First year college ako noon, 18 years old
lang noong mapasali ako sa volleyball
team ng college. Ang totoo, hindi ako
mahilig sa volleyball; basketball ang gusto
ko kaso, 5’4” lang ang height ko kaya
wala talagang chance na mapasali sa team
ng school. Anyway, napagkatuwaan lang
naman namin ang sumali sa volleyball
tryout. At dahil ang kailangan lang naman
daw sa team ay “tosser” at walang limit
sa height kaya nakisali kami ng tatlo ko
pang mga barkada. Kahit papaano naman
kasi, nakapaglaro din ako ng volleyball
noong high school pa ako. Kaya sabi ko,
“Ok, magpapawis lang naman at mag-
enjoy sa tryout kaya ok… go” at hindi ko
na inexpect na mapasali pa sa team lalo
na noong makitang maraming magagaling
at matatangkad pa na sumali. Halos lahat
kasi ng myembro ng team nasa third year
at fourth year at ang pinakamababang
height ay 5’10”. Ngunit noong matapus
ang tryout, laking gulat ko noong ang
pangalan ko ang isa sa dalawang tinawag.
Nanlaki ang mga mata ko at di
makapaniwala. “Ako ang nagrecommend
na isa ka sa piliin. At ikaw din ang gusto
ng karamihan sa team.” Sabi sa akin ni
Romwel, ang team captain nila na
tinaguriang “crush ng bayan” dahil sa
angkin nitong kakisigan at tindi ng
appeal. “Nakita ko kasing masipag kang
kumuha ng bola kahit sa mahihirap na
pwesto, maliksi, maganda ang ball
handling at maganda rin ang mga pasa sa
mga kasama. Malaki ang potential mo”
dagdag paliwanag niya. Napangiti na lang
ako, di pa rin makapaniwala sa biglaan
kong pagkasali sa team. Doon ko na rin
na-meet ang mga kasama noong
ipinakilala ako ni Romwell sa kanila.
“Waahhhh! Ako ang pinakamaliit, at
pinakabata!” Sigaw ko sa sarili. Simula
noon, palagi na akong kasama sa practice
at sa mga laro at liga. At ang naging
pinaka-close ko sa lahat ay syempre, si
Romwel, ang team captain namin. Si
Romwel ay 22 years old at fourth year na
