Nagulat sila mama at papa sa pagsigaw
ko, at pati na rin si Kris, kitang kita ko
ang pagkagulat niya. “Shut up Jason!”
sigaw ni papa sa akin. “Konting respeto
naman sa bisita natin!” “Hindi naman
iyan ang sinabi ni Kuya Romwel sa akin
eh!” ang pangangatuwiran ko. “Nagtitext
po sa akinsi Kuya at wala siyang sinabing
ganoon!” Ngunit hindi pinakinggan ni
papa ang pangangatuwiran kong iyon.
“Go to your room Jason! Now!” utos niya.
Sa inis, padabog akong umakyat sa kwarto
ko at noong nasa loob na, agad kong
tinawagan si Kuya Romwel. “Kuya,
nandito si Kris, magpapakasal ka daw sa
kanya?” and diretsahang tanong ko,
mataas ang boses gawa ng aking pagka-
inis. “Hindi Tol… wala akong sinabing
ganyan sa kanya. Maki-sakay ka nalang sa
drama ni Kris, OK? Huwag kang mag-
alala, di ako magpakasal sa kanya.”
“Promise Kuya ah…!” ang paniniguro ko.
“Promise iyan Tol. Walang kasalang
magaganap.” Tila lumambot naman ang
aking puso sa narinig. At naging panatag
ang loob ko sa pahayag niyang iyon. Kaya
hinayaan ko na lang silang mag-usap
kahit na ano pa ang pag-uusapan nila.
Tutal, kahit ilang beses pa silang
magplano at kahit gaano pa kaganda ang
plano nila kung ang tao mismo na
ikakasal daw ay ayaw naman pala, wala
ding mangyari. “Sige… magplano kayo ng
magplano dyan!” ang sabi ko na lang sa
sarili. Pagkatapos nilang mag-usap at
nakaalis na si Kris, pumasok si mama sa
kuwarto ko. Tinanong ko siya kung ano
ang pinag-usapan nila. “Hayun, sabi daw
ni Romwel sa kanya na pakasalan siya.
Pero hindi kami kumbinsido ng papa mo
dahil wala namang desisyon si Romwel
tungkol doon.” Nagulat naman ako sa
sinabi ni mama. “Paano nyo nalaman
ma?” “E… lagi namang nag-uusap si
Romwel at papa mo.” “G-ganoon ba ma?
E… anong sabi ninyo doon sa babaeng
iyon?” “Wala. Sinabi lang namin na kung
magpakasal nga sila ni Romwel, wala
kamnig tutol. Basta... silang dalawa ni
Romwel ang magdesisyon at magplano.
Iyon lang.” “Ay… bakit ninyo naman
