Liegen

Deel 6

Eva pov.

- Een week later -

Ik loop samen met Wolfs het bureau binnen. Ik kom Marion tegen en ze glimlacht naar me, dan zegt ze: "Mechels verwacht jullie al, ga maar snel naar haar kantoor." We lopen door naar Mechels kamer. "Wat fijn dat jullie er weer zijn. Ik heb een nieuwe zaak voor jullie! Het gaat over een 30-jarige vrouw, verkracht door een nog onbekende dader. Ze zit in de spreekkamer op jullie te wachten." Zegt ze als we binnenkomen. "Nou dan zullen we maar meteen beginnen." Zegt Wolfs en hij loopt het kantoor uit. Mechels knikt even naar me en dan loop ik ook naar buiten. Daar staat Wolfs op me te wachten. "Weet je zeker dat je deze zaak wil doen Eef?" Vraagt hij en hij legt een hand op mijn schouder. Ik knik en loop snel door. Ik ben sterk genoeg. Ik ben Eva van Dongen, ik kan alles aan. Herhaal ik in mijn hoofd. Mijn zwakheid tonen is geen optie. Als ik de spreekkamer in loop blijf ik met een schok stilstaan. Ik kijk de vrouw aan. Ze is net zo lang als mij. Haar bruine haar hangt over haar schouders en haar blauwe ogen zijn helemaal betraand. Naast haar zit een man die zijn arm over haar schouder heeft geslagen en haar probeert te troosten. "Eva, is er iets?" Vraagt Wolfs. "Nee niks." Zeg ik snel en ik ga zitten aan het bureau, Wolfs komt naast me zitten. "Kunt u me misschien een beschrijving geven van hoe deze man er uit ziet?" Vraagt Wolfs. Hij stelt nog wat andere vragen, maar het gaat allemaal aan me voorbij. Ik kan alleen maar denken aan wat die vrouw nu doormaakt. Precies wat ik twee jaar geleden ook doormaakte. Alleen heeft zij iemand die haar troost, ik had helemaal niemand meer. Ik kon Wolfs niet meer vertrouwen. Kan ik hem nu wel vertrouwen?