Deel 21

558 15 2
                                    

'Ik moet hem vinden!' Schreeuw ik. Ik loop terug naar beneden om opnieuw te beginnen met zoeken. Ik móet toch iets over het hoofd hebben gezien. Centimeter voor centimeter zoek ik de woonkamer af, maar ik vind niks. Marion loopt naar me toe, 'hier je jas, anders word je zo nog verkouden.' 'Dat is het!' Schreeuw ik uit. 'Wat is er Eva?' Vraagt Marion. 'Het is weekend, het is winter. Normaal zou ze thuis zijn. Waarom heeft ze haar verwarming uitgezet?' Zeg ik. 'Je... Je denkt toch niet dat' Fluistert Marion, maar het dringt al tot haar door dat het wel zo is. Mechels. Mechels heeft Wolfs ontvoerd! Ik voel hoe mijn maaginhoud naar boven komt en ren naar de WC. Het kan niet. Het kan niet. Dat zou ze nooit doen, maar hoe verklaar je dit dan? Waarom, waarom heeft ze dit gedaan? En dan begint de telefoon te rinkelen. Zo snel ik kan ren ik ernaartoe. 'Met Mechels... Wolfs is.... dood. Het heeft geen zin meer om hem te zoeken.' Hoor ik door de hoorn. 'Neeeeeeeee! Neeeeeee! Het kan niet! Ik geloof het niet! Bewijs het!' Marion legt haar hand op mijn schouder, ze heeft alles gehoord. 'Bewijs het.' Sis ik nu nog een keer door de telefoon. 'Kijk maar op je telefoon.' Hoor ik rustig vanaf de andere kant. Ik kan nog steeds niet geloven dat het Mechels is. Dan hoor ik een melding op mijn telefoon binnenkomen. Een foto van Mechels, met een bang voorgevoel open ik het bericht. Niet wetend of ik het wel wíl zien. De telefoon laadt even en dan komt de foto tevoorschijn. Marion is nog net op tijd om te voorkomen dat ik niet op de harde grond val...

Einde😨

LiegenWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu