Deel 20

369 11 0
                                    

Het is eindelijk ochtend, ik heb vannacht geen oog meer dichtgedaan. Ik maak een ontbijt voor mezelf en drink wat melk. Als het eindelijk kwart over acht is ga ik snel en spring in de auto. Op het bureau komt Marion tien minuten later ook binnen. 'En?' Vraagt ze, maar ik schud mijn hoofd. De tranen komen alweer naar boven, wat is er de laatste tijd toch aan de hand met mij? Marion loopt naar me toe en geeft me een knuffel. 'Het komt wel goed, Eef. We vinden ze wel.' Fluistert ze in mijn oor. 'We moeten naar Mechels' huis. Ik heb Wolfs' telefoon uitgepeild.' Zeg ik, terwijl ik me losmaak uit Marion's omhelzing. 'Nog even wachten, Eva. We moeten eerst een vervangend hoofdagent regelen en de OVJ inlichten.' Zegt ze. 'Nee! We moeten nu gaan.' 'Eva, we moeten wachten. Breng jezelf niet in gevaar!' Zegt Marion en op dat moment komt Romeo binnen. 'Wat is er aan de hand?' Vraagt hij. 'Mechels en Wolfs zijn weg, waarschijnlijk ontvoerd.' Zegt Marion en weer barst ik zo ongeveer in tranen uit. 'Gaan jullie maar alvast, ik regel het hier wel!' Zegt Romeo en snel vertrekken we. Met zwaailicht is het maar 5 minuten rijden naar Mechels' huis, als we daar 5 minuten later aan komen zien we dan ook meteen dat er iets mis is. Alle rolluiken zijn naar beneden, maar de poort staat open. Snel rennen we achterom en gluren door het raam naar binnen. Met mijn lippen vorm ik geluidloos woorden: '3...2...1...' En dan trap ik de deur open. 'Politie! Kom naar buiten!' Schreeuw ik en daarna schreeuwt Marion ook nog een keer politie, maar het blijft angstvallig stil. Zorgvuldig doorzoeken we het hele huis, maar zonder resultaat. Als we op de overloop aankomen kijken we elkaar aan. 'Nog iets gevonden?' Vraag ik, Marion knikt van nee. 'Shit!'

LiegenWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu