Liegen

Deel 8

Wolfs pov.

Ik had het ook niet moeten zeggen tegen Eva. Hoe kon ik zo dom zijn? Het doet haar zoveel meer dan ze laat merken. Ik zit aan de bar in m'n stamkroeg en bestel nog een whiskey. Ik ben net bij Fleur geweest, die liet ook wel doorschemeren dat het niet echt handig was wat ik had gedaan. Dan hoor ik het geluid van de deur die open wordt gedaan. Fleur loopt naar binnen. "Ik dacht al dat je hier zou zitten." Zegt ze en ze loopt naar me toe. "hier je telefoon je was hem vergeten bij mij thuis." En ze duwt mijn telefoon in mijn hand. Ik kijk haar aan met mijn mond vol tanden. "Hoe weet je..." Zeg ik, maar ze onderbreekt. "Pahap, je bent zo voorspelbaar. Wat denk je nu zelf?" Ik zit haar een beetje dom aan te kijken. "Kijk nu op je telefoon volgens mij heeft Eva je gebeld." Zegt ze dan. "Oh, eh ja ik zal even kijken." Zeg ik stuntelend. Ik ontgrendel mijn telefoon en ga naar gemiste oproepen. Ze heeft een voicemail bericht achtergelaten, ik klik erop om het te beluisteren. Het is van 4 uur 's middags, ik kijk op mijn horloge. Het is al 7 uur! Ik had helemaal niet in de gaten dat ik hier al zo lang zit. Snel luister ik het bericht af. "Wolfs...., met Eva. Het spijt me ik had niet zo tegen je tekeer moeten gaan, maar... Ik ben van gedachten veranderd, ik doe het niet. Ik ben even hardlopen, tot straks" Hoor ik. Opgelucht haal ik adem. Eva zal wel thuis zijn. "Dan ga ik maar snel naar huis." Zeg ik tegen Fleur. Om mijn excuses aan te bieden, denk ik erachteraan. Snel loop ik naar buiten, maar Fleur rent achter me aan. "Pap, ben je in deze toestand van plan om  nog te gaan rijden?" Zegt ze. "Kom, ik breng je wel even. Waar staat je auto?"

Ik loop naar de deur toe en zwaai nog even naar Fleur. Dan steek ik mijn sleutel in het slot en maak de deur open. Het huis ligt er donker en stil bij. "Evaaa! Ik ben terug!" Schreeuw ik door het huis, maar ik hoor niks terug. Snel loop ik naar de keuken; niemand. Steeds sneller zoek ik alle kamers af. Als bij Eva's kamer ben blijf ik staan. Voorzichtig klop ik aan. "Eva, mag ik binnenkomen?" Vraag ik, maar ik hoor niks. Langzaam doe ik de klink omlaag en de deur zwaait open: geen Eva. Waar kan ze dan zijn? Vraag ik me af. Ik haal mijn telefoon uit mijn zak en toets Eva's nummer in. Voicemail. Ik stuur haar snel een SMS'je.

Hey Eva, ik ben thuis. Waar ben je? Het spijt me van vanmiddag.

Wolfs

Typ ik en ik druk op verzenden voor ik me bedenk. Als ik een half uur loop te ijsberen probeer ik haar nog een keer te bellen, zonder succes. Ik begin steeds bezorgder te worden. Waar is Eva?! Nadat ik Eva minstens 15 keer heb gebeld zonder gehoor. En al 8 keer haar voicemail heb ingesproken. Trek ik mijn jas aan en besluit haar te gaan zoeken. Ze kan toch niet zomaar verdwenen zijn? Maar ik heb geen idee waar ik moet beginnen en trek mijn jas weer uit. Dan gaat mijn telefoon.