Deel 19

344 12 0
                                    

Met mijn trillende handen pak ik m'n telefoon van mijn nachtkastje. Ik draai het nummer van Marion. 'Marion, m..met Eva.' Zeg ik. 'Eva, wat is er? Waarom bel je me midden in de nacht?' Zegt ze een beetje chagrijnig. 'Marion ik...ik...' ik barst in huilen uit. 'Wolfs is er nog steeds niet. Hij is nog steeds niet thuis, wat moet ik doen?' Zeg ik snikkend. 'Eva rustig maar, we wachten het nog even af, als ze morgen niet op het bureau zijn, zoeken we het uit. Ga nu nog maar even slapen, oké? Ik zie je morgen.' Zegt Marion. 'Maar' 'Nee niks maar! Beloof dat je thuis blijft en ik je morgen op het bureau zie.' Zegt ze dwingend. 'Dat kan ik niet.' 'Doe het!' 'Ik.. beloof het.' Zeg ik zacht. 'Goed zo' zegt ze en ze hangt op. Ik kan echt niet meer slapen nu, ik moet weten wat er is gebeurd! Maar ik moet wachten, oh hoe heb ik zo stom kunnen zijn Marion wakker te bellen. Ik had gewoon moeten gaan zoeken zonder Marion te beloven niks te doen. Ik kan mijn beloftes niet verbreken, niet nadat anderen dat wel hebben gedaan... Met verschrikkelijke gevolgen. Wolfs is weg... en Mechels ook. Verdomme Mechels is ook weg! Dadelijk gebeurt er iets met hen allebei. Nu weet ik zeker dat ik niet meer kan slapen. Ik pak mijn laptop en ga aan de keukentafel zitten. Na twee uur zoeken kom ik op een site waar je illegaal iemand's telefoon uit kunt peilen. Ik voer Wolfs' nummer in en druk op enter, ik weet dat ik slecht bezig ben... maar ik doe het voor Wolfs. Na een paar seconden hoor ik een 'pling'. 'Telefoon gevonden!' Verschijnt in knipperende letters op het scherm. Ik zoom in en kijk waar het is, Mechels huis! Het is Mechels huis! Daar ga ik morgen het eerst naartoe!

LiegenWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu