Liegen

Deel 18

Nadat ik mijn boterhammen naar binnen heb gewerkt begin ik me toch af te vragen waar Wolfs blijft. Hij zou mij toch komen halen? Shit! Waar is hij gebleven? Heb ik niet al veel te lang gewacht? Ik ga Mechels bellen, nu! Ik toets haar nummer in en de telefoon gaat over, maar ze neemt niet op. Waar is Wolfs heen gegaan toen ik binnen was? Naar het bureau? Is daar iets gebeurd? Ik toets Marion's nummer. Gelukkig neemt zij wel op. 'Marion, met mij. Ja, weet jij waar Wolfs is? En Mechels?' Volgens mij klink ik een beetje paniekerig, maar ik praat snel verder. 'Wolfs zou mij ophalen bij de gevangenis, maar hij kwam niet opdagen en hij nam ook niet op. Mechels is ook niet bereikbaar. Zijn ze vanmiddag nog op het bureau geweest?' Ratel ik aan een stuk door. 'Ja, ze zijn rond half 5 de deur uitgegaan.' Zegt Marion rustig. 'Maar waar zijn ze dan naartoe gegaan?' Ratel ik verder. 'Eva, doe 's rustig. Ze zijn gewoon gaan uiteten.' 'Maar Wolfs zou me ophalen, dat zou hij nooit vergeten!' Schreeuw ik nu bijna. 'Eva, ga gewoon slapen. Wolfs is er morgen echt wel weer, hoor.' Zegt Marion en ze hangt op. Oke, misschien draaide ik door, maar het is toch wel raar. Toch? Of niet soms? Ik besluit Marion's advies maar gewoon op te volgen en te gaan slapen. Maar midden in de nacht wordt ik wakker met een misselijk gevoel. Ik loop naar de badkamer om even wat water te drinken en ik kan het niet laten om bij Wolfs kamer naar binnen te gluren. Niks. Mijn handen beginnen te trillen. Shit! Waar is hij nu? Er klopt iets niet ik voel het gewoon!

Sorry beetje kort deel, maar ik hoop dat jullie het toch leuk vinden!