Liegen

Deel 10

Eva pov.

Mijn hart klopt in mijn keel en ik hijg. Alles leek volgens plan te gaan ik belde Wolfs en hij nam op, ik wilde het hem vertellen. Maar toen kwam Hij binnen. Hij greep me opeens vast van achteren, ik had niet eens door dat Hij binnen was gekomen. Hopelijk heeft Wolfs mijn telefoon uit kunnen peilen. Ik kan het niet nog een keer doorstaan, niet nog een keer. Ik begin te snikken. 'Wolfs kom me redden.' Prevel ik zacht. 'Alsjeblieft Wolfs.' Dan hoor ik de zachte voetstappen van Hem als hij de trap op loopt. De deur gaat langzaam open, ik doe net of ik niet besta. Alsof ik niks hoor en niks zie, maar dat werkt natuurlijk niet. Hij loopt naar me toe en pakt me bij mijn schouders vast. "Je hoeft niet bang te zijn, draai je maar om." Zegt Hij fluisterend. Zijn stem klinkt hees Hij hijgt in mijn oor. Voorzichtig probeert Hij me om te draaien, maar ik stribbel tegen. Dat had ik beter niet kunnen doen, want Hij gooit me ruw op mijn rug. Ik zie zijn gezicht. Ik zie de rimpels bij zijn ogen, het kleine vlekje in zijn oog. Hij kijkt me aan. Snel sluit ik mijn ogen. "Ben je er klaar voor?" Hoor ik hijgend in mijn oor. Maar ik focus mijn gedachten op iets anders. Langzaam zie ik alles weer voorbij komen. De eerste keer dat ik Wolfs zag en de zoveel keren daarna. Ik probeer zijn gezicht tevoorschijn te halen en langzaam krijgt het vorm. Die blauwe ogen die me zo lief en toch krachtig aankijken. Ieder rimpeltje, ieder vlekje, alles bestudeer ik om de beurt. Ik zak weg in dromenland, ben heel ergens anders. Voor een keer laat ik mijn fantasie met me op de loop gaan...