FORGOTTEN [Book 2]

CHAPTER 3

JENNIE

NAPANSIN KO na medyo natahimik naman si— di ko alam pangalan nya eh!

"Anong pangalan mo?” Tanong ko.

Ngumiti sya sakin, "Kurt— Kurt Mikael Jeon.”

Napahagikgik naman ako at inilahad yung kamay ko.

"Jennie. Jennie Kim.” Banggit ko. Natulala nanaman sya ng marinig yung pangalan ko.

Ba't ang hilig nyang matulala? Kundi tulala, napapasimangot tapos biglang maninigas, ganon?

"Sorry, Nabigla lang ko.... Akala ko kasi, Kyline ang pangalan mo.” Ani Kurt at umiwas ng tingin.

"Sino ba yung Kyline na yun?”

"Ika—Uhm, wala. Yung Asawa ko...” Sabi nya at yumuko. Pansin ko ang tubig na tumulo sa kanyang mata at doon ko napagtanto na umiiyak pala sya.

Nagulat ako. Kasal sya? Bakit parang ang bata naman nya ata? May sing-sing sya sa kaliwang kamay. Grabe ha, nakakagulat!

Hinagod ko naman yung likod nya, "I'm sorry, Kurt. Hindi ko na dapat tinanong pa. But, Mind me asking ha? Where is your wife?”

He smiled bitterly, "She was gone.”

Napahawak ako sa bibig ko at medyo naluluha naman na ako. I dunno, parang nasasaktan ako para sakanya.

"I-Im sorry for your los—”

"She didn't die, Ky—I mean, Jennie. She was missing...”

Pinunansan ko yung pisngi ko, "Eh nasan sya?”

"Two years ago, I was famous that time I went to College and met my wife. We got married young at the age of 19 and 20. We got into a car crash. She got saved before we even knew it. Nung nagising ako sa ospital, agad ko syang hinanap. Sabi ng mga magulang ko, patay na daw sya, pero, sinong asawa ang maniniwala don kung walang bangkay?”

Nanlulumo man ako sa kwento nya dahil parang tamang-tama ako ng sobra. Its like, hitting me inside? But I dunno the reason.

"Kurt, Pasok ka muna sa loob?” Yaya ko sakanya dahil medyo gabi na din at malamig sa labas.