FORGOTTEN [Book 2]

CHAPTER 34

KYLINE

NAKAUWI nako kagabi at kahit masama ang loob ko sa asawa ko ay pinili ko paring sakanya magpahatid kesa mag-grab ako o istorbohin pa si Aus.

"Asawa ko, anong nararamdaman mo?" My eyes diverted to the person who just entered our bedroom.

Iniwas ko kaagad yung mata ko and just stared at the corner na parang high.

"Wala akong nararamdamang—"

Agad na nalukot ang mukha ko matapos 'kong maramdaman na umiikot yung sikmura ko kaya hinawi ko yung comforter namin at tumakbo sa restroom.

Habang dumuduwal ako sa lavatory ay naramdaman 'kong pumasok si Kurt sa loob ng C.R at agad na sinikop ang buhok ko at inalalayan akong dumuwal.

Kumuha sya ng panali ng buhok at maayos na tinali ang buhok ko. My heart softened at hindi ko mapigilan tumawa sa loob ko dahil imbis na si Claire ang ginaganito nya ay ako.

Dapat naman talagang ako diba? AKO ANG TUNAY NA ASAWA, KABIT LANG SYA. Wala syang karapatan sa asawa ko.

Pota! Ang sakit na sa lalamunan nitong pagsusuka ko, pero dahil iniisip ko parin yung sakit na dinulot ni Kurt sakin ay walang-wala lang 'to.

Dinura ko na yung huling suka ko at agad akong pinunasan ni Kurt sa bibig at inabutan ako ng tubig. Tinignan ko muna yung mga mata ni Kurt bago uminom.

Hindi ako nagpasalamat bagkus ay dumiretso nalang ulit ako sa kama para humiga at pumikit. Ewan ko ba, pagod na pagod na yung katawan 'kong gumalaw. I don't even know if it's still normal.

"Kyline, please.... Kumain ka naman, wag ka munang matulog. Makakasama sa baby natin—"

"BABY NATIN?! OO NGA PALA, TAMA KA. BABY NATIN KASE SATING DALAWA LANG NAMAN TO EH. IBA NAMAN YUNG BABY NYO NG BABAE MO!"

Hindi sya nagsalita, yumuko lang sya and it was like he accepted his defeat. It hurts me seeing him like than but what more important now is my baby.

"Asawa ko, Why are you saying that? Hindi ko nga alam 'kung bakit ganon nalang ang sinabi sakin ni Monique pero I can asure you that nothing happened between us!" He began to kneel in front of me habang hawak ang kaliwang kamay ko.

"Paano mo nasabe?"

Tangina nga naman oh! Gusto 'kong umiyak—ay weyt! Umiiyak na pala ako! Pero bakit yun yung nasabi ko?

With my right hand, I caressed his cheek filled with flowing love tears. He looks so broken na parang may abugbug sa puso ko kapag nakikita syang ganyan. It was like any minute now, he would break down.

"Asawa ko, I'm so sorry, pero please, maniwala ka naman oh? I vowed in front of God that I will be yours only. Mahal na mahal kita, Kyline at sa simpleng kasinungalingan lang na yun, masisira tayo?" He said.