Game On

-hoofdstuk 5- sneep

Pob Hermelien

Ron nam afscheid en ik ging weg. Ik zag dat hij nog iets wou zeggen maar ik was al weg. Ik kwam aan op zweinstein en ik ging meteen op zoek naar professor sneep. 10 minuutjes later toen ik de halve school al had doorgelopen liep ik (eindelijk) professor sneep tegen het lijf. Ik dacht ooh god ooh god. Ho...hoi stotterde ik. Wat moet je zei sneep toen op zo'n bitchy toon. No..nou wij zijn een spel aan het spelen en we komen één iemand te kort en niemand anders wil meedoen dus we dachten dat u miss wou meedoen. Wat denk jezelf zij hij toen, weer op zo'n bitchy toon. Laat maar zei ik toen. Ik ging naar de leerling kamer van griffoendor. Ik zat te brainstormen want ik had nog maar 5 minuten. 2 seconden nadat ik dat dacht kwam professor sneep binnen, ik greep mijn kans ik pakte snel de poppetjes en propte ze in mijn zak daarna pakte ik snel sneeps hand ik rolde ik de dobbelstenen. Sneep wou me slaan maar hij was al te laat het bord zoog ons op. Ik had het gehaald dacht ik bij mezelf en ik maakte een vreugdedansje. Toen we weer terug waren in het stadje wakkerdam vloog ik ron om zijn hals. Ik was zo blij om hem te zien. We gingen eindelijk het dorp verkennen ik was stiekem toch best benieuwd maar te gelijk ook best bang. Toen we voor mijn huisje stonden nam ik afscheid van Ron, Harry en  Ginny. Ze wouden al weggaan maar ik riep ze terug, toen ze terug waren gaf ik ze snel de poppetjes die ik had meegenomen. Ik ging mijn huisje binnen en ik kon mijn ogen niet geloven. Ik had namelijk een super groot en mooi huis. Nu moest ik gaan zoeken welke rol ik had in dit dorp. Ik ging naar boven en ik wist meteen wie ik was, maar voordat ik me echt kon realiseren wie ik was hoorde ik die zware stem weer.