Helplessly Falling Deeply With A Stranger (R18)

Chapter 19

NALULUHA ako habang nakatingin sa bahay. Walang pinagbago ang bahay ko. Ganon na ganon parin.

Ilang minuto nang nakahinto ang sasakyan. Ngunit hindi parin kami bumababa.

"Miss, okay ka lang?" tanong n'ya.

Napatingin ako sakanya. Diretso ang tingin nya. Napalunok ako nang makita ang mga butil ng tubig ulan na umaagos sa kanyang panga, papuntang leeg, pababa ng pababa.

Sinampal ko ang aking sarili para magising sa katotohanan.

"Bumaba ka na!" utos ko.

"Uhm.. Pano 'tong seatbelt?" tanong nya.

Napatingin ako sa seatbelt. Napalunok nanaman ako kailangan kong tanggalin ang seatbelt.

Nilapit ko ang aking sarili sakanya. Dahan dahan kong tinanggal ang seatbelt.

Nakahinga ko nang maluwag nang makawala sya. Kinapa nya ang buksanan ng kotse saka binuksan iyon.

"Miss--"

"Lorrie. My name is Lorrie." pakilala ko.

Nakakainis talaga 'tong lalaking 'to! Hindi manlang tinanong kung anong pangalan ko?! Tch!

"Miss Lorie--"

"Lorie lang!" inis na sigaw ko.

"Okay, Lorie. Lorie, gusto ko bang pumasok?" tanong nya.

Nakagat ko ang aking labi. "Pwede mo ba kong pasukan?"

"Ha?" takang tanong nya.

"Ha?" takang tanong ko rin. "Ah.. Eh.. Sabi ko, gusto mo rin ba kong papasukin?" palusot ko.

"Yun nga ang tinatanong ko. Gusto mo bang pumasok?" tanong nya muli.

"Hindi ba dapat ikaw ang pumasok sakin?"

"Ha?" takang tanong nanaman nya.

"I mean.. Sige, pasok ako." lumabas ako ng kotse.

Napalunok nanaman ako habang papalapit kami sa bahay. Humawak ako sankanyang braso nang makalapit ako sakanya. Medyo nilalamig kasi ako. Grrrrr~

Para kong robot habang papasok kami. Bahagya akong tumigil.

"May problema ba?" tanong nya.

"Tutuloy ako.. Pero sa isang kundisyon."

"What condition?" tanong nya.

"Hu-Huwag mo kong aakitin."

----

LUMULUHA ako habang titig na titig sa buong bahay ko.

Maliit parin ito. At wala talagang pinagbago.

Ang bahay ko.. Ang bahay namin nila mama. Ang naging minsang bahay namin ni Sean. Saksi ito sa aming mga kalibugan.

Biglang nag init ang katawan ko nang maalala ang mga pinag gagagawa namin dito noon.

Shocks! Kaya pala naging kambal ang mga anak namin ilang beses nya kong pinaputukan!

"Nilalamig ka ba, Lorie?" tanong nya.

Muntik pa kong mapatalon. Nandito nga pala sya.

"Ahh.. Oo eh." sabi ko.

Miss na miss ko ang bahay ko. Ang nagbago lang dito, ahm.. Naging mas malinis ito.

Nang tumalikod si Sean. Sinundan ko muna sya ng tingin. Nang makapasok sya sa loob ng kwarto ko noon ay bigla akong humiga sa sofa. Saka niyakap yakap ang sofa.