Our Asymptotic Love Story (Published by Bookware Publishing)

Kabanata f(x - 12)

[Kabanata 12]

"Maybe it's intuition
But some things you just don't question
Like in your eyes, I see my future in an instant"

-Savage Garden (I knew I loved you)

"Time's up!"

"Huwaaat? Wait lang sir di pa ko tapos!" reklamo ko pa habang nagmamadaling tinatapos ang solution ko para makuha ko ang final answer sa equation na binigay ni Sir Nathan. "Your time is over" habol pa ni Sir habang nakangiti ng nakakaloko sabay kuha sa tatlong piraso ng yellow pad kung saan ko sinosolve ang solution back to back.

"Pero matatapos ko na po... waaaait!" habol ko pa sabay agaw sa kaniya nung papel, isa ito sa mga kahinaan ko. kapag nasimulan ko ng i-solve ang isang math problem kahit anong mangyari hinding-hindi ko iyon tatantanan hangga't hindi ko nakukuha ang tamang sagot.

"It's over" sabi pa ni Sir Nathan sabay agaw ulit nung papel ko, at parang nang-aasar siya kasi hindi ko natapos yung solution. Ugh! Itinaas niya pa yung papel para hindi ko maagaw sa kaniya. Nakakainis talaga!

Napasabunot na lang ako sa sarili ko at napasandal sa upuan ko. My gosh! hindi ako mapakali! Hindi ako mapapanatag hangga't hindi ko natatapos yung solution ko!

Inilapag na ni Sir Nathan yung phone niya sa mesa na naka-timer at pinag-aralan mabuti yung solution na ginawa ko. gusto kong hablutin sa kaniya yung papel at magtatatakbo papalayo na parang snatcher maitakas ko lang yung papel.

"You're almost there" sabi pa niya habang pinag-aaralan mabuti yung solution ko at may binilugan pa siyang mga numbers doon. "But you didn't find the answer" patuloy niya pa sabay turo doon sa pinakadulo ng solution ko kung saan hahanapin ko na lang ang square root ng 117 ay hindi ko pa nagawa kasi 2 minutes lang ang binigay na time ni Sir Nathan para ma-solve ko ang tatlong math problems na binigay niya.

"Akin na sir tatapusin ko" reklamo ko pa, naiirita na ko. pinaka-ayoko kasi talaga sa lahat yung nabibitin ako at hindi ko nahahanap yung final answer sa mga equations na sino-solve ko. nagulat naman ako kasi napangiti lang si Sir Nathan at tinawanan ako. Kaazar! Halos mabaliw na ko dito at nangangati na ko tapusin yung equation na yun! tapos tinatawanan lang niya ako.

"You didn't make it in two minutes" asar niya pa. Nakakaloko talaga to. napakamot na lang ako sa ulo dahil sa matinding pagka-irita. Feel ko forever ako huhuntingin ng equation na yun kasi hindi ko siya na-solve!

"Sir! Okay Okay, pero please let me solve it" pagmamakaawa ko pa sa kaniya. Hindi ako marunong magpa-cute o mag-puppy eyes kasi nagmumukha lang akong desperadang butiki at ayokong mawalan ng gana si Sir Nathan sa kinakain niya ngayong La Sagna kapag nakita niya ang pag-aanyong butiki ko.

Nandito kami ngayon sa Greenwich, at halos dalawang linggo na ang lumipas mula noong nagsimula ang pag-mementor sa akin ni Sir Nathan para sa nalalapit na competition. Araw-araw niya akong tinuturuan, every 4pm pagkatapos ng klase ko at vacant time niya, may last class pa kasi siya ng 6 pm. Masasabi kong mas naging comfortable na ako kay Sir Nathan, nauna siyang nagkwento ng mga bagay-bagay tungkol sa kaniya. Nalaman ko na mahilig pala siya sa cheese at kahit anong pagkain basta may cheese kakainin niya.

Last week habang nasa conference room kami...

"First love ko talaga ang cheese" pagmamalaki pa ni Sir Nathan at mukhang inlababo talaga sa cheese cake na kinakain niya, inalok pa nga niya ako pero isa lang ang tinidor na dala niya. Ano yun? share kami sa isang tinidor? Swerte naman niya charr haha!