Fall For You

T W E N T Y - E I G H T

[Yohan's POV]

Malanding tomboy.

Nagpipintig ang tenga ko.

Nagdikit ang mga ngipin ko sa ibaba at taas.

Tinignan ko yung boteng hawak ko.

Medyo ibinato ko ito pataas sa hangin, sinalo ko ito at hinawakan sa may bandang leeg ng bote.

"Eh kung ipalo ko kaya ito sa mukha mo?" Biglang nabalot ng takot ang mga mata ni Elle pero nagmatigas siya.

"S-sige! A-as if naman g-gagawin mo talaga." Pilit niyang sabi.

"S-s-sige! Ulol! Takot ka na eh!" Tumawa ako.

Tumingin siya sa paligid bago sa akin.

"Hindi ako takot! Lalo na sa isang malanding tomboy na katulad mo." Pagtatapatapangan niya.

Binanggit niya ulit.

Okay, hindi ko na kasalanan kung masasaktan ko siya.

"Takbo." Malinaw kong sambit.

"A-ano?" Napahalak pa siya sa unahan na parang hindi makapaniwala sa sinabi ko.

"Takbo."

"Bat naman ako tatakbo? Hindi nga ako tako---"

"TAKBO SABI EH!"

Iniamba kong ipapalo sa kanya yung boteng hawak ko. Agad siyang nagtakip gamit ang mga malnourished niyang braso.

Nang mapagtantuan niyang walang pumalo sa kanya na babasaging bote at sumilip siya.

"Takbo." Bulong ko sa kanya.

Nanlaki ang mata niya at kumaripas siya ng takbo papalabas. Nagkanda dapa-dapa pa siya kakatakbo.

"Wag ka nang babalik dito!" Sigaw ni manang, yung may ari ng eatery.

Nag apir pa kami.

"Yan ang gusto ko sayo eh!" Ginulo ni manang yung buhok ko. Napangiti na lang ako.

Kilalang kilala na niya kasi kami. Ilang taon na rin kasi kamimg suki sa eatery niya.

Napatingin ako kay Gabs.

There's a fcking big grin on his face.

"That was so damn awesome." He said under his breath.

Ayun, hanggang sa paghatid niya sakin pauwi ay iyon ang bukang bibig niya.

"Grabe talaga, napaka badass mong tignan kanina. Tas yung mukha ni Elle grabe, HAHHAHA!" Biglang napataas ang kilay ko.

Bakit niya kaya kilala si Elle? Sa pagkakatanda ko rin sa nangyari kanina ay sabay pa kaming tinawag ang pangalan nito.

"Gabs, bat mo kilala si Elle?" Biglaang kong tanong kaya napatigil siya sa paghalakhak.

Unti-unti rin na nangasim ang kanyang mukha.

"Don't mind her." He waved his hand, like telling me to stop.

"I really don't mind that girl. Ang tinatanong ko ay bakit mo siya kilala." May pagdiin ng tono ang pagkasbi ko sa 'bakit' para maintindihan niya.

Tumigil siya sa paglalakad at huminga ng malalim, sanhi upang mapatigil rin ako sa paglakad.

Tumingin siya sa mga mata ko.

"Do you really want to know?" His features we're gentle when he asked.

I just nodded in response.