Last Dance || Sebaek

L

Bu kitabı en büyük Sebaek shiper'a ithaf ediyorum 💜
Umarım beğenirsin aşkım 💜
NaoyaLotte

"Baekh... ...le!"
Müziğin arasından gelen ince ses kulaklığımı çıkartıp arkama dönmeme neden oldu. Elimi siper ederek parıldayan aydınlık güneşe karşı gözlerimi kıstım.
"Lee?"
"Bunu unuttun."
İnce, küçük beyaz ellerin arasındaki eskimiş, taba rengi, deri kutu, onu almam için bana uzatılmıştı. Ne kadar bir yerlerde de unutsam, bilerek de unutsam dönüp dolaşıp yine karşıma çıkıyordu.
Köşesi kan lekeli olan eskimiş deri kutuyu alıp çantama attım ve gülümseyerek Lee'nin saçlarını karıştırdım.
"Seni özleyeceğim ufaklık."
"Gitmesen olmaz mı Baekhyun?"
"Okulunu bitirip yanıma geliceksin söz verdin. Sadece bir kaç yılımız var. Tekrar birlikte olacağız. Seni dört gözle bekliyor olacağım."
Güzel ve samimi olduğunu düşündüğüm gülüşümle ona el sallayıp arabaya doğru ilerledim.

Arabanın hızla dönen tekerlekleriyle yarışıyordu asfalt. Bir de onlara rakip çıkan ağaçlar vardı. Hepsi hızla geride kalıyor, yeni bir hayat için yol katediyorduk.

Taksiden indiğimde teşekkür edip bagajdan eşyalarımı aldım ve yol ücretini ödeyip eve doğru diktim gözlerimi.

"Bu sefer rahat bir nefes almak istiyorum Tanrım."

Zil sesiyle kucağımdaki bilgisayarı kenara bırakıp tahta basamaklardan aşağı indim ve korkulukta aslılı olan tişörtü üzerime geçirerek kapıyı açtım.
"Merhaba?"
"Yeni taşınmışsınız? Komşumuz olduğunuz için çok mutlu olduk. Kitaplarınızın hepsini severek okuyorum huzurlu günler geçirmeniz dileğiyle. Afiyet olsun. İyi günler bay B."
Uh?!
Hâlâ böyle sevecen komşular kalmış mıydı cidden?
Sıcak bir tebessüm sunduktan sonra saygıyla eğildim ve tabağı aldım.
"Teşekkürler bayan?"
"Bayan Park."
"Teşekkürler Bayan Park. İyi günler."
Kapıyı kapattıktan sonra hâlâ gülümsediğimi fark ettim.

Sanırım artık benimde mutlu olma zamanım gelmişti.
Teşekkürler Tanrım.

Üzeri örtülü tabağı tezgaha koyduktan sonra hevesle üzerindeki peçeteyi aldım. Karnım cidden çok açtı ve tabaktan gelen mis kokular daha çok iştahımı kabartıyordu. Peçeteyi kaldırdığımda gördüğüm manzarayla donup kalmıştım.

Şekilli kurabiyeler?

En son 4. Sınıftayken babam yapardı bunlardan. Bir daha da kimse yapmadı. Babam çok güzel yapardı. Babam her şeyi güzel yapardı. Sevmeyi de, yemeği de, eğlenmeyi de, yaşamayı da...
kafamı iki yana salladım ve sinirle tabağı çöpe boşaltıp alel acele bir bardak su doldurdum ve ilaçlarımın arkasından suyu içtim.
"Sakin ol."
Derin bir nefes aldım ve ağırlaşan göz kapaklarımı kapatarak geri verdim.

Telefonumun zil sesi kulaklarımı tırmalarken açıp hoparlöre aldım.
"Alo?"
"Alo Baek?! Nerdesin sen! Evine geldim yoksun, maillerime cevap vermiyorsun, toplantıya gelmedin, aramalarımı açmıyorsun, mesajlarıma bakmıyorsun. Neler oluyor? Doktor kontrollerine de gitmemişsin."
"Sakin olur musun? Lee'den ev adresini alıp buraya gelebilirsin ama gelirken falçata getir olur mu? Almayı unutmuşum kolileri açamıyorum."
"Baek?"
"Gelince lütfen kapıyı alacaklı gibi çalma. Uyuyor olacağım. Bahçe kapısı aralık, oradan girebilirsin."
"Uhh. Neler karıştırıyorsun sen Baek?"
Telefonu kapattım ve ağızımda biriken tükürüğü yutarak yastığın soğuk tarafına yattım.

"Baeeek. Baeek. Baeek."
"Ne?"
"Uyanık mıydın?"
"Evet."
"Niye kalkmadın?"
"Ölü taklidi yaparsam belki gidersin diye."
"Ya çen ölü taklidi mi yapçın!"
"Heey!"
"Öhöm. Evet buyrun Efendim."
Ani ruh hali değişimine bıyık altından gülüp ciddi tavrımı bozmadan istekte bulundum.
"Noona bana yemek hazırlar mısın? Çok açım. Ve falçata getirdin mi?"
"Evet kolilerin üzerine bıraktım ve tamam ben alışverişe çıkayım o zaman sende kalk bi kendine gel."
Odamdan çıktığında gülümsedim ve yüzümü yıkamak için banyoya gittim.
Gerçekten çok farklı bir asistanım vardı. Onu seviyordum bana anne gibiydi. Benden on yaş büyüktü ve duldu. Hiç çocuğu olmadığı içindir beni oğlu gibi görür bazen bana ufak çocuk muamelesi yapardı.
Üzerimi giyinip aşağı indim.

Kapının çalmasıyla açtığım müziği biraz kıstım ve son kitabıda rafa yerleştirip kapıyı açtım.
"Gel."
Yuri noona eve girdiğinde kapıyı arkasından kapatıp kolileri yerleştirmeye devam ettim.
"Noona mutfaktağı sen düzenler misin?"
"Tamam."

Kıyafetlerimi dolaba yerleştirdikten sonra derin bir oh çektim. Taşınmak cidden çok zormuş...

"Baekhyun?"
Uykulu gözlerle yanıma eğilmiş olan asistanıma baktım.
"Benim Guinsan'a dönmem gerekiyor idare edebilir misin?"
"Geri gelmene gerek yok Yuri. Ben kendi başımın çağresine bakabilirim."
"Evet evet bakarsın tabi. En son bunu söylediğinde hastanede bulduk kendimizi."
"Ben artık kendimi kontrol edebiliyorum Yuri. Aklın bende kalmasın gidebilirsin."
Yinede aklının bende kalacağını ve her gün rapor almak için bir bahane bulup beni arayacağından emindim. Aramızdaki bu sıcak bağ hoşuma gitmiyor değildi. Beni düşünmesi güzeldi...
Anlımdan sıcak bir dudak hissettiğimde gülümsedim.
"İyi geceler Baekhyun"

Armut salıncağımda oturmuş kahvemi yudumlarken okuduğum kitabı sehpaya bırakıp macbookumu açtım.

Arkada çalan müziğe mırıldanarak eşlik ederken eski dosyalarımı karıştırıyordum ve ekranın sağ alt kısmında beliren bildirim dikkatimi çekti. Yuri'dendi.

Gönderen: Yuri Ye

Baekhyun yeni çalışmanı bu ay sonu teslim etmen gerekiyor. Toplantıda en son bu karara varmışlar. İkna etmeye çalıştım fakat bir haftadan daha fazla esnetemez dediler. Sıkı çalış sana güveniyorum bir süre yanına gelemeyeceğim. Kendine iyi bak.

Sevgiler Yuri.

Sıkıntıyla ofladım. İyi de zaten bir proje üzerinde çalışacağımı üç ay önce söylemiştim 4 ayda bir kitabı bitirmemi benden nasıl beklerler? Hem de daha önce yazmadığım bir tarz deneyeceğimi söylemiştim.
Ağh bu yayın eviyle çalışmak istemiyorum. Bana sormadan iş yapıyorlar. Gerçi bana sorsalarda kendi kafalarındakini yapıyorlar o ayrı.

Dosyaları toparlayıp fazlalık ve gereksiz şeyleri silmeye devam ederken gözüme bir gizli dosya takıldı. Üzerine tıkladığımda şifre istedi. Aklıma gelen bir kaç genel şifremi denediğimde üçüncüsünde açıldı. Gerçekten şifreyi doğum tarihim yaptığıma inanamıyorum. Dosyanın içinde sadece bir tane text bulunuyordu. Texti açtım ve okumaya başladım.

Last Dance ~ 07.07.2007