BİR EYLÜL MASALI

Ufaklık

ALP
Artık bir şeyler yemesi gerekiyordu. Onu odasında bırakıp mutfağa geri döndüm. Çorbayı tekrar ısıtıp yanına bu sefer peynir, zeytin de koydum. Adamlarımdan biri taze ekmek ve poğaça getiriyordu. Çalan zili açıp adamımın elinden siparişleri aldım. Onları da tepsiye yerleştirdikten sonra meyve suyunu da sıktım. Merdivenleri çıkarken aklım dün geceye kaydı. Kollarımın arasında bebek gibi mışıl mışıl uyuyordu. Çok güzeldi...
Odaya girdiğimde yatakta yoktu. Nereye gider ki o haliyle? Zaten dışarı çıkmış olsa kapı sesini duyardım. Diğer odalara bakmak için kapıya yönelirken duştan gelen su sesini fark ettim. Üstündekilerden kurtulmak istemişti sanırım. Yatağa oturup duştan çıkmasını bekledim. Ona neler anlatacağımı az çok kafamda şekillendirmiştim. Açıklama yapmam gerekiyordu. Birçok şey hakkında hem de... İlk önce papatya kokusu sardı odayı sonra da Umay. Çok güzel olduğunu daha önce söylemiş miydim? Islak saçlarıyla yerlere su damlata damlata beyaz büyük aynasının önündeki sandalyesine oturdu. Yüzünü aynada incelerken gözleri beni buldu. Gözlerimi kaçırmak istedim ama olmuyordu ki. Sonra bana bir gülümseme bırakıp tekrar ayağa kalktı. Dolabindan birkaç eşya alarak yeniden banyosuna girdi. Tuhaf hareketleri vardı doğrusu. Bir ara da kafasına baktırmak iyi olabilir. Umay işini halledene kadar yatağı düzeltip tekrar oturdum. Bu suskunluk bana çok tuhaf geliyordu. Açılan kapının sesiyle kafamı kaldırdığımda o güzelliği yeniden gördüm. Kısa kollu kareli pjamasıyla kapıda durmuş bana bakıyordu. Saçları yere su damlatmıyordu bu sefer ama hala ıslaktı. Masaya yönelip eline büyük kahverengi bir tarak aldı. Tarak saçlarına değdikce papatya kokusu yeniden sariyordu odayı. Bu kokuyu sonsuza kadar ciğerlerime doldurabilirim. Bakışlarımı yüzünü odaklayinca acı çektiğini gördüm. Kolundaki yaradan kaynaklanıyor olmalıydı. Gözlerim karardı bir an. Umay'ın acı çekmesine neden olmuştum. Yataktan fırladığım gibi zayıf ellerinde kocaman gözüken tarağı aldım. Islak olmasına rağmen o kadar yumuşacıktı ki saçları.
_Ko..kokun çok güzel.
_Bu kokuyu da hatırladın mı Alp?
Da mı? Hatırlamak mı?
_ Ben anlamadım. Neyi hatırlayacağım ki ben? Sadece yardım etmek istedim o kadar.
Tarağı yeniden masaya bıraktım ve tepsiye yöneldim.
_ Al sana kahvaltı hazırladım. Yememe gibi bir şıkkın yok. Sabahtan beri bunu hazırlamak için kaç kere mutfağa gittim haberin var mı ufaklık ?
Bir elimle elini tutup diğer elimi beline koymuştum. Yastığını diklestirip yatağa oturttuğumda gözleri beni inceliyordu. Daha fazla bana bakma ufaklık yoksa benim kahvaltım da sen olacaksın!
_ Aç bakalım ağzını. Uçak geliyor geliyor.
_ Hey ben çocuk değilim!
Bir an kendimi kaybetmiş olmalıyım. Uçak geliyor ne ya?! Karizma yerlerde be.
_ Ne var ufaklık? Şu halinle bebekten farkın olduğunu düşünmüyorum. Bu kadar zayıf olma takıntısı ne hiç anlamam kızlarda zaten. Ye biraz ye!
_ Ne yani zayıf olmak mı suç şimdi? Hele ki benim evime camı kırıp giren. Benim düşmeme neden olan birinin zayıflığı suç görmesi... Bana anlatacakların vardır belki ha ne dersin? Zayıf olmam dışında bilmediğim bir şeyler filan?
_ Hah ben de ne zaman kafamı ütüleyecek diyordum zaten. Tahminimden geç oldu biraz ama olsun.
_ Alp seni dinliyorum!
Kelimeler yine savaş veriyor beynimde.
_ Hani kafama top attın ya. O gün bana farklı geldin. Daha önceden tanıdığım biri gibi. Ben de senin kim olduğunu merak ettim. Ve öğrendim de. Umay. Eski evini hatırlıyor musun? Tahta pencereli evin... Pembeye boyalı odan... Hatırlıyor musun?
Yüzüme gülerek bakıyordu. Ve o kadar içime işliyordu ki bakışları benden birçok şeyi alıp götürüyordu her an.
_ Hatırladım tabi ki Alpppp. Seni çok özledim.
Kollarını boynuma dolayınca ellerim de belinde buluştu. Elimi belinden yukarı doğru hareket ettirip az önce taradığım saçlarına dokunmaya başladım. Onu kendime doğru yavaşça çekerken canının acımamasına dikkat ediyordum. Ona daha da sıkı sarılmak istiyordum ama kemikleri kırılabilirdi.
_ Beni hatırlaman için o kadar bekledim ki ufaklık. Ben de seni çok özledim.