RANDOMNESS OF EXO(SCENARIOS)

Your Heart And My Heart( Special Request)

S/N: Gusto ko lang sana mag-promote... "PIKACHUNG BAKLA(HunHan Fan Fic.), if you have time, please read it. ^___^ Also, "Si EX, TOMBOY Na?!". Maganda yan, pramis! xD

REQUESTER: Leah_my07

NOTE TO THE REQUESTER: Salamat sa pag-sabi na magaling ako gumawa ng short stories. Hahaha! Keneleg eke! >.< Charot! xD May sinama akong member ng EXO at SNSD member, okay lang naman diba? Sorry kung natagalan. TT^TT Sana magustuhan mo 'to. ^__^

Because your heart and my heart... doesn't really match.

"Will I ever stop loving you?" you heard his voice... his angelic voice.

"Will you?" another voice came up. You heard... a girl.

"Of course not, I will never even want to stop loving you."

Those words he said made your heart fall.

Unti-unti mong sinilip ang dalawang taong nag-uusap, si Sehun at Yoona. Nung una ay ayaw mo pa itong paniwalaan ngunit ng maghalik silang dalawa, halos ibagsak na sayo ang langit at lupa.

Gusto mo mang iiwas ang tingin mo, ayaw ng katawan mo. Kitang-kita mo si Sehun na may mahal na iba, gusto mo mang ikaw ang mahalin niya, how will you even do that? You can never force anyone to love you.

Oo, hindi mo naman siya boyfriend eh. Walang kayo, hindi ka konektado sa kanya but somehow... you know you two had something. He was about to catch you but you slipped and fall, his hands was too clumsy to take care of you.

M.U. kayo pero nung dumating sa scenario si Yoona, naglaho kang parang bula kay Sehun. Nagkalabuan sila pero nung bumalik siya, sa isang iglap lang... hindi ka na nage-exist. Nagpaka-tanga ka lang sa kanya.

Tumakbo ka na lang palabas ng library dala-dala ang mabibigat mong mga mata na punong-puno na sa luha. Ayaw mong marinig ka ni Sehun at Yoona na umiiyak, ayaw mong mag-mukhang tanga.

 Hinayaan mo lang ang katawan mong sumunod sa mga paa mo, hindi mo na alam kung saang sulok na ng school ka pumupunta, hindi mo na mabilang kung ilang tao na ang mabangga mo at pwede nang maging dagat ang mga luha mo sa sobrang dami nito.

 Nakarating ka sa rooftop ng school, umiiyak kang nakatitig sa malayo. Tatak na tatak sa isip mo ang mga nakita mo kanina, akala mo mapapasayo si Sehun. Inakala mo lang ang lahat, almost can never be enough.

"Mahirap umiyak kung walang panyo."

Hindi mo nilingon yung taong nagsalita, patuloy ka lang sa paghagulgol. 

"Tss. Tumutulo na yang sipon mo, wala ka paring pakielam." hindi mo na namalayan na nasa tabi mo na yung nagsasalita, si Luhan pala yun.

"Si *hikbi* Sehun, sila na pala *hikbi* ulit ni Yoona." sinabi mo habang patuloy na umiiyak.

Tumingin naman sayo si Luhan, "Oo nga eh. Akala ko... kayo na ni Sehun."

Tumawa ka naman pero umiiyak parin kaya medyo nagmukha kang baliw, "Ha-ha-ha. Kami ni Sehun? I-imposible... hindi m-mangyayari yun." 

Ginulo naman ni Luhan ang buhok mo, "Umiiyak ka tapos tatawa ka, baliw ka na noh? Wag mong pag-aksayahan ng panahon si Sehun."

"Eh ikaw? *sniff* Kelan mo tatapusin ang pag-aksaya ng panahon sakin?" pagbalik mo naman ng tanong sa kanya. Oo, matagal nang nanliligaw sayo si Luhan pero masyado kang nabulag para kay Sehun.

Napatungo naman si Luhan sa sinabi mo, sa hindi mo sinasadyang masaktan si Luhan sa sinabi mo sa kanya.

"S-sorry..." nahihiya mong paghingi ng tawad sa kanya.