Sweg..[Yoongi FF.]

Fourty-Five

Miyu's POV

Maaga akong nagising ngayon para tumakas kay Yoongi hehe.

Bwisit yan! Malandi! Mukhang Suran!

Pagtapos kong magayos ng gamit lalabas na ako ng kwarto nang biglang..

"Saan ka pupunta?" Napahinto ako sa paggalaw at paghinga ko.

Buong tapang kong hinarap si Yoongi.

"Uuwi na! I mean..sasakay na sa bus!"

"No. You're not going anywhere."

"B-bakit?"

"Ilapag mo yang gamit mo or else.."

"You can't do anything!"

"Yes i can." Bigla siyang lumapit saakin at hinatak ako papalapit sakaniya, saka niyakap ang beywang ko.

"I can do anything, i can even strip you in front of me." Bulong niya habang kapit na kapit sa beywang ko.

Yung mukha ko pulang-pula na siguro?

Napalunok na lang ako saka naman siya bumitaw.

"Good morning." Bati niya st dumiretso ng cr.

Ganun lang niya ako batiin parang walang nangyari?

Kinuha ko na ang gamit ko saka sinakay sa bus.

Hehe naka bus kami! Marami kami eh!

Hays! Gusto ko nang makalala pero kapag pinipilit ko sarili ko sumasakit lang ulo ko.

"Miyu right?" Sabi ng isang boses babae habang naka upo ako sa swing.

"Yes? You're Suran right?" Tinaas lang niya ang kilay niya.

"Are you Yoongi's Girlfriend?" Tanong niya, maski ako tanong ko rin yan sa sarili ko.

"Some say."

"What do you mean?" Shet Justin Bieber talaga!

"I have an amnesia so i can't remember anything, but they recall it, they said they're my friends, and Yoongi is my Boyfriend. They said." I explain.

"How do you make sure of that? If you have an amnesia?"

"Well..in my opinion, maybe he is! His action, the way he treat me and he always said he will never gave up."

"Let see about that." Sabi niya at nag walk out.

Let see what?

Hindi ko na kang pinansin yun at nag swing na lang.

Nakapikit lang ako habang dinadama ang malamig na hangin.

Habang tahimik ang paligid, sinubukan kong magisip ng memories.

And still the same.

Blur.

His blur face but i can hear his voice and his saying something that i don't undestand.

Imumulat ko na sana ang mga mata ko nang biglang may nagtakip neto.

Inalis din niya ang pagkakatakip sa mata ko at humarap saakin.

"Lalim ng iniisip mo ah?" Sabi niya at lumuhod sa harap ko para makalevel ako.

"Iniisip ko lang yung panaginip ko, gusto ko na kasing makaalala." Hinawakan naman nito ang kamay ko.

"Hayaan mo na ang isip mo mismo ang makaalala." Sabi ni Yoongi at hinalikan ang kamay ko.

"Pero kasi Yoongi nahihirapan kana eh."