Kan Prensesi 1- Vahşet Tacı

BÖLÜM-4

Keyifle gecitin kapanisini izledi ve kitaba bakti. Çok şey öğrenebilirlerdi.

Kitap çok tozluydu. Zarar vermekten korkarak yavaşça üzerindeki tozlari üfledi. O ana kadar fark etmediği kan lekelerini gördü. Korktu. Fakat bu kitabi incelemesi gerekti. Teyzesine soylemeliydi. Kitabı alarak teyzesinin yanina gitti.
—Bölüyorum ancak teyze bir dakika gelebilir misin?
Teyzesi doğruldu. Bir köşeye çekilip konuşmaya başladilar.  Teyzesi kitabi gorunce cok sevindi.
—İnanamiyorum Katy! Bunlari nereden buldun? Bu efsanede ki kitap.
—Hangi efsane?
—Grand Lord'la bir efsane bulduk. Efsanede kasabanin yuz yillar once kaderinin yazildigini yani lanetlendigi anlatiliyor. Vampirler son saf kraliçeyi diriltmek için kasabamizi seçmişler. Efsaneye göre son kraliçe yani ozel adiyla KARA KRALİÇE yenilmezmiş. Ancak kitapta sırlarin asla bitmeyecegi, her seyin her zaman gorundugu  olmayacagi gibi sacmaliklar yaziyor. Anladigimiz kadariyla tum bunlar arkasinda sakli olan bir sir daha var. Ancak bu sirrin muhafaza oldugu kitap Son Saf Kraliçenin taciyla birlikte yuz yillardir kayipmis.
Sanirim bu buldugun o kitap. Tam da tasvir edildigi gibi. Eger oysa elimizde oldukca buyuk bir bilgi var demektir. Şimdi bunlari Grand Lord'a anlatmaliyiz. Merak etme guvenilir biri. Bize yardim edeceginden eminim.
Kitabi goren yasli adamin kaşlari catildi.
—Uzun bir sure onu aradim.  Buraya gelir gelmez bulman oldukça ilginç. Söyler misin neredeydi?
Katy cekinerek cevap verdi.
—Aslinda efendim evdeyken tesadufen gizli gecitler kesfettim. Ayni sey burada da oldu. Sanirim gizli gecitler beni cekiyor.
Grand Lord dusuncelere daldi. Kitap evinde sessizlik hakimdi. Sonunda dayanamayan Anna konustu:
—Haydi! Ne duruyoruz? Acalim su kitabi.
Kitaba yoneldi tam kapagini acacakti ki yaşli adam yerinden firladi.  Gözleri korkuyla açilmişti. Elleriyke sertçe Anna'yi durdurdu.
—Kitabi açmayin. O geldigi yere bela getirir bir sure daha bekleyin. Kitabi AÇMAYIN!
Onun bu hareketinden korkmuslardi. Kendini ilk toparlayan Anna oldu. _
—Ben bilmiyordum efendim. İncelesek  sorun olmaz degil mi ama?
Grand Lord cevap vermedi. Yere bakiyordu. Dayanamayan Anna kitabi aldi. Kitabin kapağinda "KAN PRENSESİ&KARA KRALİÇE" yaziyordu. Alt tarafinda ise kan lekeleri ve   "Efsanenin sırrı ortaya çikacak. Yenilmeyen yenilecek. Seçilmiş olan ortaya çıkacak. Kan hayat verecek..." yazisi vardi. Katy bir anda bagirdi.
—Bu kan, kanla yazilmis BU!
Anna belli etmesede huzursuzlanmisti. Yavasca kitabi cevirdi arka kapakta ise bir takim anlamsiz sekiller vardi. Onlar da kanla yazilmisti.
—Bütün bunlar ne anlama geliyor teyze?
—Ne oldugunu bilmiyorum Katy. Sadece tahminde bulanabilirim. Kotu bir seyler olacsk. Sanirim bunlar bir sifre.
—Peki ama neler oldugunu nasil ogrenecegiz. Hem sifre de ne oluyor boyle?
—Bilmiyorum Katy.  Hiçbir şey bilmiyorum malesef . Bize biraz uzman yardimi lazim. Eskiden tanidigim biri vardi. Sanirim o bize yardim edebilir. Yalniz o biraz farkli biri. Ayrica oldukça yaşli.  Şu zamana kadar buyuk ihtimalle ölmüş veya taşınmıştir. Ancak denemekte yarar var degil mi? Zaten simdilik bulabildigim tek cozum bu. Yoksa bu kitap ta, olaylar da buyuk bir sir olarak tarihe gomulecek.
—Sanırım biraz düşünmeye ihtiyacimiz var teyze. Ayrica ben annemle babam konusunda çok endişeliyim. Dediğin kişiye gitmeden once kasabaya geri donelim. Annemle babami bulalim. Evde ki kanlardan sonra içim içimi yiyiyor. Seninle birlikte bu maceraya atilmak mukemmel ancak aileme bir şey olursa asla yaşayamam.
İkisininde gozleri dolmuştu. O an bir karar verdi Anna. Ablasini bulacak, aileyi tekrar birlestirecekti. Katy'nin kimsesiz kaldigini dusundu. Hayir buns izin veremezdi.
"Tamam" dedi. Sesinde ki kararlik tonunu duyunca kendisi bile şasirmisti.
—Tamam arabaya bin o zaman. Ben de onlar icin endiseleniyorum zaten. Ancak eminim ki bir şey olmamistir. E sonucta benim ablam ne olabilir ki?
Katy teyzesinin bu denli kararli, heyecanli  ve umutlu olmasina cok sevindi. Bu sevinçle arabaya bindi. Koton'u da yanina aldi. Teyzesi de öne oturup hafif bir melodi açti.  Artik yola cikmaya hazirlardi.  Aynaya bakti. Genç yeğeni düşünceli düşünceli disariyi izliyordu. Koton ise sahibinin  huzursuz oldugunu hissetmis gibi kafasini Katy'e sürüyor, durmadan uluyordu. "Yolumuz uzun" dedi Anna.
—İstersen uyu.
—Hayir, uyumayacagim. Zaten her sey benim sacma uykum yuzunden oldu.
—Tamam, o zaman arkada laptop var. İstersen oynayabilirsin.
—Sanirim şuan sadece sakinleşmem lazim.
Sesini çikarmadi Anna. Kendini onunde uzayip giden yola verdi. Acaba Angelica ve James neredeydi? Onlara ulaşmaya calismis ancak basaramamisti. Ya donmuşlerse ve her yerde Katy'i ariyorlarsa. O zaman hemen kasabaya donmeliydi. Hizini arttirdi. Bunu fark eden Katy teyzesine dondu. Endiseli bakislarini fark eden Anna sesini çikarmadi. Katy iyice telaşlanmisti. Sonunda dayanamayip açikladi Anna:
—Daha hızli gitmek istemiyor musun yoksa Kitty?
Katy rahatladi. Teyzesi ona nadiren Kitty derdi.
" Yine neler geciyor kafasindan acaba?" diye dusundu. Disariya bakmaya devam etti. Daha sonra soyledigi oncs sozu unutup uykuya daldi. Bunu goren Anna gulumsedi.
"Ne kadar buyudugunu sansa da hala çok kuçuk. Benim tatli küçük yeğenim."
Kasabay az kalmisti. Hizla ilerliyor, dereleri , bozkirlari hizla geciyordu. Bir ormana girdiginde içini huzursuzluk kapladi. Kendini kotu hissetti.
Sanki tehlikedeydi. "Saçmalama Anna" dedi kendi kendine. Yine de içi hiç rahat değildi. Ormanin derinliklerine ilerledikçe saçlarini savuran bir cikmisti bir de. Fakat bu ruzgarda hiç bir yaprak salinmiyordu. Sadece saçlariydi ruzgarda savrulan. Sonra bir ses duydu. "Çok korkuyorum" . Ses tonu korktuğunu açikca belli ediyordu Katy'nin.
—Endişelenme tatlim. Ben buradayim. Aslinda ormandan korkmana gerek yok. Tabi boceklerden korkmuyorsan.
—Artik buyudum teyze. Neler oldugunu biliyorum. Orman bana vampirleri hatirlatiyor. Onlar icin guzel bir barinak.
Anna tam cevap verecekti ki keskin bir çığlik duydular. Ardindan derin bir sessizlik. Korkudan irileşmiş gozlerle bakan Katy Anna 'ya dondu. Onun da çok korktugu belli oluyordu.
—O da neydi öyle?
Teyzesi cevap vermek yerine hizini arttirdi. Buradan hemen cikmalilardi. Hizini en yuksege cikartti. Katy bagirdi:
—Yavaşla teyze yavaşla!
Ne oldugunu anlamadan bir carpma sesi duyuldu ormanda.  Kaza yapmişlardi.

Ne yazik ki arkadaşlar kapak için kimse bana ulaşmadi. İnternettrn buldugum  bu dandik kapakla devam ettirmek istemiyorum hikayemi. Ve lütfen votelemeyi unutmayin...