SENİN İÇİN

BALO

Tüm gözler yine üzerime yerleşti. Boş gözlerle Miray a bakıyordum. Ela gözlerinde öfkeyle karışık büyük miktarda hüzün vardı.

Gözleri dolmuştu ve ağlamamak için dişlerini sıkıyordu. Üzerime doğru eğildi ve "Doğru olmadığını söyle lütfen!" diye fısıldadı. Gözlerinden akan yaşlar sıranın üzerindeki elime damlıyordu.

Anlamsızca etrafıma bakındım. Onu böyle yaralıycak ne yapmış olabilirdim ki. Hemen sıradan çıktım ve yüzünü ellerimin içine alıp. "Ağlama lütfen seni üzecek hiçbir şey yapmadım."diye söyledim.

Ellerini elimin üzerine koyup yüzünden çekti. "O zaman bu fotoğraflar ne?"deyip elindeki telefonu bana uzattı.

Telefonu aldım ve kırık ekranın altından fotoğraflara baktım. Bora'yla beraber Carlos'un arabasına binişimiz vardı ama Bora gözükmüyordu.

Diğer fotoğrafa bakınca da Carlos la bahçedeydik. Bora ve Kağan ın kavga ettiği zaman. Carlos beni sıkıca tutuyordu. Şaşkınca elimdeki telefonu sıraya bıraktım.

"Sen.. Yanlış anladın? Miray her şeyi anlatabilirim."daha lafımı bitirmeme izin vermeden tekrar bağırmaya başladı.

"Sana onu sevdiğimi söyledim. Ama sen.. Onun arabasına binmişsin. Ne ara bu kadar yakın oldunuz ha. Sana bu kadar çabuk güvenmemeliydim. Hata bende."deyip başını geri attı ve yüzüne basit bir gülümseme yerleştirdi.

Yine bir şey söylememe izin vermeden tekrar toparlandı ve işaret parmağını bana doğru sallayarak "Carlos tan uzak duracaksın? Duydun mu beni?" Diye bağırdı. Şaşkınlıktan gözlerim fal taşı gibi olmuştu. Tekrardan hafifçe etrafıma göz gezdirdim.

Herkes bana küçümseyen gözlerle bakıyordu. Ona olanları burda açık açık anlatamazdım. Ama eğer şimdi kötü bir damga yersem de sınıfta bir daha saygınlık kazanamazdım. Çünkü Miray gerçekten de sevilen bir kızdı. Ve onun bu şekilde yargıladığı bu kızı diğerleri kim bilir nasıl yargılardı.

Korkak gözlerimi bir süre daha etrafımda gezdirdikten sonra tekrar Miray ın soran gözleriyle karşı karşıya geldim.

O an ağzımdan çıkan sözlere ben bile inanamamıştım. "Sen yanlış anlamışsın. Ben bir haftadır Bora yla birlikteyim."

Bir anda gözleri fal taşı gibi açılırken derin bir nefes aldı. "Nee?"

Vücut sıcaklığım bir anda yükselirken nabzımı duyabiliyordum. Bunu söylemiş olamazdım dimi. Hayal falan olmalı. Usulca kolumu çimdikledim. Ve yine bakışlarımı sınıfa çevirdim. Bu oyunu başlatmıştım ve eğer bu kadar soran göze bi cevap vermezsem daha da fena olabilirdi.

Herkes kafasından bir hikaye uydurur ve yarın saçma sapan sorularla karşılaşabilirdim.

Hemen toparlandım ve elime telefonu alıp ekranı göstererek "Burda Bora kavga ediyordu. Araya girmek istedim bu yüzden Carlos beni tutmuştu. " Ve ekranı kaydırıp devam ettim.

"Bu arabadaki de Bora."

Miray şaşkınlıktan bir karış açılmış ağzını kapatıp "sen ciddi misin?"diye sordu.

Başımı evet anlamında sallarken yanağımdan süzülen damlalara engel olamadım. Bir anda yüz ifadesi hüzne bürünürken başını öne eğdi.

Kalbim göğüs kafesime sığmıyor nefes almama izin vermiyordu. Dışarı çıkmalıydım yoksa boğulacaktım.

Başımı kapıdan tarafa çevirince bir an da afalladım. Alev alev yanan yüzüm eminim kıpkırmızı olmuştu. Gözlerimi tekrar tekrar kapatıp açmış yanımdaki sıraya tutunmuştum. Yok yok bu kadarı da fazla oldu. Artık uyanmalıyım.