Birazdan başıma gelecek onca şeyden habersiz gittikçe derinleşen karanlık yolda yürüyorum... Ve bir kaç kahkaha sesi duyuyorum, bir kaç erkek sesi. Yaklaşıyorlar yavaş yavaş...
İlk girdiğimizde sıcacık olan bu ortam şimdi bir derin dondurucu gibi soğuktu. Elleri geçtiği her yeri yakıyordu. Boynumda hissettiğim acı tarif edilemezdi. Başlarda nazik olmasına rağmen iyice abartmış, canımı yakıyordu.
Yarım saat kadar bu şekilde kaldık her çığlığımda düğmelerimi açmıştı.
Baştan açılan 5 düğmemle sütyenim ortaya çıkmıştı. İçime fanila giymediğim için kendime küfrederken dişlerini boynuma bastırmasıyla bir çığlık daha attım.
Tükenen enerjimle zaten ona karşı duramıyorken şimdi iyice teslim olmuş durumdaydım.
Kelepçeyi zorlamaktan vazgeçip bileğimi acısıyla baş başa bıraktım.
Elini gömleğimin açılan düğmelerinden içeri sokmuştu.
Karnımda daireler çizen parmağı soğuğu ikiye katlıyordu.
Elini karnıma bastırıyor ve hafifçe tırnağını sürtüyordu. Tüm kanım çekilmiş gibi hissediyordum. Ağlamak için bile gücüm kalmamıştı.
"Daha ne kadar devam edeceksin"dedim. Son güç kırıntımla.Sesim kısık olduğu kadar boğukta çıkıyordu.
Durdu.
"Yapamıyorum"dedi
Ne demek yapamıyorum ne yapmaya çalıyordu. Başım acayip şekilde dönüyor, dudağım fena hâlde yanıyordu. Elini üzerimden çekti. Bir süre sonra gözümü kapatan bezi çıkardı.
Uzun süre karanlıkta kalan gözlerimi bi anda ışığı görünce kısmak zorunda kaldım.
