Derne: Haklısın aslında ben neden depresyona giriyorum ki?
O: Bende sana soruyorum aq.
Defne: Tamam kapatalım konuyu. İyiyim artık. Okey?
O: Ok.
Defne: İyisin artık Mertlede ayrıldık. Bu arada bizim okuldasın ve seni bulabilirim. Bence dikkatli ol ;)
O: Tabi kızım halay çekiyom şuan. Beni bulamazsın kızım ;)
Defne: Aslında biliyor musun? Seni bulamam doğru söylüyorsun. Ve tek Mert bana sahip çıktı o yüzden Mert'i bırakamazdım sanki o gidince yine ezik olacaktım.
Defne: Ama o beni kaç kişiyle aldatmış üstüne benimle olması bir oyunmuş. Oysaki ben onu sevmiştim.
Defne: Bunları neden yazdım bilmiyorum ama sanki sana söylersem bir şey olmazmış gibi. Zaten seni tanımıyorum bile.
O: Aslında seni daha yeni tanıyorum. Bir hafta oldu. Bende seni önemsemiyordum ama beni kalbimden vurdun. Bende sıradanım okulda inan öyle popüler değilim. Elimden tut derdim ama şuan seninle yüz yüze görüşmeye hazır değilim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ANONİM:DEFUZ
Short StoryYaklaşık yarım saat olmuştu. Hava iyice soğumuştu. Ve yağmur atıştırıyordu. O da gelmemişti. Bense bir ümit hala oturduğum salıncakta bekliyordum. Aslında boşversene kimin umrunda? Salıncakta kalkıp taşlara bir tekme savurdum. Kapuşonumu başıma ge...
