Veterinere gitmiştik. Kedinin bakımlarını, aşılarını yaptırmış, güzelce beslemiştik yavruyu. O kadar mutlu olmuştu ki ordan oraya koşturuyordu evde.
Annem Gil elimde kediyle ilk şaşırmış sonra da bir şey dememişlerdi. Oğuz da evine gitmişti. Kediye bir isim bulamamıştım. Telefonu elime alıp Oğuza mesaj yazdım.
Defne: lan Oğuz!
Oğuz: efendim aşkım bir şey mi yaptım?
Defne: uzun zamandır mesajlaşmıyormuşuz onu fark ettim
Oğuz: bu muydu yani Defne?
Defne: hayır
Defne: bizim kediye isim bulalım
Oğuz: Pakize?
Defne: ciddi misin ya?
Oğuz: evet benim küçükken kedimin adı pakizeydi nenem çok severdi rahmetlik
Defne: komik oluyor Pakize kzvxkbskbs
Oğuz: buldum!
Oğuz: Defuz? ama bunu çocuğumuza koycaktık
Defne: ne zaman koycaktık pardon?
Oğuz: evet ben demiştim sen bir şey demedin ama
Defne: çocuğa biraz garip olur kediye koyalım
Defne: gönlün olsun
Oğuz: aşkım benide düşünürmüş
Defne: sen böyle miydin ya?
Oğuz: nasıl?
Defne: yavşak
Oğuz: Oha baya ağır oldu bu
Defne: ay evet üzgünüm
•Görüldü.
Defne: ya Oğuz özür dilerim
•Görüldü.
Sıkıntıyla telefonu bıraktım. Kediyi kucağıma alıp sevdim.
"Artık senin adın Defuz."
"Biliyor musun Oğuz abin bana kızdı."
"Nasıl affettirsem bilmiyorum."
"Sence ne yapayım Defuz?" Defuz miyavlayıp bana sürtündüğünde gülümsedim.
"Kızım neden kediyle konuşuyorsun bu konuları?"
"Anne?"
"Ne anne? Sevgili mi oldunuz siz? Bak hiç bilmiyoruz."
"Kızarsın diye demedim."
"Bir de gizli gizli yapacaktınız? Kızarım tabi."
"Anne lütfen."
"Kızım şaka yapıyorum seni o kadar onla gönderdim. İstemezsem neden göndereyim?"
"Bilmiyorum."
"Zaten oğlan Ayselin oğluymuş ondan bir şey demedim."
"Oha ciddi misin anne?!"
"Evet ne oldu?"
"Boşver annecim. Ben simdi dışarı çıkacağım. Hadi git sen." Diyip annemi sırtından ittirip dışarı çıkarttım. Kapıyı kapatıp Defuza baktım.
"Kız Defuz, Oğuza gidiyorum sen burda uslu uslu dur tamam mı?"
Demek Aysel teyzenin gizli oğlu Oğuzmuş. Aysel teyze annemin ilkokul arkadaşıydı ara sıra gidip gelirdik. Birde kız çocuğu vardı, Güneş. Güneşte aynı Oğuz gibi sarışın güzel bir kızdı. O da liseye gidiyordu sanırım.
Oğuza süpriz yapacaktım. Aysel teyzenin evi bir durak aşağıdaydı. Otobüse binip gidecektim bu soğukta yürümek tercihim değildi.
Üstümü değiştirip anneme seslendim.
"Ben çıkıyorum! Defuza iyi bak!"
"Defuz kim?!"
"Kedi anne ya."
Botlarımı giyip kapıyı kapattım. Ellerimi montumun cebine koyup merdivenlerden inmeye başladım. Apartmandan çıktığımda pastaneye girdim. Bir pasta alacaktım.
Pastalara göz gezdirip çilekliyi seçtim. Alıp yakındaki durağa ilerledim. Bir kaç dakika sonra otobüs geldi. Binip boş koltuklardan birine oturdum.
Bir durak sonra indiğimde etrafa baktım hangi apartmandı diye. Bulduğumda tam apartmandan biri çıkıyordu. Koşup kapıyı tuttum. İçeri girip elimde pastayla yukarı çıktım. 5. Kata geldiğimde kapının önünde durdum. Zili çalıp bekledim.
Kapı açıldığında Oğuz şaşkınca bana bakıyordu.
Gülümseyip "süpriz!" Dedim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ANONİM:DEFUZ
Short StoryYaklaşık yarım saat olmuştu. Hava iyice soğumuştu. Ve yağmur atıştırıyordu. O da gelmemişti. Bense bir ümit hala oturduğum salıncakta bekliyordum. Aslında boşversene kimin umrunda? Salıncakta kalkıp taşlara bir tekme savurdum. Kapuşonumu başıma ge...