ARADIĞIM ADAM(GAY)- Tamamlandı-

Geri Dönüş

(Aslında video'yu kırptım :D)

Gözleri irileşirken karşısında öylece ona bakan kahvelere odaklandı. Biraz çatık, biraz sinirli ve giydiği kıyafetlerle hatlı vücudu, göz rengine uyumlu pantolonu Allahım gözlerimi ondan alamıyorum ne oluyor bana böyle diyerek sitem yolladı göklere. Melih kaşları çatık dik dik bakarken çekiştirdiği yakasını avuçlarından kurtarmıştı. Tahmin edelim onu burda görmeyi hiç düşünmüyordu. Ama geldiği ve onu bulunduğu bu durumdan kurtardığı için minnet duyabilirdi. Bu yeni çocuk kendisini önemsiyor, yabancı kişiliğinde bir tık ileri geçmiş belkide ona güven vermiş olsa gerek gülümsüyordu kısa olan. Tolganın gözünden kaçmamıştı bu samimi gülüş. O da gülümsemiş melihe gelişi güzel çaktığı yumruğu geri çekerken kolunu sallamıştı. Kısa olan şaşkınca bir saniyede olup biten olayı izlemişti. Melih şuan kanlar içinde yerdeydi ve o ilk defa tartaklanmaktan kurtulmuştu. Bahçede ki gözleride saymassak her şey yolunda gibiydi sanki.Taki tolga tutup taşkının dudaklarına yapışana kadar. Genç adam birinci şoku atlatamadan, ikinci şoku yaşamıştı. Kendine geldiğinde baskın bedeni itti.

"Napıyosun ya sen? Ne halt yiyosun? "

Ortalıkta" oooo" sesleri yükselince yerin dibine girmek istedi genç adam.Saklıyordu bu durumu ve tolga onu açık etmişti. Bu yapılır mıydı, peki ya doğan duyarsa her şeyi mahvetti.

"Ne yaptın sen ya! "

" Ne yapmışım prensim, tacını düşürmüştün bende geri taktım! "

" Dur biraz!Bunu bir yerden hatırlıyorum gibiyim... "

" Hala hatırlamadın mı beni bebek surat? Bu kadar çabuk unutuldum yani ha! belki hatırlamana yardımcı olabilirim"

Kulağına eğildi usulca ve mırıldandı sıcak dudakları gergin vücudu bulunca. Taşkın sadece pustu öylece bahçenin ortasında, tüm gözler onlarda.

"Sevdiğin bu gözler sessizdi, inan sensiz çok uzakta gerçeğim. Sen küçük prensim, varlığınla fethettin mi sandın garip dünyamı?Boşa saydım bak, bunca beden zaferde benimle yıllar sonra. Tutmak isterim elimden kayan seneleri ve birkaç adım ileri adımlarım sana götürür beni"

Kulağında gezindi naif sesi. Beynine hücum etti geçmişi. Kaldığı yerden devam etti küçük adam şaşkınlığın izlerini taşırken

"Hadi buldum seni çık ortaya, artık benden saklanma. Bak çok özledim seni sayıyorum hadi ilk sen başla. "

" Dur bekle arkandayım sanırım şimdi oldu. Benim ruhum senin mahseninde kayboldu.Hadi yap şunu prensim seni koruyan bir askerim."

"Bu imkansız sen olamazsın hayır, hayır. O çocuk sen olamazsın! O çocuk öldü. "

" Hayır hayatta kalan tek kişi oydu seni bekledi ama sen çoktan gitmiştin. Nereye taşındığını bile bilmiyordum. Çekip gittin taşkın, beni yalnız bıraktın
Yalnızken bir hiç gibiydim hiç eskisi gibi olamadım. Seni o kaldırımda görünce sevinçten kalbim durabilirdi. "

" Küçük asker büyüdümü şimdi "

" Prensi de büyümüş"

Taşkının dudakları kımıldadı ama bu hala onlara izleyen insanların öldürücü bakışlarını değiştirmiyordu. Olan olmuştu artık ne gereği vardı ki bakmaya, zamanı geri alamazdı sonuçta? Şuan yeterince şoktaydı zaten.Ama hala inanamıyorumdu bu gördüğü hayal değil yıllar önce tek vakit geçirdiği, sırlarını söylediği ve ilk öptüğü çocuk karşısında durmuş ona bakıyordu.