ARADIĞIM ADAM(GAY)- Tamamlandı-

Duman

Saat kaç olmuştu yine de beklemedeydim.Doğan bir türlü gelmiyordu.Onlara dair ne bir işaret görüyordum ne de ufak bir ses duyabiliyordum. Zaten en ufak seste saklanmaya yer arıyordum ki bu durumdan çokca sıkılmıştım. Beni merak eden insanlar olmuştur mesela cihan gibi.Düzelttiğim yatağın üstüne oturmuş karanlıkta beklerken açlıktan midem kazınmaya başlamıştı. Ayağa kalkıp köşe bucak aradım bir kırıntı, bir ekmek parçası ne biliyim abi ne bulursam yiyecektim şuan.Işığı açsam kesin beni farkederler diye saçma bir düşünceye inanıp karanlıkta tam 5 saat geçirdim.Uzun uğraşların sonucunda bulduğum pizza parçasına büyük bir iştahla kokluyor, köşelerine bakmaya devam ediyordum.Üzerinde bana bakan kurtçukları görünce boş mideyle bile kusmayı denedim. %45 başarısız olurken odanın için de volta atmaya başladım. Çok sıkıcı olmasını geç   burda saatlerce şu pizza parçası gibi çürümeye bırakılmış hissi yaşıyordum.Biraz daha dolandım, yine tık yoktu.Üşümeye başladığım da kadın kıyafetlerinden her hangi birini giymiş aynanın karşısına geçerken kendimi hunharca izlemeye başladım.

"Kadın olsam ne güzel olurmuşum be"

Aptalca aynaya sırıtırken kapı aniden açıldı. Ben ortada sap gibi kaldığım da doğanı görünce rahat bir nefes aldım. Bana gülüyordu. Önce gözleri irileşti sonrada o masum denilen gülüşünü arttırarak kapıdan girdi.

"Bu ne hal"

"Kör müsün üşüdüm. Hem kaç saat oldu farkında mısın?"

Bana yaklaşıp kocaman sarıldı ve başımı göğsüne yasladı.

"Benim aşkım üşümüş mü?"

Ne dediğini anlamamış gibi başımı göğsünden çektim. Sırf az önce bir cinsel münasebet yaşadık diye onun aşkı olamazdım. Hem ben onu affedemem arkadaş onca şeyden sonra, bana neler yaşattı. Belimi sıkıca sarmış bırakmıyordu bu seferde. Yine zayıf olduğum için kendime lanet okudum.

"Doğan bırakır mısın?"

Yaşadıklarımızın  ardından ablasını unutmuştum. Açık kapıdan girebilirdi ve beni bu durumda kardeşiyle görünce canıma okur, üstüne ağzıma eder, sifonu çekerdi.

"Bırak olum inat mısın? Aşkım deme bir daha seni affetmedim ben"

Beni kavrayıp  omzuna alınca ağzımdan küçük bir çığlık kaçtı. Sıkıca ağzımı kapayıp yutkundum.

"Doğan napıyosun delirdin mi? indir beni. Lan ablan gelicek şimdi beni böyle görürse biterim."

Sırtını çürütene kadar yumrukluyordum ama adama zırnık işlemiyordu.

"Hişş! Ablam gitti merak etme."

"Biz nere gidiyoruz? Bak ben yürüyebilirim tamam mı? Bir yerim sakat değil indir beni"

İnatla o halde kapıdan çıkarmıştı beni.Şuan kıp kırmızı olduğumun farkındayım fakat bunu doğan görse gülerdi. O da yetmezmiş gibi beni sıçratıp tekrar tutuyordu. Kapıyı hallettikten sonra arabaya doğru götürmeye başladığın da yerin dibine girecek  gibi oldum utançtan.Yolun ortasın da o halde beni arabaya taşıyordu. Biran önümüz de duran iki parlak ışıkla duraksadı. Hiç bir şey göremesem de bunun lanet bir araba olduğunu farketmemek aptallıktı. Şuan o kadar utanmıştım ki kendimi ışınlamak  istiyordum. Sertçe kapanan kapı ve bize doğru gelen ayak sesiyle yutkundum.