Tüm gün cips paketi kemiren kardeşimle geçirmek moralimi alt üst ediyordu. Tatil planları kuruyordum ama bakıyorumda bazılarının şeyinde bile değildik ki. Dayanamadım ve kendimi dışarı atmak için kapıya yürüdüm. Kardeşim bunu bile umursamamıştı. İçimden binlercekez 'yuhh ulan' derken, ona bakmamaya gayret gösteriyordum. Az sonra açılan kapıyla melihte gülümseyip üzerime atıldı. Nerden geldiğini ya da burayı nasıl bulduğunu bilmesemde ona karşı bir şeyler hissetmiyordum. Elinde çevirdiği küçük kutuyu bana uzatınca tekrar sarıldı. Kollarım havada, kutuya boş boş bakarken göğsümde hissettiğim garip bir basınçla kalbim hızlanmıştı. Ama bu imkansızdı, biliyordum. Ben kimseye karşı bir şey hissedemezdim.
"Seni özledim" dediğinde elinden kurtulmaya çalıştım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Melih, sen iyi misin?" diye geçiştirdim.Çünkü çok aşk böceği olmuştu
"İyiyim" dedi gözlerimin her santimini incelerken. Harbi ya aşık olan insan böyle mi bakardı? Bende onun gözlerine böylemi bakmıştım acaba? Biraz düşününce geçmişimi her şeyi daha iyi anlamaya başladım.Bir insanın sizden beklentilerini, harcadığınız zamanı, en çokta geride bıraktığınız etkisi güzel ama sizden bir şeyler çalan anıları düşündüm. Kimsenin sizi siklemediği ve hayatınızın düzene girmediği o anlarda aşkın tanımından çok daha fazlasını bekliyordu insan. Terkedilmek mi, aldatılmak mı, yoksa size tokat gibi çarpan gerçekler mi canınınızı daha çok yakardı?Aslında hiç biriydi benim için. Gerçek acı, deliler gibi sevdiğiniz kişiyi kaybetme korkusudur ki en boktan çelişki ona olan hislerinizi gözüne sokarcasına belli ederken umrunda olmayışıydı. İşte tabiri caizse size koyan budur. Peşinde koştuğunuz ama bir türlü size bakmayacak ve sizi kabul etmeyecek bir kadın.Güzel seven adamlar harcanır sırf sevmeyi bile öğrenmemiş kalplerde.Bende bir kurbanım işte ve biliyorum ki aşk denen şey üzüntüyüde beraberinde getirir. Melihe baktığımda, o kadına baktığım gözleri görüyorum. Bu yüzden ona ne git diyebiliyorum ne de sonsuza kadar benimle kal. Onu incitmek istemiyordum sanki onda ilgimi çeken bir şeyler vardı. Belkide onda kendimi görmekten çok eskilerden bir zavallı olduğum geliyordu aklıma. Cebimden çıkardığım paketten aldığım izmariti ona uzattım. Önce kaşlarını kaldırıp bana uzun uzun baktığını gördüm. Bu bakışlar daha çok ifadesiz ve nazifti. "Ben içmiyorum" dedi başını öne eğerken. Biranda kızaran yanaklara odaklandım. Kendimi kastığımda parmaklarıma sıkıştırdığım sigarayı ağzıma götürdüm.
"Sende içme!" diye tuttu kolumdan.Ne olduğunu anlamış gibi ona bakarken gülümsedi. En nefret ettiğim şey birileri tarafından engellenmek.Yüzüme esen soğuk rüzgarla tutuldum. Bir kadının sarıldığı atkısı ve kendini bulduğu sıcak bir kahvesi varken, bir adamın ise sigarası vardır içini ısıttığı.Yine düşündüm. Yalnız olmak değildi mesele, kimi unutmaya çalıştığın ya da unutamıyıp koca paketi bir günde biterme meselesidir bu.Melih yanımda ezilip büzülürken kolumu omzuna attım. Biraz çektim kendime çocuk donuyordu zaten. Yüzü bir kasıldı ki soğuktan değildi anlamıştım, mutluydu.Her zaman ki gibi ilk işim mekana uğramaktı. Mesafe kısa olduğu için araç kullanmayı tercih etmedim. Etseymişim baksana haline çocuğun kötü görünüyordu. Dudakları morarmaya yüz tuttu ve o yanaklar utançtan değil soğuktan kızarmaya başladı. Çabucak mekana aldım onu.
