Eenmaal andermaal verkocht!

17. Niets is wat het lijkt

Er ligt iets zwaars op mijn buik en er klinkt een zacht gesnurk naast me. Ik open mijn ogen en zie dat Florian met zijn mond open tegen me aan ligt te slapen. Zijn arm ligt over mijn buik en zijn hoofd ligt tegen mijn schouder. Hij is eigenlijk best schattig zo. Zijn donkerblonde, korte haar zit warrig door elkaar en op zijn wangen zijn kleine stoppeltjes te zien. Gisteravond hadden we de discussie wie waar ging slapen. Ik stelde voor dat ik gewoon lekker op de bank zou gaan slapen, aangezien het zijn bed is en ik hem daar niet zonder pardon uit kan zetten. Maar Florian, zo galant als hij is, vond dat ik de gast was en dat ik in zijn bed mocht slapen. Dan zou hij wel op de bank slapen. Ik vond dat uiteraard nergens op slaan en kwam met de oplossing dat we wel in één bed konden slapen. We zijn uiteindelijk beste vrienden, niet waar? Een beetje ongemakkelijk gingen we naar zijn slaapkamer en daar kreeg ik een T-shirt van hem om in te slapen, want ik, met mijn stomme kop, ben zonder erover na te denken de trein ingestapt. Ik leg mijn hand op Florian's arm en speel met de haartjes op zijn arm. Hij is zo ontzettend lief voor me en ik zou echt niet weten wat ik zonder hem zou moeten. Eigenlijk zou ik zo met Julian moeten liggen. Ik mis hem en ik ben bang dat het voorbij is tussen ons. Ik voel me weer somber worden. Misschien dat ik daar zelf deels voor gezorgd heb, want ik liet hem niks uitleggen. Ik trok mijn conclusies zonder erover na te denken, zoals ik wel vaker dingen doe zonder nadenken. Waarom zou je nadenken als je ook domme dingen kan doen? Ik ga weer verder met het bestuderen van Florian's gezicht. Er zitten kleine, nauwelijks zichtbare sproetjes op en rond zijn neus, die in de zomer altijd duidelijker en met meer worden. Ik ga met mijn vingers naar zijn haren en veeg ze uit zijn gezicht. Mijn vingers volgen de lijnen van zijn wenkbrauwen en neus. Ze beginnen bij de linkerwenkbrauw, volgen hun weg naar het puntje van zijn neus en gaan uiteindelijk naar de rechterwenkbrauw. Dit parcours volgen mijn vingers een hele tijd. Het is een massage voor je vingertoppen, maar ook voor Flo zal het lekker zijn, tenminste ik zou het heerlijk vinden als iemand dat bij mij zou doen. Ik ben sowieso wel in voor massages en gefriemel met mijn haren. Hij opent zijn ogen en kijkt me met zijn slaperige, vertrouwde blauwe ogen aan. “Goedemorgen, Flo.” “Goedemorgen.” zegt hij met een glimlach en kijkt me dromerig aan. “Lig ik lekker?” vraag ik met een grijns. Hij kijkt waar zijn arm ligt en waar hij met zijn hoofd ligt en kleurt dan langzaam rood. “Sor- sorry.” Hij trekt snel zijn arm van me af en gaat verder van me vandaan liggen. “Geeft niet hoor. Ik plaag je maar.” Ik haal mijn hand door zijn haar en prik dan met mijn vinger in zijn arm. “Heb je lekker geslapen?” vraagt hij, wanneer hij weer hersteld is van zijn schaampartij. “Heerlijk. Jij?” Hij gaapt even en rekt zich dan uitgebreid uit. “Als een roos.” Ik glimlach. Ik kijk verbaasd naar zijn lijf en besef nu pas dat hij alleen in zijn boxershort geslapen heeft. Ik heb eigenlijk nooit geweten dat hij zo'n goed getraind lijf had. Bijna verlekkerd - oké, ik geef het toe, ik kijk verlekkerd - lik ik mijn lippen af. Ik voel me net een leeuw die verlekkerd naar zijn prooi kijkt. Florian legt zijn hand onder mijn kin en kijkt me dan geamuseerd aan. “Interessant?” Hij wrijft met zijn duim over mijn wang. Waarom zitten we nog zo? Ik heb moeite om hem in zijn ogen aan te kijken en dat is niet alleen omdat hij er misschien best wel goddelijk uitziet. Het komt mede doordat ik me schaam. Het kan gewoon niet dat je verliefd bent op je beste vriend, niet dat ik verliefd op Florian ben. “Dus...” begin ik en probeer subtiel zijn hand van mijn wang af te halen. Mijn wang gloeit voor mijn idee als kolen en vraagt stiekem of de hand terug mag. Nee, dat dacht ik niet. “Dus?” herhaalt hij het begin van mijn vraag met een opgetrokken wenkbrauw. “Moet je vandaag naar school?” Hij schudt zijn hoofd. “Vandaag heb ik een dag dat ik thuis moet werken voor een verslag." Ik knik begrijpend. “Ik ben er niet hoor, dus je kan gewoon aan school werken. Ik vermaak me wel.” Ik leg mijn handen voor mijn ogen, zoals een klein kindje altijd doet, zodat hij of zij het gevoel heeft dat niemand hem of haar kan zien. Florian grinnikt en even later voel ik zijn handen op mijn handen en hij schuift ze voor mijn ogen vandaan. Mijn handen beginnen te tintelen door zijn aanraking. Dit heb ik werkelijk nog nooit gehad. Waarschijnlijk verbeeld ik me allerlei rare dingen. Ik bedoel ik ben gewoon met Julian in de war. Ik mis hem en elk beetje liefde dat ik van iemand krijg, zet ik om in vlinders die fladderen in mijn gehele lijf. Niet dat dat precies gebeurt als Florian mij aanraakt. Toch? Het zijn hooguit rupsen. Oké, Juul, normaal doen. “Je bent werkelijk gestoord.” Ik kijk hem vragend aan. Kan hij gedachte lezen? “Ik ga toch niet doodleuk een verslag zitten maken, terwijl mijn beste vriendin met een gebroken hart een paar centimeter naast me zit? Kom, trek wat kleren aan. Ik ga je Groningen laten zien. Dat verslag kan wel een dagje wachten.” Ah, dat is lief. “Maar Flo, als je straks dat verslag niet af krijgt, voel ik me schuldig.” protesteer ik. “Dat gebeurt niet en anders is het mijn eigen schuld. Hallo, Juultje, hoe vaak zie ik jou nou? Nu je hier toch bent, kan ik mooi even van de gelegenheid gebruik maken om iets leuks met jou te gaan doen en ik heb een excuus om even niks aan school te doen.” Ik sla mijn armen om zijn nek. “Dank je wel, Flo.” zeg ik en geef hem een kus op zijn wang.