Eenmaal andermaal verkocht!

19. Wil je me nu?

Uitgeput lig ik in zijn armen. Vanaf het moment dat alles weer goed was, konden we niet meer van elkaar afblijven. We gingen rechtstreeks door naar zijn slaapkamer, waar ik nu nog steeds lig. Ik lig met mijn hoofd op zijn borst, waardoor ik langzaam op en neer ga. Het kalmeert me en het voelt veilig. Hij speelt met mijn haren en we liggen te genieten van elkaars aanwezigheid. Zijn warme lichaam verwarmt de mijne en het liefst zou ik de rest van de week zo blijven liggen. Ik voel aan het hartje dat ik van hem gekregen heb. Ik vind het zo ontzettend lief en ik gloei er helemaal van. Ook heb ik een grijns van oor tot oor en je zult hard moeten boenen om die weg te krijgen. “Juul. Ik geloof dat ik zo naar huis toe moet.” verbreek ik de stilte. “Je kan toch nog wel heel even blijven.” Ik kijk langs zijn borst omhoog op zoek naar zijn ogen. In plaats van zijn helderblauwe ogen valt mijn blik op zijn enorme pruillip. Mijn vingers moeten die lippen aanraken en dat doen ze dus ook. Ik betast ze en Julian bijt zachtjes in mijn vinger en geeft mijn vinger daarna duizenden kusjes. Hij maakt een spoor van kusjes vanaf mijn vingertoppen tot aan mijn schouder. “Juul, maak het nou niet moeilijker dan het al is.” kreun ik. Elke kus zorgt voor een stroomstoot door heel mijn lijf. Hij gaat bovenop me liggen en vervolgt zijn zoektocht over mijn lichaam. Hij kent de weg al lang, maar toch probeert hij elke keer nieuwe wegen uit. Zijn lippen kussen mijn hals en daarna volgt zijn tong het lijntje van mijn hals tot aan mijn oor. Er verlaat een zucht uit mijn mond. Dit is zo… gemeen, maar toch zo heerlijk. Ik probeer hem van me af te duwen, maar hij heeft me vastgezet en zoent me op mijn mond. Zijn tong vraagt toestemming en ik kan het hem niet weigeren, daarvoor wil ik te graag en dat weet hij ook. Zo gemeen. “Juul…” protesteer ik nog een keer. “Ik moet echt gaan… zo. Ik moet morgen naar school.” Hij streelt mijn huid. “Dat is morgen pas. Je leeft nu in het nu.” fluistert hij in mijn oor. Ik kijk hem diep in zijn ogen aan en geef hem een kus op zijn neus. Mijn handen leg ik op zijn rug en ik houd hem stevig vast. Mijn tepels priemen brutaal en verlangend tegen zijn borst. “Zal ik je naar huis brengen?” Hij kust mijn hals weer en wrijft langs mijn zij. Ik knik en ik kus hem terug op zijn hongerige lippen. “Maar eerst even douchen.” Hij knipoogt naar me en rolt van me af. Dan trekt hij me van het bed en tilt me op. Ik sla mijn benen om zijn middel en hij draagt me naar de douche. Voorzichtig zet hij me op de grond neer en hij zet de douche aan. Ik streel hem over zijn borst. “Wat ga jij morgen doen?” Hij pakt mijn vingers en kust ze. “Eerst proberen te werken en ’s avonds met het leukste meisje van de wereld zijn. Ik moet eigenlijk ook van de week nog ergens de muren verven.” Mijn handen volgen de duidelijk sterke lijnen van zijn schouders. “Ik wil je wel helpen hoor. Ik ben namelijk wel goed met mijn handen.” fluister ik in zijn oor en wiebel met mijn wenkbrauwen. Hij trekt me tegen zich aan. “Oh, laat eens zien.” Ik begin te lachen en duw hem van me af, maar hij trekt me weer tegen zich aan. Hij kijkt me lachend aan en kust me teder en passioneel. God, wat houd ik van hem.

Gapend stap ik van mijn fiets en zet hem tegen de muur van Makelaardij Hofman. Deze dag was echt slopend en het helpt ook niet erg mee dat ik weinig geslapen heb vannacht. Mijn wekker ging vanochtend ernstig vroeg, maar gelukkig is het één van de laatste keren. Ik ben bijna afgestudeerd en daar ben ik maar wat blij mee. Begrijp me niet verkeerd, ik vind mijn studie hartstikke leuk, maar het vele leren is gewoon niet grappig. Nu ga ik Julian helpen met het verven van het kantoor en ik kan werkelijk waar niet wachten om hem weer te kunnen zoenen. Ik loop naar de voordeur en druk de bel in. De deur wordt opengedaan en Julian komt met een grijns van oor tot oor tevoorschijn. “Hé schoonheid.” Ik gooi mijn lijf tegen hem aan en hij vangt hem voor me op. Hij geeft me een kus op mijn voorhoofd en mijn lippen zoeken de mijne. “Hé lekker ding. Ik heb je gemist.” Hij trekt me mee naar binnen en ik duw de deur dicht met mijn been. Ik duw hem tegen de muur aan en ik zou hem wel op kunnen eten. “Jullie gingen toch verven?” We stoppen gestoord met zoenen en kijk naar de plek waar het geluid vandaan kwam. De vriend van Julian, je weet wel die popcorngooiende, naakte vriend, staat geamuseerd naar ons te kijken. “Als je dit onder schilderwerk vindt vallen, dan ben ik naast makelaar een heuse schilder.” grinnikt hij. Ik voel dat ik rood word. “Jongens, ik zou zeggen: veel schilderplezier.” Knipogend trekt hij zijn jas aan en verlaat dan het pand. Julian begint te lachen en slaat zijn armen om me heen. “Dat, was Lucas.” Ik frons mijn gezicht. “Hij is, hoe zeg je dat, nogal aanwezig en af en toe een beetje raar. Maar dat had je waarschijnlijk al gemerkt.” zegt hij verontschuldigend. Ik knik en loop dan nieuwsgierig verder het kantoor binnen. Wanneer je de open gang uit loopt, kom je in een grote lichte ruimte met vier bureaus met computers en andere dingen erop. Aan de muur zonder ramen staat een lange, hoge kast. Waarschijnlijk met allemaal ordners vol papierwerk en andere soorten troepjes. Tegenover de gang is een deur naar een keuken, een andere deur naar waarschijnlijk een toilet en nog twee deuren naar een soort vergaderkamers. Het ziet er allemaal zakelijk en verzorgd uit, maar gezellig is anders. Het ziet er eerlijk gezegd nogal saai uit.  Er mogen wel wat bloemstukken geplaatst worden. Dat ga ik morgen even regelen. “Wat moet er geverfd worden?” vraag ik en ik trek mijn jas uit om hem aan de kapstok te kunnen hangen. Julian wijst richting de twee vergaderkamers. “Die twee kamers moeten worden opgeknapt, want het is een beetje ongezellig voor als we mensen willen ontvangen. Snap je?” Ik knik. “Laten we maar beginnen dan.” Ik hang het marineblauwe colbertje dat ik vanochtend aangetrokken heb over een bureaustoel en schop mijn laarsjes uit. Julian kijkt me vragend, maar ook geamuseerd aan. “Krijg ik een striptease?” Ik schuld mijn hoofd. “In je dromen.” zeg ik en steek mijn tong naar hem uit. Ik haal uit mijn tas een donkergrijs verfoveral en mijn oude gympen. Mijn loshangende haar stop ik in een rommelknot en ik trek de overal en de gympen aan. Ik ben er klaar voor. “Dat ziet er wel heel sexy uit.” Hij drukt zijn zachte lippen op die van mij en even laat ik mij totaal gaan. “Wij gingen verven toch?” onderbreek ik onze zoen en ik hijg licht. Ik lijk wel een hond. “Gaan we ook, maar ik moest even mijn vriendin zoenen.” Ik glimlach en sla nog even twee armen om hem heen om hem te knuffelen.

 De radio staat lekker hard en Jess Glynne vult de ruimte met haar stem. Zingend en dansend sta ik de muren te verven. Het is zo’n heerlijk nummer en ik laat me lekker gaan.

We're a thousand miles from comfort, we have travelled land and sea

But as long as you are with me, there's no place I'd rather be

I would wait forever, exulted in the scene

As long as I am with you, my heart continues to beat

With every step we take, Kyoto to The Bay

Strolling so casually

We're different and the same, gave you another name

Switch up the batteries

If you gave me a chance I would take it

It's a shot in the dark but I'll make it

Know with all of your heart, you can't shame me

When I am with you, there's no place I'd rather be

N-n-n-no, no, no, no place I'd rather be

Ik stop met vals zingen als ik Julian hoor lachen. Hij kijkt me geamuseerd aan en ziet er verdomd lekker uit in die kapotte broek met een strak wit shirt. “Gek wijf.” Ik loop naar hem toe en prik in zijn borst. “Zegt wie?” Wanneer ik mijn vinger weghaal, blijft er een vingerafdruk op zijn shirt staan. Ach ja, wie trekt er dan ook een wit T-shirt aan? Ik maak mijn handen expres viezer en zet dan een hand op zijn witte T-shirt. “Hé! Doe eens niet. Ben je gestoord of zo?” Hij zegt het grijnzend en gaat dan met zijn kwast naar mijn gezicht, waardoor er een ultramarijne verfvlek op mijn wang achterblijft. Lachend pak ik ook mijn kwast en doop hem in de verf. De kwast breng ik naar zijn gezicht toe, maar hij ontwijkt hem en probeert mij nog een keer te bekliederen. Gillend ren ik weg en Julian volgt me op de voet met de verfkwast. “Julian! Nee, niet doen!” We staan allebei aan een kant van een hoekbureau, alleen kan ik geen kant meer op. Tenzij ik snel over de ene kant heen kan klimmen, maar hij is sowieso sneller. Hij kijkt me grijnzend aan en wiebelt betekenisvol met zijn wenkbrauw. Zijn ogen lachen spelend met hem mee. Langzaam maar zeker komt hij dichterbij en zet me klem tegen het bureau. Ik sluit mijn ogen en verwacht elk moment een kwast tegen mijn gezicht aan te krijgen, maar het duurt langer dan verwacht. Ik open mijn ogen dus weer en op dat moment zet hij een streep op mijn gezicht. Zo gemeen! Zijn mond vindt mijn mond en even ben ik verbaasd, maar zoen hem dan volmondig terug. Hé, wacht eens even… is dit een afleidingsmethode? Ik geef toe, het is een hele slimme zet, maar ik ben slimmer. Ik blijf hem terug zoenen en laat mijn handen onder zijn shirt glijden. Heel toevallig heb ik ook nog een kwast in mijn hand, dus dan maak ik maar gelijk van de gelegenheid gebruik om zijn rug een leuk kleurtje te geven. Er verlaat een soort gilletje zijn mond, wanneer de koude verf op zijn rug komt. Ha, gelijk spel! Ik kijk hem voldaan aan. “Staan we quitte?” Ik knik. Vooruit dan maar. “Kom, dan gaan we wat eten.” Hij ritst mijn verfoveral open en mijn shirt en een stuk bloot gekomen huid komen tevoorschijn. Hij streelt mijn huid en kust me. Blijkbaar sta ik vanavond op het menu.