Νύχτες Στη Μύκονο (Υπό Διόρθωση)

~Ταξίδι φυγής~ Κ.15

Οι επόμενες στιγμές ήταν γεμάτες τραγικότητα και πόνο. Από τη μία πόναγαν και έκλαιγαν για το χαμό της Δήμητρας και από την άλλη ανησυχούσαν για την κατάσταση του Χρήστου αλλά και των ίδιων. Πιο συγκεκριμένα, η Εύα είχε μεταφερθεί ξανά πίσω στο δωμάτιο γιατί λιποθύμησε. Δεν άντεξε την πίεση των τελευταίων ωρών. Ο Μάνος δεν έφυγε λεπτό από δίπλα της. Είχε ξαπλώσει στο διπλανό δωμάτιο να χαλαρώσει και να ξεκουραστεί. Τα παιδιά λύγισαν και δεν κατάφεραν να μείνουν ανεπηρέαστα. Είχαν μεταφερθεί και τα 3 στο ίδιο δωμάτιο επειδή παρουσίασαν υψηλή πίεση και δυσκολία στην αναπνοή. Ο Μπάμπης με την Τασία βρίσκονταν στο γραφείο του γιατρού και συζητούσαν για την κατάσταση του καθενός.

-Ε: Αχ ρε Μάνο μπορείς να πιστεύσεις αυτό που έγινε; (αρχίζει να κλαίει ξανά)
-Μ: Όχι δε μπορώ να συνειδητοποιήσω ότι η κόρη μας είναι νεκρή! (ένα δάκρυ κύλησε)
-Ε: Νεκρή, νεκρή, νεκρή (επαναλαμβάνει η Εύα μη μπορώντας να κατανοήσει το χαμό της Δήμητρας)
-Μ: Έλα ηρέμησε. Στο τσακ σε προλάβαμε από τα χειρότερα. Είναι πολύ επικίνδυνη η κατάστασή σου
-Ε: Δε με νοιάζει (ξεσπάει) Πέθανε η κόρη μου! Τι θες να κάνω να γελάω;
-Μ: Δε σου είπα αυτό. Και εγώ δε μπορώ να αντέξω την υπερβολική πίεση της στιγμής αλλά στέκομαι όρθιος γιατί έχω να προστατεύσω πόσα άτομα!
-Ε: (ξεφυσάει και κουνάει το κεφάλι της πέρα-δώθε) Τι θα κάνουμε τώρα;
-Μ: Πραγματικά δε ξέρω
-Ε: Έχω να σου προτείνω κάτι
-Μ: Πες
-Ε: Θέλω να φύγω από τη Μύκονο!
-Μ: Τι είπες; (πετάγεται από το κρεβάτι)
-Ε: Δεν θα αντέξω να μείνω εδώ γνωρίζοντας ότι δεν υπάρχει η κόρη μου!
-Μ: Έχεις όμως έναν γαμπρό και 3 εγγόνια! Θα τα παρατήσεις στο έλεος του Θεού; (φωνάζει)
-Ε: Όχι θα είμαστε δίπλα τους αλλά όχι εδώ
-Μ: Και που θα πάμε δηλαδή;
-Ε: Στον Αχιλλέα
-Μ: Και θα τρέχουμε στην Αμερική;
-Ε: Ναι προκειμένου να ξεφύγουμε από το παρελθόν!
-Μ: Δε μπορώ να σε καταλάβω Εύα. Πρέπει να είμαστε δίπλα στα παιδιά. Δεν το καταλαβαίνεις;
-Ε: Το ξέρω ότι πρέπει αλλά δε μπορώ να μείνω! Αν δεν θέλεις να έρθεις θα πάω μόνη μου δεν πειράζει
-Μ: Και θα σε αφήσω μόνη σου σε αυτή την κατάσταση;
-Ε: (χαμογελάει)
-Μ: Πότε φεύγουμε;
-Ε: Μετά την κηδεία της Δήμητρας
-Μ: Και τι θα γίνει με τα παιδιά;
-Ε: Θα τους στέλνουμε χρήματα
-Μ: (κουνάει καταφατικά το κεφάλι) Εντάξει αφού αυτό θέλεις να γίνει θα γίνει!
.........
-Τ: Γιατρέ πείτε μας πως είναι τα παιδιά;
-Γιατρός: Είναι καλά. Απλά χρειάζονται ξεκούραση και ηρεμία
-Μπ: Δεν τράβηξαν και λίγα
-Τ: Η Εύα;
-Γ: Και αυτή καλά είναι. Χρειάζεται οπωσδήποτε ξεκούραση και αλλαγή περιβάλλοντος
-Τ: Δηλαδή;
-Γ: Πρέπει να φύγει και αυτή και ο σύζυγος της προκειμένου να αλλάξουν παραστάσεις. Μήπως ξέρετε αν έχουν κάποιο συγγενή στο εξωτερικό;
-Τ: Ναι μου χε πει η Δήμητρα ότι έχει έναν αδερφό που ζει στην Καλιφόρνια
-Γ: Τέλεια τότε πρέπει να πάνε εκεί
-Τ: Ο Χρήστος;
-Γ: Ευτυχώς όλα πήγαν καλά. Υπέστη ένα ελαφρύ εγκεφαλικό που όμως δεν θα τον επηρεάσει στη μετέπειτα ζωή του. Απλά και αυτός χρειάζεται ξεκούραση και υπομονή γιατί θα ναι πολύ δύσκολα τα πράγματα από δω και πέρα
-Τ: Ναι ναι κατάλαβα. Ωραία γιατρέ ευχαριστούμε πολύ. Μπορούμε να τον δούμε;
-Γ: Σε λίγο που θα είναι στο δωμάτιο του. Ακόμη βρίσκεται στο χειρουργείο.
-Τ: (γνέφει καταφατικά και ανταλλάσουν με το γιατρό χειραψία. Το ίδιο και ο Μπάμπης)
......
-Εύα: Πως είναι ο Χρήστος έμαθες;
-Μάνος: Όχι πάω να βρω την κ.Τασία να μάθουμε
-Ε: Εντάξει
(χτυπάει η πόρτα)
-Ε: Περάστε
-Τ: Ενοχλώ;
-Ε: Φυσικά και όχι τι λέτε;
-Μάν: Ότι ερχόμουν να σας βρω
-Τ: Σας πρόλαβα (χαμογελούν όλοι)
-Μάν: Πείτε μας μιλήσατε με το γιατρό;
-Τ: Ναι
-Μάν: Και;
-Τ: Θα ξεκινήσω με εσάς. Εύα είπε ότι χρειάζεσαι ξεκούραση και αλλαγή περιβάλλοντος
-Ε: (κοιτάει το Μάνο) Το έχουμε κανονίσει αυτό
-Τ: Θα φύγετε δηλαδή;
-Ε: Ναι μετά την κηδεία της Δήμητρας. Θα πάμε Αμερική στο γιο μας
-Τ: Καλό θα σας κάνει όπως είπε και ο γιατρός
-Ε: Και εγώ αυτό νομίζω
-Μάν: Ο Χρήστος;
-Τ: Ο Χρήστος ευτυχώς είναι καλά. Υπέστη απλά ένα ελαφρύ εγκεφαλικό που δε θα τον επηρεάσει
-Ε: Επιτέλους και ένα καλό νέο. Τα παιδιά;
-Τ: Μια χαρά είναι απλά χρειάζονται ξεκούραση γιατί είχαν υψηλή πίεση και ανέπνεαν δύσκολα
-Ε: Ιιιι σοβαρά;
-Τ: Όλα όμως είναι καλά τώρα
-Μάν: Πάμε να δούμε το Χρήστο;
-Ε: Πάμε (σηκώνεται από το κρεβάτι)
-Μάν: Ο Μπάμπης που είναι;
-Τ: Στο δωμάτιο των παιδιών. Πήγε να τα δει και να τα φέρει στο δωμάτιο του Χρήστου
-Μ: Ωραία
......
(βγαίνει από το δωμάτιο μια νοσοκόμα) Είναι έτοιμος μπορείτε να περάσετε
-Ε: Ευχαριστούμε
-Ν: (χαμογελάει και φεύγει)
....
-Ε: (χτυπάει την πόρτα)
-Χ: Περάστε (ακούγεται μια αδύναμη φωνή)
-Ε: Πως είσαι αγόρι μου;
-Χ: Καλά νιώθω. Όμως έχω έναν κόμπο στην καρδιά
-Ε: Το ξέρω. Όλοι τον έχουμε
-Μάν: Γαμπρέ μου (πιάνει τον ώμο του Χρήστου) Όλα καλά θα πάνε μην αγχώνεσαι
-Χ: Το ελπίζω. Κ.Τασία πως είστε;
-Τ: Καλά είμαι παιδί μου για όλους εσάς ανησύχησα! (τον πλησιάζει)
-Χ: (της σφίγγει το χέρι) Ευχαριστώ πολύ για όλα
-Τ: Μη λες βλακείες σιγά το πράγμα
-Χ: Μητέρα πως είσαι; (απευθύνεται στην Εύα)
-Ε: Προσπαθώ να συνέλθω. Αλλά μου είναι τρομερά δύσκολο
-Χ: Το φαντάζομαι
-Μάν: Θέλουμε να σου πούμε κάτι γιε μου
-Χ: Πείτε μου
-Μάν: Θα χρειαστεί να φύγουμε από δω
-Χ: Τι εννοείται;
-Ε: Θα πάμε στην Καλιφόρνια στον Αχιλλέα
-Χ: (σχηματίζεται μια θλίψη στο πρόσωπο του) Για πόσο καιρό;
-Ε: Δε ξέρουμε. Απλά μας είπε και ο γιατρός ότι πρέπει να αλλάξουμε περιβάλλον
-Χ: Μα και εγώ σας χρειάζομαι εδώ. Πως θα τα βγάλω μόνος μου;
-Μάν: Μην ανησυχείς γι'αυτό. Θα στέλνουμε χρήματα, θα μιλάμε στο τηλέφωνο και θα είναι εδώ η Τασία με τον Μπάμπη για ό,τι χρειαστείτε

Χτυπάει η πόρτα. Μπαίνει ο Μπάμπης με τα παιδιά.

-Μπ: Να μαστε και μεις
-Φ: Μπαμπά (τρέχει πάνω στο Χρήστο)
-Χ: Κορίτσι μου (αγκαλιάζονται)
-Φ: Συγγνώμη για πριν. Το ξέρω ότι δε με άκουγες αλλά στο είπα όταν σε έπαιρναν
-Χ: Μη ζητάς συγγνώμη και εγώ δεν είχα την καλύτερη συμπεριφορά απέναντι σου
-Φ: Σ'αγαπάω!
-Χ: Και εγώ!
-Ελ: Εμάς όχι; (ρωτάει με ναζιάρικο ύφος)
-Χ: Ελάτε και εσείς εδώ (τρέχουν δίπλα του) Είστε ότι πολυτιμότερο έχω! Θα είμαστε για πάντα μαζί! (πιάνει το μάγουλο της Ελευθερίας και το κεφάλι του Αλέξανδρου)
-Τ: Λοιπόν εμείς να φεύγουμε σιγά σιγά. Θα έρθουμε ξανά αύριο. Καληνύχτα
-Χ: Καληνύχτα. Και πάλι ευχαριστώ πολύ
-Ε: Παιδί μου φεύγουμε και μεις. Θα πάρουμε και τα παιδιά μαζί εντάξει;
-Χ: Ναι
-Ε: Ωραία. Καληνύχτα και καλή ξεκούραση. Θα τα πούμε αύριο
-Χ: Ευχαριστώ καληνύχτα
-Καληνύχτα μπαμπά
-Χ: Καληνύχτα αγάπες μου!

Είχε βραδιάσει όταν έφυγαν. Η Τασία με το Μπάμπη επέστρεψαν σπίτι. Το ίδιο και η Εύα με το Μάνο και τα παιδιά.

-Ε: Λοιπόν παιδάκια πεινάτε;
-Ναιιι (αναφωνούν όλα μαζί)
-Ε: Χαχα πάω να σας φτιάξω σνίτσελ με πατάτες και λουκάνικα που αρέσουν σε όλους μας!
-Τελειααα
-Μ: Πάμε να κάθισουμε στο σαλόνι όσο η γιαγιά μαγειρεύει (γνέφουν καταφατικά και κάθονται στον καναπέ)
-Μ: Λοιπόν πως νιώθετε; Πείτε μου ένας-ένας
-Φ: Χάλια
-Ελ: Απαίσια
-Α: Σκατά
-Μ: Μάλιστα. Πολύ ωραία
-Φ: Πφ πως θα αντέξουμε παππού; Πως θα συνεχίσουμε τη ζωή μας;
-Μ: Θα ναι πολύ δύσκολο στην αρχή. Το ξέρω πονάει. Όλοι αυτό νιώθουμε. Με τον καιρό θα περάσει
-Ελ: Μα ήταν μικρή
-Αλ: Δεν πρόλαβε να ζήσει και πολλά ούτε εμείς τη χορτάσαμε! (αρχίζει να δακρύζει)
-Ελ: Αχχ ρε αδερφάκο μου (τον αγκαλιάζει) Θα μαστε μαζί!
-Αλ: Για πάντα!
-Μ: Έχω να σας πω κάτι σχετικά με αυτό
-Αλ: Τι έγινε;
-Μ: Εγώ με τη γιαγιά σας θα πρέπει να φύγουμε για ένα διάστημα
-Ελ: Που θα πάτε;
-Μ: Στην Αμερική στο θείο σας
-Φ: Ποιον;
-Μ: Τον θείο σας τον Αχιλλέα
-Φ: Έχουμε θείο και μάλιστα ζει στην Αμερική;
-Μ: Ναι
-Αλ: Μα δεν τον έχουμε δει ποτέ
-Μ: Το ξέρω έχει πολλά χρόνια να έρθει εδώ. Μιλάμε στο τηλέφωνο και μέσω skype. Εργάζεται εκεί τώρα και έχει οικογένεια
-Ελ: Ααα με τη μαμά μιλάγανε;
-Μ: Από όσο ξέρω ναι γιατί;
-Ελ: Γιατί δεν τον είχε αναφέρει ποτέ
-Μ: Τι να σας πω...
-Αλ: Ξέρει ότι υπάρχουμε;
-Μ: Φυσικά
-Φ: Τέλεια θα τον επισκεφτώ κάποια μέρα
-Μ: Και πολύ καλά θα κάνεις
-Εύα: Παιδιά μικρά-μεγάλα ελάτε να φάμε. Έτοιμο το φαγητό
-Ναι γιαγιά (φωνάζουν όλοι μαζί με το Μάνο και χαμογελούν)

Ξημέρωσε. Η Τασία με το Μπάμπη ετοιμάστηκαν και έφυγαν από το σπίτι. Όταν πλησίαζαν το αυτοκίνητο είδε η Τασία έναν άγνωστο νεαρό να κολλάει στην πόρτα του σπιτιού του Χρήστου και της Δήμητρας ένα χαρτί. Δίχως να χάσει στιγμή πλησίασε την πόρτα και το πήρε.

-Τ: Μπάμπη περίμενε μισό λεπτό έρχομαι
-Μ: Που πηγαίνεις; (αλλά απάντηση δεν πήρε)
....
-Τ: (διαβάζει το χαρτί και γουρλώνει τα μάτια) Δε μπορεί να συμβαίνει αυτό....