Νύχτες Στη Μύκονο (Υπό Διόρθωση)

~Το τελευταίο αντίο~ Κ.18

*το τραγούδι αν θέλετε να το ακούσετε, βάλτε το προς το τέλος του κεφαλαίου γιατί ταιριάζει στο κλίμα της κηδείας

Μόλις έκλεισαν το τηλέφωνο η Τασία πήρε το Χρήστο και τον ενημέρωσε για την κηδεία.

-Τ: Χρήστο μου που σε πετυχαίνω;
-Χ: Στο κρεβάτι
-Τ: Κοιμάσαι;
-Χ: Όχι με τα παιδιά καθόμουν
-Τ: Είναι ακόμα εκεί;
-Χ: Ναι εδώ θα κοιμηθούν. Δεν ήρθαν να τα πάρουν βλέπετε! (με μία δόση ειρωνίας, αναφέρεται στο Μάνο και την Εύα)
-Τ: Μμμ κατάλαβα. Είναι δίπλα σου τώρα;
-Χ: Όχι. Έχουν πάει στο κυλικείο να φάνε
-Τ: Ωραία τους μίλησες;
-Χ: Ναι (απαντά ανακουφισμένος)
-Τ: Πως το πήραν;
-Χ: Πολύ καλά. Στην αρχή σοκαρίστηκαν αλλά μετά συνειδητοποίησαν πως έχουν τα πράγματα
-Τ: Πολύ ωραία
-Χ: Αύριο το πρωί βγαίνω
-Τ: Επιτέλους με το καλό! 2 μέρες τώρα δε μπορώ να καταλάβω γιατί σε κρατούσαν
-Χ: Για κάποιες περαιτέρω εξετάσεις μου παν
-Τ: Καλά για άλλο σε πήρα όμως
-Χ: Τι έγινε;
-Τ: Αύριο στις 6 το απόγευμα θα γίνει η κηδεία
-Χ: Αύριο; (πετάγεται από το κρεβάτι)
-Τ: Ναι τα κανόνισαν όλα τα πεθερικά σου
-Χ: Υποτίθεται ότι θα πηγαίναμε μαζί! (ξεφεύγει ένα γελάκι) Και γιατί απόγευμα παρακαλώ;
-Τ: Δε ξέρω. Δε ρώτησα
-Χ: Καλά. Ευχαριστώ για την ενημέρωση κ. Τασία. Καληνύχτα
-Τ: Καληνύχτα. Ααα να σου πω θες να περάσουμε το πρωί να σε πάρουμε;
-Χ: Όχι δε χρειάζεται. Θα πάρω ταξί μην μπαίνετε σε κόπο
-Τ: Καλά παιδί μου

~Flashback~

-Φ: Παππού; Γιαγιά; Που πηγαίνετε;
-Εύα: Πρέπει να φύγουμε μας προέκυψε κάτι. Μείνετε με τον πατέρα σας
- (γνέφουν και τα 3 παιδιά καταφατικά)
...
-Α: Τι λέτε να έγινε εδώ;
-Ελ: Δε ξέρω αλλά κάτι μου βρωμάει!
-Φ: Εεε πάμε να μάθουμε τι περιμένουμε; (σηκώνονται και ανοίγουν την πόρτα του δωματίου)
-Α: Λέγε μπαμπά τι έγινε;
-Χ: Σαν τι θες να έγινε Αλέξανδρε;
-Α: Δε ξέρω αλλά η γιαγιά με τον παππού έφυγαν ταραγμένοι. Τσακωθήκατε;
-Χ: Όχι...περίπου...δηλαδή ναι
- (τον κοιτούν περίεργα)
-Χ: Πφφ καλά θα σας πω γιατί πρέπει να ξέρετε... Ο αγαπημένος σας παππούς πριν χρόνια είχε πάρει ένα μεγάλο δάνειο το οποίο δεν έχει ξεχρεωθεί μέχρι σήμερα και είμαι υποχρεωμένος να το πληρώσω εγώ αλλιώς...
-Ελ: Αλλιώς τι;
-Χ: Χάνουμε το σπίτι μας. Σε 2 μέρες από σήμερα (πρόσθεσε)
- Τιιι; Γιατί;; (αναφωνούν σοκαρισμένα κοιτώντας το ένα το άλλο)
-Χ: Είναι υποθηκευμένο το σπίτι και δε διαθέτουμε τα χρήματα που απαιτούνται
-Φ: Γιατί πόσα είναι;
-Χ: 30.000 ευρώ
-Φ: Πόσα;;
-Αλ: Και γιατί πρέπει να τα δώσουμε εμείς αφού το δάνειο το πήρε άλλος;
-Χ: Γιατί το σπίτι ανήκει στη μητέρα σας
-Ελ: Ναι αλλά δε ζει πια (στην ανάμνηση πέφτει ένα δάκρυ)
-Χ: Το ξέρω όμως επειδή είμαι ο άντρας της τυπικά περνάει σε μένα (λέει καθώς σκουπίζει το δάκρυ της Ελευθερίας)
-Αλ: Και τι θα κάνουμε τώρα;
-Χ: Ειλικρινά δε ξέρω
-Φ: Μήπως να ζητήσουμε βοήθεια από τον παππού;
-Χ: Όχιιι (φωνάζει κατηγορηματικά ο Χρήστος)
-Φ: Καλά μια ιδέα έδωσα
-Ελ: Αν ζητήσουμε από τον κ. Μπάμπη;
-Χ: Αυτό και αν δε γίνεται. Είναι ξένοι άνθρωποι. Δε θέλω να πέσω στην υπόληψή τους στην περίπτωση που δε μπορέσω να τους ξεχρεώσω
-Αλ: Καλά το συζητάμε μετά γιατί πεινάω!
-Χ: Χαχα στον πατέρα σου έμοιασες εσύ! (του κλείνει το μάτι και χαμογελάει)
(το ίδιο κάνει και ο Αλέξανδρος)
-Ελ: Ναι άντε πάμε
-Φ: Λοιπόν μπαμπά τρώμε και ερχόμαστε
-Χ: Με την ησυχία σας. Και μην φάτε όλα τα ανθυγειηνά ε;
- Ναι μπαμπά (λένε καθώς κλείνει η πόρτα)
...
-Ελ: Τι θα φας Άλεξ;
-Αλ: Ένα club sandwich τραβάει η όρεξη μου εσένα;
-Ελ: Μια κρέπα αλμυρή
-Α: Μμμ μ'αρέσει
-Ελ: Εσύ Φαι;
-Φ: Μια καρμπονάρα
-Αλ: Ωωω έλα ρε φίλε. Θα φάω και εγώ δε με νοιάζει!
-Φ: Χαχα θα τα μοιραστούμε μωρέ!
-Ελ: Εγώ δε σας δίνω τίποτα!
-Αλ: Βαρέλοοο!
-Ελ: (τον κοιτάει δολοφονικά)
-Αλ: Πάμε να παραγγείλουμε
-Ελ: Να πάρουμε και στο μπαμπά;
-Αλ: Κάνει να φάει;
-Φ: Ναι μωρέ σιγά αφού αύριο βγαίνει
-Αλ: Καλά ας του πάρουμε μια μακαρονάδα που τρελένεται
...
-Ελ: Ρε παιδιά τι θα γίνει τώρα;
-Φ: Τι εννοείς;
-Ελ: Που θα μείνουμε; Που θα πάμε;
-Φ: Σπίτι μας; (ρωτάει το αυτονόητο)
-Ελ: Αφού μας το παίρνει η τράπεζα μωρέ θα μας πετάξουν έξω!
-Φ: Σε δυο μέρες ρε Ελευθερία
-Ελ: Ναι ακριβώς δεν είναι ούτε μήνας ούτε εβδομάδα
-Φ: Εε δε ξέρω ας πάμε αύριο σπίτι μας και βλέπουμε εκτός και αν...
-Αλ: Τι; (ρωτάει απορημένος)
-Φ: Να ζητήσουμε βοήθεια από τη θεία
-Αλ: Πας καλά μωρέ; Μας έχει γραμμένους όλους! Πότε στάθηκε δίπλα μας; Ακόμη και τώρα που έχουν συμβεί τόσα αυτή απουσιάζει. Κάθεται και γαμιέται με τον καθένα!
-Φ: Ηρέμησε λίγο
-Ελ: Γιατί να ηρεμήσει; Μια χαρα τα λες Άλεξ
-Αλ: Ευχαριστώ αδερφούλα
-Φ: Έχετε κάνει κόμμα εναντίον της θείας;
- (γελάνε και οι δύο ειρωνικά)
-Ελ: Θεία να τη λες εσύ. Εμείς δεν έχουμε καμία σχέση μαζί της
-Φ: Ναι οκ. Εγώ όμως έχω συχνή επαφή μαζί της
-Αλ: Εσύ. Εμείς όχι
-Ελ: Και ούτε θέλουμε
-Φ: Ναι όμως αν θέλετε να σώσουμε το σπίτι μας πρέπει να της ζητήσουμε βοήθεια. Ό,τι κάνουμε πρέπει να γίνει για τη μαμά
-Ελ: Για τη μαμά ε; (δείχνει να το σκέφτεται)
-Φ: Ναι δε χάνουμε και τίποτα
-Αλ: Κάνε ό,τι θες αλλά θα το πεις εσύ στο μπαμπά
-Φ: Γιατί εγώ μόνο;
-Αλ: Γιατί είναι δική σου ιδέα;
-Φ: Και εσείς συμφωνήσατε όμως
-Αλ: Ποιος το είπε αυτό; Εγώ είμαι απόλυτα αρνητικός όπως θα είναι και ο μπαμπάς
-Φ: Καλά καλά πάμε πάνω τώρα γιατί θα κρυώσει και η μακαρονάδα