Νύχτες Στη Μύκονο (Υπό Διόρθωση)

~Είναι δικό μου τελικά~ Κ.36

-Μάριος: (κοιτάζει γουρλωμένα προς το μέρος της Φαίδρας όπως κάνει και η ίδια)
-Χ: Μάριε είσαι καλά;
-Μ: (ξεροβήχει) Ναι ναι απλά τρόμαξα με το πόσο μεγάλωσαν!
-Χ: (απελευθερώνει ένα χαχανητό) Είδες;
    : Εσύ παιδί μου τι έπαθες πάλι; (απευθυνόμενος στη Φαίδρα που έχει μείνει με το στόμα ανοιχτό)
-Φ: Εεε..τι; (κουνά το κεφάλι της σαν να ξυπνά απαντώντας χαζά)
-Χ: Αχ δεν είσαι καλά
-Φ: Εεε..τίποτα μωρέ..είδα ένα μήνυμα
-Χ: Αφού είναι κλειστό το κινητό σου
-Φ: Φαντάζομαι τι θα μου έστειλε η Έλενα βρε μπαμπά (προσπαθεί να χαμογελάσει)
-Χ: (κουνά το κεφάλι του) Περίεργη η νεολαία σήμερα
-Ελ: Εμ μπαμπά;
-Χ: Ναιιι
-Ελ: Δε μας είπες. Ποιος είναι ο κύριος;
-Χ: Αα ναι. Εε καλύτερα να σας πει ο ίδιος
-Μ: (παίρνει βαθιά ανάσα) Είμαι ο Μάριος. Αδερφός του πατέρα σας και της θεία σας. Συνεπώς θείος σας
-(κοιτάγονται και τα 3 ταυτόχρονα)
-Ελ: Θυμάμαι μόνο που σε ανέφερε η μαμά που και που αλλά όχι πολλά πράγματα (παίρνει τον λόγο η Ελευθερία) μην με παρεξηγήσεις
-Μ: Χαχα μην αγχώνεσαι. Άλλωστε είναι απόλυτα λογικό να μην με θυμάστε. Ήσασταν μωρά όταν έφυγα
-Ελ: Έφυγες; Που πήγες;
-Μ: Στην Αθήνα. Για να συνεχίσω τις σπουδές μου
-Ελ: Ααα και τι έχεις τελειώσει;
-Μ: Νομική
-Ελ: Ουυυ έχω θείο δικηγόρο δηλαδή!
-Μ: Ναι ναι
-Ελ: Γάμησε
(αναφωνεί με έναν ενθουσιασμό και ο Μάριος γελά)
-Χ: Ελευθερία (αναφωνεί με σφιγμένα δόντια)
-Ελ: (χαμογελά αθώα και αγκαλιάζει το θείο της) Χαίρομαι που σε ξαναβλέπω
-Μ: Και εγώ Ελευθερία μου. Εσύ μικρέ; (απευθυνόμενος στον Αλέξανδρο)
-Α: Είμαι ο Α...
-Μ: Δε χρειάζεται (τον διακόπτει)
-Α: Α (ξεστομίζει χαμογελαστά και τον πλησιάζει για να αγκαλιαστούν)
-Χ: Και εδώ η μεγάλη μας
-Μ: Φαίδρα (ανακοινώνει μη μπορώντας να συνειδητοποιήσει την τραγική αλήθεια)
-Φ: (όλη την ώρα κοιτά αποσβολωμένη στο μέρος του δίχως να κουνηθεί. Το μόνο που κατάφερε να πει ήταν αυτό) Θες να σε λέω θείο ή Μάριο;
-Μ: Όπως θέλεις
-Φ: (γνέφει καταφατικά)
-Χ: Τι είναι αυτό;
-Φ: Ποιο;
-Χ: Δε θα αγκαλιάσεις το θείο σου;
-Φ: Ναι βέβαια. Απλώς κάτι σκεφτόμουν
-Χ: Δεν είσαι καλά κόρη μου
-Φ: (πλησιάζει με αργά βήματα και διστάζει στην αρχή να τον αγκαλιάσει. Τη διευκολύνει αφού κάνει πρώτος την κίνηση)
-Ν: Ωραία και αφού όλοι γνωριστήκαμε, καθίστε να φάμε!
.....
-Χ: Και που λες Μάριε η Φαίδρα πέρασε στο Πολιτικό της Νομικής
-Μ: Αλήθεια;
-Χ: Ναι αλλά σκέφτεται ακόμη αν θα πάει
-Μ: Να πάει εννοείται. Το Πολιτικό ανήκει στη Νομική που ήμουν εγώ οπότε θα μπορώ να τη βοηθήσω κιόλας όπου χρειαστεί
-Χ: Αυτό θα ήταν τέλειο ε Φαίδρα; Τι λες;
-Φ: Εεε; (αποσπώντας την προσοχή της) Ναι βέβαια
-Χ: Ωραία. Λύθηκε και αυτό
-Μ: Να κάτσουμε μετά να σου εξηγήσω πως λειτουργούν τα πράγματα στο ΕΚΠΑ
-Φ: Ναι καλό θα ήταν
-Μ: (χαμογελά αχνά και ξαναπαίρνει το πιρούνι στο χέρι του)