Νύχτες Στη Μύκονο (Υπό Διόρθωση)

~Αποκαλύψεις~ Κ.25

Χάραζε και οι πρώτες ακτίνες ηλίου φώτισαν το πρόσωπο της Φαίδρας. Άνοιξε τα μάτια της και περιεργάστηκε το χώρο. Γρήγορα συνειδητοποίησε ότι βρισκόταν στην αγκαλιά του Διονύση. Με προσεκτικές κινήσεις ξέφυγε από τα χέρια του και τυλίχτηκε με το σεντόνι. Με σιωπηλές κινήσεις αυτή τη φορά σηκώθηκε από το κρεβάτι. Πλησίασε το παράθυρο και αγνάντευε τη θέα. Στο μυαλό της γυρνούσαν οι χθεσινές στιγμές. Ασυναίσθητα ακούμπησε την περιοχή της και ξεφύσηξε.

-Φ: Δεν έπρεπε να γίνει!
-Υποσυνείδητο: Στα 'λεγα εγώ αλλά όπως πάντα δε με ακούς
-Φ: Ωωω εσύ μας έλειπες τώρα
-Υ: Αφού με χρειάζεσαι. Γι'αυτό ήρθα
-Φ: Να φύγεις δε σε κάλεσε κανείς
-Δ: Μωρό μου μόνη σου μιλάς; (ακούστηκε με τη βραχνή φωνή του)
-Φ: Εεεε (τινάχτηκε ολόκληρη)
-Δ: Λέω στο παράθυρο μιλάς; (γυρίζει ανάποδα και τρίβει τα μάτια του)
-Φ: Εμμ όχι..δηλαδή ναι..ίσως
-Δ: Ααα δεν πάμε καλά πρωινιάτικα
-Φ: Τι κάνεις;
-Δ: Προσπαθώ να σε καταλάβω
-Φ: Μάταιη προσπάθεια δε θα καταφέρεις τίποτα
-Δ: Καλά έλα εδώ τώρα
-Φ: Γιατί;
-Δ: Για να σου πλέξω κοτσιδάκια!
-Φ: Δε μ'αρέσουν
-Δ: (ξεφύσηξε και με γρήγορες κινήσεις σηκώθηκε και την πήρε αγκαλιά)
-Φ: Άσε με κάτω
-Δ: Όταν σε σήκωνα χθες το βράδυ ήταν καλά ε;
-Φ: Άλλο αυτό
-Δ: Το ίδιο είναι (τη ρίχνει με δύναμη στο κρεβάτι και ξαπλώνει δίπλα της) Σε μένα δεν έχει τέτοια παιχνιδάκια!
-Φ: Μμμ γιατί θα με βαρέσεις; (του πιάνει αισθησιακά με τα ακροδάχτυλα της το γυμνό στήθος του)
-Δ: (χαμογελάει) Αν χρειαστεί ναι (και ορμάει στα χείλη της)
-Φ: Μου φαίνεται θα το κάνω πιο συχνά αυτό
-Δ: Μμμμ
-Φ: Πεινάω
-Δ: Πεινάει το κορίτσι μου;
-Φ: Ναι (απαντάει ναζιάρικα)
-Δ: Πάμε να φάμε
-Φ: Που;
-Δ: Έξω
-Φ: Τέτοια ώρα; Τι θα είναι ανοιχτό;
-Δ: Όλο και κάποιο μαγαζί θα ναι
-Φ: Πφφ τι τραβάω πρωινιάτικα η γυναίκα
-Δ: Γυναίκα; Ανήλικη είσαι
-Φ: Άμα είμαι ανήλικη, που είμαι αλλά ας μην το συζητήσουμε, τότε εσύ θεωρήσε παιδεραστής!
-Δ: Μπα τι μας λες;
-Φ: Αυτό που ακούς
-Δ: Με τρελαίνεις το ξέρεις;
-Φ: Εσένα και άλλους τόσους!
-Δ: Τόλμα και θα δεις τι έχει να γίνει
-Φ: Ήρεμα τίγρη
-Δ: Καλά καλά ντύσου τώρα να φύγουμε
-Φ: Μάλιστα...τίγρη (συμπληρώνει)
-Δ: (την κοιτάζει απαξιωτικά καθώς βάζει την μπλούζα του και εκείνη χαμογελά)

Πήγαν στον κοντινό φούρνο και πήραν κρουασάν, κουλούρια και καφέ. Αποχώρησαν με κατεύθυνση την παραλία. Όταν επέστρεψαν τους περίμενε μια δυσάρεστη έκπληξη.

-Δ: Μ'αρέσει πολύ αυτή η ώρα. Όλα είναι ήρεμα. Η θάλασσα, η ατμόσφαιρα. Εδώ έρχομαι όταν με βασανίζει οτιδήποτε. Κοιτάζω στο βάθος και χάνομαι!
-Φ: Μμμ ναι είναι όντως υπέροχα. Σαν τι δηλαδή σε βασανίζει; (ομολογεί καθώς αρπάζει ένα κρουασανάκι και το δαγκώνει)
-Δ: Να λέω πως θα ήταν η ζωή μου αν δεν είχα γνωρίσει τη Νίκη. Τι να έχει απογίνει ο πατέρας μου. Η αδερφή μου θα με ψάξει ή αγνοεί την ύπαρξή μου. Και άλλα τέτοια
-Φ: (του χαϊδεύει το μάγουλο) Έχεις περάσει πολλά όμως θα έρθει στο τέλος η πραγματική ευτυχία. Το πιστεύω γιατί είσαι ό,τι καλύτερο έχω γνωρίσει!
-Δ: (της χαμογελά πλατιά και τη φιλά απαλά) Εσύ είσαι η ευτυχία μου καρδιά μου!
-Φ: (Τι είπε μόλις τώρα; Αχχ νομίζω πετάω στον 8ο ουρανό!
-Υπ: Αφού δεν υπάρχει ηλίθια!
-Φ: Δε με νοιάζει. Παράτε με μη με παρενοχλείς άλλο) Μωρό μου σ'αγαπώ πολύ!
-Δ: Τι είπες; (την κοιτά με λαμπερά μάτια)
-Φ: Δε ξέρω απλά ήθελα να το πω. Είναι πολύ νωρίς το ξέρω αλλά μου βγήκε
-Δ: Χαχα μωρό μου μην αγχώνεσαι. Άμα το αισθάνεσαι καλά έκανες και το πες
-Φ: (χαμογελά) Εσύ;
-Δ: Εγώ τι;
-Φ: Μ'αγαπάς;
-Δ: Τσου
-Φ: Χμμμ
-Δ: Σ'αγαπώ χαζό μου (του χαμογελά και αμέσως ορμά πάνω του. Φιλιούνται παθιασμένα και αγκαλιάζονται)
......
-Φ: Μπαμπά; Τι κάνεις τέτοια ώρα ξύπνιος;
-Χ: Περιμένω να δω τι ώρα σκοπεύει να γυρίσει η προκομένη η αδερφή σου!
-Φ: (κοιτάει το Διονύση με μορφασμό στυλ "Την έβαψες αδερφούλα") Μα έχει γυρίσει
-Χ: Πως είπες;
-Φ: Λέω γύρισε. Ήταν στο δωμάτιο της όταν έφυγα
-Χ: Κοίταξα στο δωμάτιο της πριν λίγο και τα σκεπάσματα ήταν άθικτα
-Φ: Έλα μωρέ μπαμπά θα βγήκε έξω να μιλήσει σιγά
-Χ: Ναι καλά μην προσπαθείς να την καλύψεις. Και για να έχουμε καλό ερώτημα εσείς που τριγυρνούσατε πρωί-πρωί; (ρωτάει υψώνοντας το φρύδι)
-Δ: Είχαμε πάει να πάρουμε λίγα κουλούρια από το φούρνο γιατί είχαν τελειώσει (δείχνει την σακούλα που κρατά)
-Χ: Μμμ μάλιστα. Και πήγατε μαζί;
-Δ: Ναι ναι
-Φ: Ξύπνησα νωρίς και τον βρήκα έξω. Μιλήσαμε και πήγαμε που είναι το κακό; (υψώνει τον τόνο της φωνής της)
-Χ: Καλά παιδί μου ηρέμησε δεν είπα τίποτα
-Φ: Ναι μωρέ δεν είπες
-Ελ: Γαμώτο με χτύπησαν τα παπούτσια (αναφωνεί καθώς ανοίγει την πόρτα)
-Χ: Καλώς τα μάτια μας τα δυο!
-Ελ: Ιιιι (από την ταραχή της πέφτει κάτω το τσαντάκι. Το σηκώνει και προχωρά) Καλημέρα
-Χ: Καλημέρα καλημέρα
-Δ+Φ: (γνέφουν θετικά και κατεβάζουν κάτω το κεφάλι)
-Ελ: (κουνάει καταφατικά το κεφάλι της δείχνοντας να καταλαβαίνει τι πρόκειται να ακολουθήσει)
-Χ: Που ήσουν;
-Ελ: Εεε δε σου χα πει ότι θα βγω με τα παιδιά;
-Χ: Ναι και μάλιστα μου είπες πως δε θα αργήσεις και κοίτα είναι 8:50! (δείχνοντας και χτυπώντας το ρολόϊ του)
-Ελ: Μπλέξαμε ρε μπαμπά. Ξέρεις τώρα μεγάλη παρέα, μουσική, ποτό
-Χ: Ναι ναι καλά. Εμείς δεν τελειώσαμε θα τα πούμε μετά. Πάω να φτιάξω καφέ γιατί θα πέσω ξερός (σηκώνεται από το τραπέζι)
-Φ: (κάνει νόημα στο Διονύση να ακολουθήσει το Χρήστο)
-Δ: Περίμενε έρχομαι και εγώ. Έχουμε ένα πρωινό να φτιάξουμε (τρέχει από πίσω του)
-Φ: Και τώρα οι δυο μας. Λέγε τι έγινε
-Ελ: Κάθισε για να ξεκινήσω
-Φ: (κάθεται) Λοιπόν;
-Ελ: Εεε πήγαμε για φαγητό σε ένα πανάκριβο εστιατόριο. Καλά ε; Ένα φαγητό μουρ...
-Φ: Συνέχισε (της απαντά όλο νόημα)
-Ελ: (απογοητεύεται) Καλά...εεε μετά πήγαμε στο σπίτι του και...
-Φ: Ναιι; (το επεξεργάζεται πρώτα και στη συνέχεια γουρλώνοντας τα μάτια αναφωνεί) Το κάνατε;
-Ελ: (σκύβει το κεφάλι)
-Φ: Μίλα μωρή μη σου τραβήξω το μαλλί! (της φωνάζει απειλητικά)
-Ελ: Εεε ναι μωρέ το κάναμε και ήταν υπέροχα. Αυτός ήταν υπέροχος η νύχτα ήταν υπέροχη! Αχχχχ...
-Φ: Χαίρομαι τόσο πολύ για σένα. Τι άλλο έκανε για πες
-Ελ: Τώρα το πρωί μου έφτιαξε πρωινό και κάναμε μαζί μπάνιο!
-Φ: Μαλάκα μου κάνεις πλάκα τώρα έτσι;
-Ελ: Κι όμως όχι
-Φ: Πωπω απλά ουαου. Και για να σε ρωτήσω ρε δε νομίζεις πως ήταν λίγο νωρίς να προχωρήσεις;
-Ελ: Κοίτα το ότι ήταν ήταν. Αλλά ένιωσα έτοιμη ρε παιδί μου
-Φ: Κατάλαβα. Και δε νιώθεις καθόλου τύψεις τώρα;
-Ελ: Ούτε καν πας καλά; Ήθελα και το έκανα
-Φ: Εεε δε ξέρω ρε γιατί και εγώ...
-Ελ: Εσύ τι; (την κοιτάζει με πονηρό βλέμμα)
-Φ: Τίποτα απλά κάτι μου έλεγε η Έλενα και...
-Ελ: Εεε όχι (αναφωνεί διακόπτοντας την)
-Φ: Τι έπαθες;
-Ελ: Τι είναι αυτό το κόκκινο σημάδι στο λαιμό σου αγαπητή μου; (τη ρωτά απειλητικά)
-Φ: Εε σημάδι; Στο λαιμό μου; Δε θα βλέπεις καλά μάλλον
-Ελ: Δε βλέπω ε; Τη μισή πλευρά καλύπτει! (φωνάζει)
-Φ: Σσσς σταμάτα μωρέ θες να μας ακούσει κανένας; (της φωνάζει ψυθιριστά)
-Ελ: Λέγε τώρα τι έγινε χθες το βράδυ
-Φ: Ήμασταν μαζί με το Διονύση στην αυλή και φιληθήκαμε και μετά πήγαμε στο δωμάτιο του και έγινε αυτό που καταλαβαίνεις
-Ελ: (έχει μείνει με το στόμα ανοιχτό) Και τολμάς να κάνεις κήρυγμα σε μένα μωρή μποχλάδω;
-Φ: Είμαι μεγαλύτερη εγώ τι θες τώρα;
-Ελ: Κατά ένα χρόνο σιγά τα ωά
-Φ: (της βγάζει τη γλώσσα κοροϊδευτικά)
-Ελ: Λέγε πως ήταν;
-Φ: Αχχχ ήταν ό,τι καλύτερο. Δεν έχω ξανανιώσει έτσι ποτέ ξανά. Με πρόσεξε, με φρόντισε, τον λατρεύω!
-Ελ: Ναι είναι που δεν παραδεχόσουν τα συναισθήματα σου ηλίθια
-Φ: Αχχχ είμαι ερωτευμένη!
-Ελ: Και εγώ! (βάζουν το ένα χέρι τους στο μάγουλο και ξαπλώνουν πάνω του) Αχχχ (αναφωνούν)
-Αλ: Τι πάθατε και είστε έτσι εσείς; (εμφανίζεται ο Αλέξανδρος)
-Φ: Ουυ αποφάσισες να βγεις από το δωμάτιο σου αδερφούλη;
-Ελ: Επιτέλους!
-Αλ: Ναι πόσο να αντέξει την πείνα ο άνθρωπος! (λέει και αγγίζει το στομάχι του απαλά)
-Φ: Αυτό να μου πεις
-Αλ: Λοιπόν πείτε μου