Νύχτες Στη Μύκονο (Υπό Διόρθωση)

~Βαριές Κουβέντες~ Κ.5

Συναντήθηκαν με όλους τους υπόλοιπους στο μαγαζί δίπλα. Ο καφές της παρηγοριάς πήγαινε από τραπέζι σε τραπέζι μαζί με 2 μπολ κουλουράκια. Μερικοί συγγενείς πλησίασαν τα αγόρια, τους είπαν ό,τι χρειαστούν να τους το πουν και γνώρισαν τη σχέση του Χρήστου. Το γεγονός που σχολιάστηκε αρνητικά από όλους ήταν η απουσία της Νίκης, για την οποία τα δύο αδέλφια απαντούσαν πως είχε δουλειά. Όμως γνωρίζουμε όλοι πως για αυτές τις ειδικές περιστάσεις δικαιολογίες δεν χωρούν. Οπότε έχεις κάθε δικαίωμα να σχολιάζεις. 

Σπίτι Δήμητρας

-Μάνος: Δήμητρα έλα κάθισε λίγο εδώ μαζί μας
-Δ: Τι συμβαίνει πάλι; Δεν τα συζητήσαμε πριν στο μεσημεριανό;
-Εύα: Συζητήσαμε για άσχετα θέματα. Τωρα όμως έχουμε ένα άλλο, πολύ σοβαρό θέμα
-Δ: Όπως;
-Ε: Μην κάνεις τη χαζή. Στο μωρό που κουβαλάς στα σπλάχνα σου αναφερόμαστε
-Δ: Και αναρωτιόμουν πότε θα έρθει αυτή η στιγμή
-Ε: Ήρθε όπως κατάλαβες. Λοιπόν Δήμητρα το μωρό δεν είναι παιχνίδι για να παίζεις μαζί του. Είναι ένας άνθρωπος
-Δ: Νομίζεις πως δε ξέρω τι είναι μωρό;
-Μ: Αυτό που θέλει να πει η μητέρα σου είναι ότι είσαι πολύ μικρή για να αποκτήσεις παιδί. Ε Εύα;
-Ε: (γνέφει θετικά)
-Δ: Όχι δεν είμαι γιατί νιώθω έτοιμη και θέλω να το κρατήσω!
-Ε: Όχι δε θα κρατήσεις τίποτα κατάλαβες; Μένεις ακόμη μαζί μας και θα κάνεις ότι σου λέμε
-Δ: Κάνεις λάθος δεν είμαι πια μωρό να μου λέτε τι να κάνω. Είμαι γυναίκα!
-Ε: Κοιτά τη εδώ που μας το παίζει και ώριμη
-Δ: Μα είμαι γι'αυτό θα γεννήσω ένα παιδί
-Ε: Όχι γλυκιά μου δεν είσαι. Για όλα ευθύνεται αυτός ο Χρήστος. Μπορεί να βρίσκεται σε χάλια κατάσταση αλλά θα δει τι θα πάθει που τόλμησε να ξεπαρθενέψει την κόρη μου για το καπρίτσιο του
-Δ: Νομίζεις ότι είμαι καπρίτσιο του; Αυτός ο άνθρωπος νοιάζεται πραγματικά για μένα
-Ε: Ααα ναι και να φανταστώ σου πε να πας το ρίξεις γιατί είστε μικροί ακόμα; Και ότι δεν μπορεί να το μεγαλώσει αυτή τη στιγμή που έμεινε μόνος του;
-Δ: Κάνεις λάθος μανούλα. Και ο Χρήστος το θέλει το παιδί κι αν δεν το θέλετε εσείς θα πάμε να ζήσουμε κάπου μόνοι μας
-Ε: Καλά εσύ δε θα πεις τίποτα; Θα κάθεσαι και θα μας κοιτάς μόνο; (απευθύνεται στο Μάνο)
-Μ: Τι θέλεις να πω δηλαδή; Τα λες όλα εσύ
-Ε: Να με υποστηρίξεις αυτό θέλω
-Δ: Μην τον διατάζεις μαμά θα κάνει και θα πει ό,τι θέλει. Δεν είμαστε κτήμα σου!
-Μ: Ηρέμησε κόρη μου
-Ε: Νομίζεις πως έχεις μεγαλώσει για να μου βγάζεις και γλώσσα; Λοιπόν τέλος. Δεν θα ξαναδείς κανέναν. Θα σαι όλη μέρα σπίτι και θα φροντίζεις τα πάντα εδώ. Να σε δω μετά αν θα μιλάς
-Δ: Σε γελάσανε φουρνάρισα!
-Ε: ΑΠΌ ΑΥΤΆ ΤΑ ΛΕΦΤΆ ΤΡΩΣ ΌΜΩΣ (φωνάζει νευριασμένη)
-Δ: Δε χρειάζεται πλέον. Θα φύγω
-Ε: Κακομοίρα μου σε λυπάμαι που έχεις πέσει στην παγίδα του
-Δ: Να κοιτάς τα χάλια σου. Απορώ πως σε παντρεύτηκε ο μπαμπάς. Γύρευε πόσες φορές θα του άνοιξες τα πόδια σου!
-Ε: ΑΡΚΕΤΆ! (φωνάζει κι χαστουκίζει την κόρη της)
-Μ: Κορίτσια φτάνει
-Δ: Αυτό ήταν φεύγω. Θα πάω να μείνω με το Χρήστο και το μωρό μας μπαμπά
-Μ: Να πας κόρη μου
-Ε: Την αφήνεις μωρέ; Τι πατέρας είσαι εσύ;
-Δ: Είναι πολύ καλύτερος από σένα (τρέχει στο δωμάτιο της φτιάχνει τη βαλίτσα της και κατεβαίνει κάτω) Ευχαριστώ πολύ μπαμπά (τον φιλάει στο μάγουλο) Φεύγω (κλείνει την πόρτα πίσω της)
-Ε: Μα καλά πόσο ηλίθιος παίζει να είσαι;
-Μ: Μάζεψε το στόμα σου μην στο μαζέψω εγώ. Το παιδί θα πάει στον αγαπημένο της κι όταν νιώσει καλύτερα θα γυρίσει πίσω
-Ε: Πότε μωρέ; Δεν είδες τι μυαλά κουβαλάει;
-Μ: Μια χαρά μυαλά έχει. Απλά είναι όλη η κατάσταση περίεργη. Έχει τη θλίψη για αυτά που περνάει το αγόρι της έχει και εσένα να φωνάζεις!
-Ε: Πάλι εγώ φταίω; Δεν την άκουσες πως μου μίλησε;
-Μ: Εννοείται άκουσα και δεν την δικαιολογώ γι'αυτά που είπε. Απλά και εσύ τράβηξες το σχοινί. Της είπες να το ρίξει και έθιξες και τον αγαπημένο της
-Ε: Μμμμ τα παίρνει όλα της μετρητής δηλαδή;
-Μ: Καλά μιλάς σοβαρά τώρα;
-Ε: Μια πλάκα έκανα μωρέ. Τέλος πάντων έχεις δίκιο 
-Μ: Το γνωρίζω ευχαριστώ
-Ε: Δηλαδή εσύ είσαι υπέρ στο να το κρατήσει;
-Μ: Εννοείται Εύα. Είναι μια ζωή. Και μάλιστα καρπός δύο ανθρώπων που αγαπιούνται. Γιατί να πάει χαμένη;
-Ε: Ναι ναι σωστά. Έχεις δίκιο για μια ακόμη φορά
-Μ: Θα είμαστε δίπλα της και θα τη βοηθήσουμε
-Ε: Τα έκανα θάλασσα πάλι (ξεφυσά και κάθεται στον καναπέ)
-Μ: Έλα μην στεναχωριέσαι (κάθεται δίπλα της και πιάνει τρυφερά τον ώμο της) Άστην να ηρεμήσει και θα γυρίσει πίσω μόνη της
-Ε: Λες;
-Μ: Εννοείται. Έλα εδώ τώρα (τον πλησιάζει, αγκαλιάζονται και τη φιλά στο μέτωπο)

Η Δήμητρα θυμωμένη και δακρυσμένη έτρεχε με τη βαλίτσα στο δρόμο μέχρι τη στιγμή που πήρε το Χρήστο να τον ενημερώσει πως σε λίγο θα βρισκόταν εκεί.

-Δ: Χρήστο έρχομαι (λέει μέσα από τα αναφιλητά της) Σε 5-10 λεπτά θα μαι εκεί
-Χ: Τι συμβαίνει; Κλαις;
-Δ: Θα σου πω από κοντά
-Χ: Εντάξει

Μετά από λίγο έφτασε έξω από το σπίτι. Χτύπησε την πόρτα κι άνοιξε ο Μάριος.

-Μ: Ήρθε η Δήμητρα (φωνάζει στο Χρήστο) Γειααα
-Δ: Χαχα γεια σου Μάριε. Πως είσαι;
-Μ: Ας τα λέμε καλά εσύ;
-Δ: Μια από τα ίδια
-Μ: Χμμμ κάτι κατάλαβα. Έλα πέρασε μέσα σε περιμένει στο σαλόνι ο Χρήστος. Αα έφερες βαλίτσα μαζί σου. Θα μείνεις εδώ; (έλαμψαν τα μάτια του)
-Δ: (χαμογελά) Ναι ναι
-Μ: Τέλειααα (την αγκαλιάζει) λοιπόν εγώ πάω πάνω να σας αφήσω και μόνους σας
-Χ: Ναι ναι πήγαινε
-Μ: Ανεβαίνω έτσι;
-Δ: (γελά πνιχτά)
-Χ: Μάριεεεε
-Μ: Καλά καλά μην φωνάζεις (ανεβαίνει τις μισές σκάλες όπου σταματά) Ααα και μη φωνάζετε πολύ (τους κλείνει το μάτι)
-Χ: Άμα έρθω εκεί (κάνει την κίνηση να σηκωθεί αλλά ο Μάριος έχει ανέβει ήδη πάνω)
-Δ: (γελάει καθώς πλησιάζει το Χρήστο)
-Χ: Αα ώστε το βρήκες αστείο εσύ
-Δ: Εε ναι
-Χ: Χμμμ (σηκώνεται, φιλιούνται για λίγο και έπειτα την αγκαλιάζει) για πες μου τώρα τι συμβαίνει (πιάνει το χέρι της και κάθονται στον καναπέ)
-Δ: Άστα τσακώθηκα με τους δικούς μου
-Χ: Αλήθεια; Γιατί;
-Δ: Τσακωθήκαμε για σένα και για το μωρό
-Χ: Κατάλαβα
-Δ: Ναι δε θέλει η μάνα μου να το κρατήσω. Της είπα πως δεν υπάρχει περίπτωση να το ρίξω, την έβρισα, με χαστούκησε και μετά ήρθα εδώ
-Χ: Καλά έκανες που ήρθες
-Δ: Άσε που μου είπε ότι παίζεις μαζί μου κι ότι είμαι το καπρίτσιο σου!
-Χ: Σοβαρά;
-Δ: Σοβαρότατα
-Χ: Άκου να δεις τι θα κάνεις. Αφού ηρεμήσουν λίγο τα πράγματα θα γυρίσεις σπίτι και θα μιλήσετε όλοι μαζί ήρεμα
-Δ: Όχιιι δε θέλω
-Χ: Έλα τώρα Δήμητρα μην κάνεις σαν μωρό!
-Δ: Μα μωρό περιμένω! (είπε γελώντας)
-Χ: Χαχα σωστά. Θα το κάνεις;
-Δ: Ναι
-Χ: Το υπόσχεσαι;
-Δ: Ναιιι λέμε
-Χ: Ωραία. Μπορείς να μείνεις όσο καιρό θέλεις. Έλα εδώ τώρα (ανοίγει διάπλατα τα χέρια του και αμέσως πήγε κοντά του. Φιλήθηκαν και αποφάσισαν να βάλουν ταινία. Το βράδυ τους βρήκε αγκαλιασμένους στον καναπέ)