Νύχτες Στη Μύκονο (Υπό Διόρθωση)

~Η χορογραφία~ Κ.23

Το επόμενο πρωί

-Ελευθερία: Να σε ρωτήσω εσένα (τον πλησιάζει απειλητικά)
-Μιχάλης: (γυρίζει και κλείνει την πόρτα του ψυγείου) Είμαι όλος αυτιά! (της απαντά όλο χαμόγελο και αφήνει το γάλα πάνω στο τραπέζι)
-Ελ: Αα κάνουμε και χιούμορ;
-Μ: (την κοιτάει,γελάει πονηρά και βάζει λίγο γάλα στο ποτήρι του)
-Ελ: Θα με ακούσεις; (φωνάζει)
-Μ: Μα δε μου λες και τίποτα μόνο με ειρωνεύεσαι! (απαντά στον ίδιο τόνο)
-Ελ: Πολύ καλά. Γιατί ασχολείσαι με τη ζωή μου;
-Μ: Ορίστε; (του ξεφεύγει ένα γελάκι)
-Ελ: Τι δεν κατάλαβες από αυτό που είπα;
-Μ: Έχεις αποδείξεις; (πίνει λίγο από το γάλα)
-Ελ: Φυσικά! Πρώτον γιατί είπες χθες στον πατέρα μου πως με είδες με ένα παιδί και δεύτερον πως βρέθηκες εσύ εκεί;
-Μ: Απλά θεώρησα πως έπρεπε να γνωρίζει για τη σχέση της κόρης του. Εξάλλου έχεις να φοβηθείς κάτι; Μήπως κρύβεις τίποτα; (της κλείνει το μάτι)
-Ελ: Να μη σε νοιάζει τι κάνω
-Μ: Καλά μη με φας κιόλας
-Ελ: Δεν είχα τέτοιο σκοπό
-Μ: Κρίμα
-Ελ: Στεναχωρήθηκες ε;
-Μ: Πάρα πολύ
-Ελ: Θα σου περάσει δεν πειράζει
-Μ: Χμμμ
-Ελ: Λοιπόν θα μου πεις;
-Μ: Τι πράγμα;
-Ελ: Πως βρέθηκες εκείνη τη στιγμή σε εκείνο το σημείο. Δε δούλευες;
-Μ: Πήγαινα να συναντήσω μια φίλη μου και έτυχε να σε δω
-Ελ: Ααα μάλιστα φίλη το λέμε τώρα
-Μ: Ναι γιατί; Υπάρχει πρόβλημα;
-Ελ: Μπα κανένα απολύτως
-Μ: Ωραία χαίρομαι (φωνάζει και χτυπάει το χέρι του στο τραπέζι)
-Ελ: Και εγώ (το ίδιο κάνει και αυτή)
-Μ: (μετά από λίγα δευτερόλεπτα σιωπής) Γιατί κάνουμε έτσι μου λες; (της χαμογελάει)
-Ελ: Καλή ερώτηση (ανταποδίδει στο χαμόγελο)
-Μ: Τέλεια
-Ελ: Αλήθεια τι κάνεις εδώ τόσο πρωί;
-Μ: Μου χάλασε η μηχανή οπότε δε μπορούσα να φύγω. Μου έδωσε η Νίκη ένα δωμάτιο για απόψε και να μαι εδώ μπροστά σου (δείχνει με τα χέρια του)
-Ελ: Αα κατάλαβα. Είναι σοβαρό;
-Μ: Δε ξέρω. Σήμερα θα ειδοποιήσω να έρθουν να την πάρουν
-Ελ: Ωραία. Εύχομαι να είναι κάτι ασήμαντο
-Μ: Ναι ναι και εγώ. Θέλεις να φάμε μαζί; (προτείνει μετά από λίγο)
-Ελ: Ναι αμέ. Ευκαιρία να γνωριστούμε και καλύτερα
-Μ: Ακριβώς. Δεν είχαμε και την καλύτερη αρχή
-Ελ: Ναι ναι συμφωνώ (κάθεται σε μία καρέκλα) εσύ τα ετοίμασες όλα αυτά;
-Μ: Όχι βρε ο Διονύσης
-Ελ: Αα είπα και εγώ (αρπάζει ένα κουλουράκι)
-Μ: Θα μπορούσα άνετα όμως. Είμαι πολύ καλός μάγειρας
-Ελ: Γιατί δεν το εκμεταλλεύτηκες τότε;
-Μ: Ε καλά δεν είμαι και masterchef! Για την οικογένεια όμως μια χαρά μαγειρεύω
-Ελ: Μένεις με τους δικούς σου;
-Μ: Όχι ακριβώς. Έχουμε ένα 3οροφο. Στον 1ο όροφο μένει η γιαγιά με τον παππού μου, στον 2ο οι γονείς μου με τα 2 αδέρφια μου και στον 3ο εγώ. Αλλά συχνά κατεβαίνω
-Ελ: Καλά ναι σίγουρα. Τέλεια πάντως
-Μ: (χαμογελά)
-Ελ: Να ρωτήσω γιατί δουλεύεις εδώ;
-Μ: Να ρωτήσεις
-Ελ: Τέλεια
-Μ: (χαμογελά και καταπίνει την τελευταία μπουκιά ομελέτας) Όλα ξεκίνησαν πριν 1 χρόνο. Γυρίζαμε από τη θάλασσα με τον κολλητό μου και περάσαμε έξω από το μαγαζί. Είδα που έγραφε σε μια πινακίδα ότι ζητούσαν αγόρια χορευτές και μιας και έχω κάνει μαθήματα χορού στην Θεσσαλονίκη τότε που σπούδαζα, είπα να το ακολουθήσω γιατί είναι το πάθος μου
-Ελ: Ουαου. Τι έχεις σπουδάσει;
-Μ: Έχω τελειώσει marketing και δημόσιες σχέσεις
-Ελ: Γαμάτο
-Μ: (γελά) Καλό είναι
-Ελ: Γιατί δεν ασχολήθηκες με αυτό;
-Μ: Ασχολούμαι. Κατεβαίνω συχνά Αθήνα για να παρουσιάζω στην εταιρία μου τα σχέδια για τα νέα προϊόντα. Κλείνω συμφωνίες με τους χορηγούς, κανονίζω εκδηλώσεις για το αγοραστικό κοινό και άλλα πολλά. Το τελευταίο διάστημα όμως εργάζομαι μέσω τηλεργασίας
-Ελ: Πωωω τέλειο ακούγεται
-Μ: Ναι βλέπω ότι έχεις ενθουσιαστεί
-Ελ: Ναι ναι. Απλά σκέφτομαι. Ολόκληρος καλλιεργημένος άνθρωπος και δουλεύεις εδώ ως στριπερ; Σοβαρά τώρα; (γελά)
-Μ: Εεε δες το σαν χόμπι ή σαν ένα τρόπο απαλλαγής από το άγχος της δουλειάς. Εξάλλου δεν υπάρχουν και πολλοί τρόποι να ασκώ το πάθος μου
-Ελ: Ναι έχεις δίκιο σε αυτό. Και καταλαβαίνω απόλυτα απλώς δεν μου κολλάει δε ξέρω
-Μ: Είναι περίεργο ναι αλλά τι να κάνω; Αφού μ'αρέσει
-Ελ: Ε ναι ντάξει. Άμα σ'αρέσει, τίποτα άλλο δε μετρά
-Μ: Να σου πω κάτι; (μετά από κάποια δευτερόλεπτα σιωπής)
-Ελ: Πες μου
-Μ: (την πλησιάζει και την κοιτά στα μάτια) Μου αρέσεις. Μου αρέσεις πολύ
-Ελ: (γουρλώνει τα μάτια) Εεε ξέρ...(δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει αφού ο Μιχάλης μηδένισε την απόσταση μεταξύ τους)
-Ε: (αρχικά ανταποκρίθηκε όμως όταν κατάλαβε τι έκανε, τον έσπρωξε από πάνω της και τον χαστούκισε) Αυτό να μην το ξανακάνεις ποτέ! Δε σου το επιτρέπω! (τον προειδοποιεί κουνώντας το δάχτυλό της)
-Μ: (αγγίζει το μάγουλο του)
-Ελ: Εκμεταλλεύτηκες την ωραία συζήτηση που είχαμε για να με φιλήσεις
-Μ: Καλά πες ό,τι θες (στηρίζει το σώμα του στο κεφάλι της καρέκλας) είδα ότι νιώσαμε το ίδιο
-Ε: Εε είσαι γελοίος αγοράκι μου! (γυρίζει και φεύγει)
-Μ: (την κοιτά να απομακρύνεται χαμογελώντας) Θα τα ξαναπούμε εμείς (μονολογεί)
.....
-Αλέξανδρος: Τι έγινε ρε; Που πας έτσι αναψοκοκκινισμένη;
-Ελ: Άσε με και εσύ (τον σπρώχνει και τρέχει στο δωμάτιο της)
-Α: Ααα καλά δεν πάτε καλά εδώ μέσα (φωνάζει και κατευθύνεται προς την κουζίνα)
...
-Α: Επ τι λέει Μιχάλη;
-Μ: Που σαι αγορίνα; (κάνουν την αντρική χειραψία)
-Α: Εδώ μόλις ξύπνησα (χασμουριέται) να σου πω ξέρεις τι έπαθε η αδερφή μου η Ελευθερία;
-Μ: Όχι γιατί;
-Α: Την είδα τώρα έξω. Περπάταγε γρήγορα και ήταν μες στα νεύρα. Δεν την έχω ξαναδεί έτσι
-Μ: Τι να σου πω και εγώ δε ξέρω. Πριν λίγο μιλήσαμε. Και σε μένα ήταν απότομη. Μπορεί να τσακώθηκε με τον δικό της
-Α: Α ναι όντως πολύ πιθανό