Mijn Soulmate is een menselijke lerares maar ik hou van haar.

Hoofdstuk 17

Bella p.o.v.

De eerste drie dagen na mijn ontslag maakte ik het hele huis schoon. Ik was een ramp. In sportkleren zonder gekamde haren. Toen ging opeens de bel. Ik liep naar de deur en opende hem. Ik keek recht in het gezicht van één van mijn leerlingen.  Alice Cullen.

Ze liep naar binnen en keek afkeurend naar mijn kleding.

'Daar moeten we wat aan doen?' Toen werd ik naar boven getrokken. Alice opende een doos met een jurk erin en duwde mij in me stoel. Daarna begon ze me haar te borstelen. Ze begon het te vlechten en draaide me toen om.

Voor ik het wist was ik helemaal opgemaakt.

'Doe deze jurk aan.' zegt Alice.

Dan gooit ze me een jurk toe en loopt de kamer uit.

Ik pakte de blauwe jurk aan. Het was een hele mooie en waarschijnlijk ook dure jurk. Langzaam deed ik hem aan en Alice was er opeens om de jurk dicht te doen. Daarna moest ik van haar hoge schoenen en kreeg een tasje in mijn had gedrukt.

Daarna trok ze mij weer naar beneden. Beneden zag ik Edward staan.

Ik kon even niet meer ademen. Edward stond daar in pak. Hij was zo knap. Langzaam pakte hij mijn hand.

'Wil je met mij mee op date?' vroeg hij.

Ik knik snel.

'Ja.' Edward glimlacht en leid me dan mee naar buiten. We stappen in een zwarte mercedes en Edward begint te rijden.

Na een halfuur in de auto hebben gezeten stapt Edward uit en opent de deur voor me. Ik pak zijn uitgestoken hand vast en we lopen naar binnen.

'Reservering voor Cullen.' zegt Edward en de vrouw begeleid ons naar een tafeltje bij het raam. Uit het zicht van iedereen.

Ik moet met Edward praten over mijn vermoedens.

Tijdens het voorgerecht praten we over koetjes en kalfjes. Als ik dan mijn lasange voor me krijg weet ik het.

'Edward... Ik moet ergens serieus over praten met je.'

Edward kijkt me aan. Er staat een lichte wanhoop in zijn ogen.

'Bella alsjeblieft. Ik hou van je. Het maakt me niet uit wat andere mensen denken.' zegt Edward.

Ik glimlach. 'Dat was niet waar ik het over wou hebben maar daar moeten we het wel over hebben.'

'Waar ik over wou praten was dat ik dingen opgemerkt heb en ik wil de waarheid weten Edward. Je bent altijd koud net zoals de rest van je familie. Je hebt gouden ogen en bent onmenselijk knap. Ik heb gezien dat je de trap af rende en eerst was je bovenaan en toen stond je bij de deur. Je bent snel en ook sterk want jij draagt mij met gemak. Oké als je zoals Emmet leek maar Edward voor een mens is dat niet normaal. Je eet nooit. Je bent anders... Wat ben je?' vroeg ik.

Ik wou hem niet beledigen als hij geen vampier was maar aan de andere kant wou ik het ook niet zeggen. Dan zou het waar zijn.

Edward is stil en kijkt naar de tafel.

'Ik wist dat je vroeg of laat vragen zou stellen... Eet eerst maar dan vertel ik het later.'

Ik zucht maar knik en eet mijn lasange verder op.

Als we klaar zijn trekt Edward mij mee naar het bos. Met een zucht tilt hij mij op om mijn jurk niet te beschadigen.

Na een paar minuten lopen zet hij mij neer in een soort tuinhuisje en laat me zitten.

Edward p.o.v.

Ik wist dat dit eraan zat te komen. Ik wil haar echt niet kwijt. Ik moet het rustig aan vertellen.

Nerveus haal ik me hand een keer door mijn haar.

'Oké Bella. Het eerste wat ik wil dat je onthoud is dat er van elk soort goede en slechte zijn. Je zou ons als de goede van de soort kunnen beschrijven.... Je hoeft niet bang te zijn want ik zal je nooit pijn doen... Je bent mijn mate...' Bella onderbreekt me.

'Je wat?'

'Mijn soulmate. Dat is.... Onze soort word maar één keer verliefd en alleen op je mate. Je mate is je vriendinnetje en later je vrouw. Voor mensen zal het degene zijn die jouw kinderen draagt en tot in de eeuwigheid bij je blijft. Onze soort trouwt niet opnieuw maar als de een dood is wil de ander zo snel mogelijk dood.'

Bella knikt.

'Wat ben je?'

'Ik ben een vampier.'