Mijn Soulmate is een menselijke lerares maar ik hou van haar.

Hoofdstuk 19

Bella p.o.v.

De volgende dag sta ik weer voor de klas op het bord te schrijven. Dan gaat de deur open. Een seconde later voel ik armen om me heen. Koude armen.

"Edward,' fluister ik.

Hij grinnikt en dan word ik omgedraaid en voel ik zijn mond op de mijne.

Als ik weer vrij ben zie ik hem mij met zwarte ogen aankijken.

'Je bent zo verleidelijk in deze kleren.'

Ik grinnik. Ik heb een bloes aan met een rok. Gewonen kleren.

'Je klets maar wat.' En dan ga ik verder met schrijven."Waarom zou ik?'

'Weet ik niet. Wat heb je gedaan?' vroeg ik.

'Niks.' zegt Edward.

Ik kijk hem waarschuwend aan en hij geeft me gewoon een glimlach.

'Niks...' mompel ik en Edward knikt. Dan loopt hij naar zijn plaats. Een paar seconden later lopen een paar leerlingen binnen en ze kijken geschokt naar mij maar gaan toch gewoon zitten.

Ik geef de les en ze vragen geen niks. Zo gaat het de rest van de dag door. In de pauze knuffelt Alice me en zegt hoe blij ze is.

Ik kan niet anders dan er om lachen. Alice is altijd zo hyper. In de pauze heeft Edward me vast terwijl we een beete praten en ik ze beter leer kennen.

'Kom je naar mijn huis vanavond?' vroeg Edward zachtjes.

Ik knik. Dat kan best.

'Mooi zo.' glimlacht Edward en dan zoent hij me weer.

Ik lach en dan gaat de eerste bel. Snel gaan ze weg en ik bereid de les voor.

Emmet zit lekker in de les en ik zie hem praten met Rosalie maar ik hoor ze niet.

'Omdat ik een paar weken afwezig was geef ik jullie nog een maand voor het project. Ook ga ik nu langs om te kijken welke onderwerpen jullie hebben gekozen.

Als ik langsloop hoor ik: Weerwolf, Heksen, Tovenaars, Zeemerminnen noem maar op. En dan kom ik bij Emmet en Rosalie.

"En?' vroeg ik toen ik hun namen op had geschreven.

'Vampiers.'

Ik kon niet anders dan grinniken en knikken.

Daarna liep ik weer naar voren om het hulpboekje te geven.

Er stonden tips in en presentatie vormen maar ook een eisen lijst.

Ik deelde ze uit en daarmee liet ik ze zelf werken terwijl ik toetsen na ging kijken. Ik moest wel de toetsen nakijken als ik 's avonds naar Edward toe wilde. Een glimlach komt op mijn gezicht als ik aan hem denk.

Hij was echt mijn man.

Nadat ik meer dan de helft van de toetsen klaar heb gaat de bel. Iedereen loopt weg en Emmet blijft staan.

Edward loopt binnen met Alice en Jasper.

'Ben je klaar?' vroeg hij enthousiast.

Ik kan niet anders dan lachen erom.

'Moet nog toetsen nakijken.' zeg ik en ik gebaar naar de toetsen. Edwards gezicht word verdrietig en dan fleurt hij weer op.

'Dat kan je ook bij ons doen.'

Ik lach en knik maar.

Edward glimlacht breder en dan is mijn tas helemaal in gepakt en houd hij mijn jas voor me open. Ik begin hardop te lachen en sta op. Edward helpt me bij mijn jas aan doen waardoor ik nog harder moet lachen.

Als ik me jas aanheb ritst Edward hem dicht.

'Ik breng me auto eerst naar uis. Haal me daar maar op.' zeg ik en ik duw hem weg.

Edward knikt en dan lopen ze weg.

Ik loop langzaam de school uit en start de auto. Als ik eindelijk thuis kom kleed ik me even om en werk me make-up bij. Dan hoor ik getoeter.

Met een zucht loop ik weer naar buiten en zie de zilvere Volvo.

De deur opent en ik word op Edwards schoot getrokken. Ik geef een kleine gil en Edward zoent me om me te stoppen. Dan rijden we weg.

Binnen tien minuten zie ik het huis weer en we stoppen snel weer.

Edward draagt me naar binnen waardoor ik moet lachen.

Ik zie Esmé en Carlisle en zwaai naar ze.

'Nou maak die toetsen af.' zegt Edward als hij op de stoel gaat zitten met mij op zijn schoot. Op de tafel ligt mijn tas. Met een zucht maak ik hem open en begin de rest van de toetsen na te kijken maar dat gaat een stuk langzamer dan normaal. Edward lijd me de heletijd af. Zijn handen wrijven over mijn heupen en benen.

'Edward je lijd me af.' zeg ik na de zoveelste keer.

'Mm...' mompelt Edward en hij begraaft zijn gezicht in mijn nek.

'Edward laat Bella gewoon haar werk doen.' zegt Esmé straffend.

Edward zucht en laat me los voordat hij naar de andere stoel gaat. Met een zucht maak ik de laatste toetsen af en kijk dan naar de tijd.

Het duurt twee keer zo lang als normaal.

'Oké. Wat is er nou zo dwingend?' vroeg ik uiteindelijk.

'Edward lijkt nerveus.

'Carlisle wil je zijn verhaal vertellen.'

Ik kijk met grote ogen naar Carlisle die me een kleine glimlach geeft.