The Playgirl | Cassandra Ylliana (Revising)

Chapter 6

Chapter 6

"YOU LOOK pale, again."

Napasinghap ako nang may bumulong bigla sa tenga ko.

Kahit nahihirapan ay iminulat ko ang mga mata ko.

"H-hunt..." Ani ko nang mapagtanto ko na siya iyon.

"Simula nang dumating ako dito, palagi ka nalang namumutla at nasusuka araw araw."

Nanlaki ang mga mata ko sa sinabi niya.

How did he know that I'm vommiting every morning?

"If you're going to ask kung paano ko nalaman. Simple, maraming maid ang dumadaan sa labas nang kwarto mo kaya marami rin ang nakakarinig sa pagsusuka mo."

Iniwas ko lang ang tingin ko sakaniya at hindi na nagsalita.

"And I am not dumb to notice the sudden change within you, Cassandra. Tell me, are you pregnant?"

I gasp in his bluntness.

Dahil sa sinabi niya. Mas lalo ko pang iniwas ang tingin aa mga mata niyang seryoso lang at walang bahid ni isang emosyon.

"Paano mo naman nasabi na buntis ako?" Nanatili paring seryoso ang kanyang mga mata. "Kung noong una palang, ikaw na mismo ang nagsabi na paghihiganti labg ang pakay mo sa'kin. Wala nang iba. You told me that you don't want me to bear your child. Siguro naman habang nirirape mo ako ay nagsusuot ka nang proteksyon."

Nabigla ako nang biglang dumilim ang kaniyang mukha at sinakal ako. Parang malalagutan ako nang hininga dahil sa pagkakasakal niya!

"You shut up, bitch! Listen well. I don't fucking care if you'll get pregnant with me! Palakihin mo 'yan mag-isa. Iyon ang kung mabubuhay ka pa!"

Nalasigaw ako nang bigla niya akong binitawan at sinampal. I can feel the blood from my lips. I can taste the saltness of it.

Pagkatapos niya akong sampalin, kaagad siyang lumabas nang kwarto.

Nanatili lang akong nakahiga habang sapo-sapo ang namamaga kong pisngi dahil sa pagkakasampal niya.

Fuck this! Kung sana kasi umiwas na ako sa kaniya! Hindi na sana ako hahantong sa ganito. Hindi na sana mas lumala ang sakit na matagal ko nabgbitinatago sa mga taong importante sa'kin.

I didn't cry. I just continued staring from the distance. Hindi ko namalayang nakatulog na pala ako dahil sa malalim kong pag iisip.

HIS EYES are clouded with happiness. His smile never falter.

Masaya siyang lumapit sa'kin at niyakap ako nang mahigpit.

"Nanay! I got a star!" Aniya nang bumitaw sa'kin.

Ipinakita niya sa'kin ang kamay niya na may naka stamp na star.

"Hmm... ang galing talaga nang RD ko. Manang mana kay nanay." Pinisil ko ang pisngi niya.

"Of course, nanay! Saan pa ba ako mag mamana eh ikaw lang naman po ang nag iisa kong nanay."

Parang may kumurot bigla sa dibdib ko dahil sa sinabi niya. He never had a chance to meet his father because I never let him. Ayaw ko nang madawit pa ang anak ko sa nangyari samin noon ni Hunt. And I'm pretty sure na hindi niya matatanggap ang anak namin kung makita niya man ito.

Tumayo na ako at hinawakan na siya sa kamay. "Tara na baby, uwi na tayo. Pagod na si nanay eh."

Tumango lang siya. Kahit kailan ay ayaw kong mapalis sa mukha niya ang kasiyahang nakaguhit roon. My son's happiness is my happiness too.

NAPABANGON ako bigla dahil sa panaginip na iyon. Mabigat ang nga hininga ko. I'm sweating too.

I don't know what just happened. All I know is that dream is not just a dream. It's a memory. Akala ko hindi ko na iyon maaalala dahil sa sakit ko.

A year ago, I was diagnosed with a metastatic brain tumor. It's mestastically kaya mabilis na kumalat ito. I only have years to live.

That memory I just dreamt. Matagal ko na iyong hindi maalala dahil sa tumor na ito.

Mabilis parin ang pintig nang puso ko nang bumalik ako sa pagkakahiga. It's my fault kung bakit ako narito ngayon. Kahit anong gawin ko, hindi na ako makakatakas dito.

Kung mamamatay man ako, gusto kong maluwal muna itong bata sa sinapupunan ko. I don't want him/her to suffer what I am suffering now. Neither Rockhilles Damon.

Hindi ko namalayang nakatulog na ako ulit. Nagising lang ako dahil sa biglang pagpitik nang isang nakakamatay na kirot sa sentido ko.

Mabilis kong tinungo ang banyo at sumuka roon.

Pagkatapos kong sumuka, kaagad akong nagmumog at sumandal sa pader habang mabibigat parin ang hininga.

"Tsk. Sinasabi ko na nga ba."

Napaigtad ako dahil sa boses na nanggaling sa may pintuan nang banyo. Napalunok ako nang makita kong nakasandal doon si Hunter habang nakahalukipkip at seryoso lang na nakatingin sa'kin.

"You're pregnant." He stated.

Nag-iwas lang ako nang tingin. I'm afraid of him hurting me again not just physically but also mentally.

"And I wanna know kung bakit itinago niyo ito sa'kin ni Grayson. Actually, napaamin ko siya. It's just easy, I just have to use a little blackmailing into him to give me enough info's."

Hindi parin ako nagsalita. Naramdamanan ko ang paglapit niya sa'kin. Muntik na akong mapasigaw nang bigla nalang akong lumutang sa ere. Binubuhat niya na pala ako!

"Let me go, Hunter!" Piksi ko.

Hindi niya pinansin ang mga sigaw ko ang dere-deretso lang na lumabas nang banyo at inilapag ako sa kama.

"You're lucky that you are pregnant with my seed. I won't tolerate you shouting at me if you weren't."

His words dominated my mind.

"I thought ayaw mong mabuntis ako..." I uttered.

Ngumisi siya. I'm not sure but I saw his eyes gleaming with happiness but it suddenly disappeared.

"That's what I want you to think..." He whispered that I couldn't hear it clearly.

"Anong sabi mo?"

His grin disappeared and was mask by an unreadable expression.

"I said that I want yoh to rest or I'll spank you right here, right now."

Napalunok naman ako sa sinabi niya. Mabilis akong umayos nang pagkakahiga at nagtalukbong sa kama.

"Babalik rin kaagad ako. Sleep well, Cassandra."

Hangang sa makalabas siya'y tulala parin ako. Did he just said, sleep well to me?

I don't know what to feel. Maybe it's a pregnant thingy.

Sana ang nakita ko kanina sa mga mata niya ay totoo. I don't want to assume but I want to hope that thr Hunter that I loved and I still love is still there.

STONEMIKAELSON