Is this the end? </3 - I Give Up

2.9K 49 16
                                    

Sakit ng ulo ko! Ano ba kasi nangyari? The last time I knew, nahimatay ako.

Teka, dextrose? Hospital gown? Sofa? Thomas Torres beside me?

Bakery ba to? Joke. :p try lang magpatawa. Pwede na ba?

Nakita ko si Thomas nakaupo at nakapatong ulo sa kama ko. Ano ba kasi nangyari sa akin? Okay naman ako ahh. I'm fine. Perfectly fine. Naalala ko tuloy yung proposal ni Thomas kanina. I'm sue pagnakalabas na ako ditto, matutuloy na talaga mga pangarap naming. Kalian kaya ako lalabas ditto? Ahh. Baka siguro bukas :] alam niyo naman kasi pag private hospital may ek e k chosss pa diba? Malamang may check-ups ako kunwari para sa billing. Yan style natin eh :p Excited na ako makauwi bukas! (:

Naramdaman kong gumalaw si Thomas.

"Oh. Gising ka na pala. Tawagin ko lang mama mo."

Umupo na ako sa kama ko. Bago pa siya makaalis, nahawakan ko siya sa kamay.

"How are you?"

"I'm fine."

"Was the operation successful."

"Yes. Pero bakit parang ang bitter mo."

"It's just that.."

"Just what?"

"Nothing."

"Are you giving up on me?"

"No. no way. That would be the last thing that I would do."

"So, what's the matter."

"I'll just call your mom."

"No. tell it to me now."

Nagulat nalang ako ng yumakap na siya sa akin. Mahigpit. As in mahigpit.

"Thomas, what's happening?"

Naramdaman kong may tumulo na laway. Joke! :p may tumulo na luha sa batok ko. Is he crying?

"Thomas, are you crying?"

"...."

"What's going on."

"Just promise me baby, be strong. I'll always be here for you. Keep that in mind."

"Of course."

"I'll be with you. Sa tingin mo, ngayon pa ako susuko na madami na tayong napagdaanan. Don't worry. I'll be by your side."

"What are you trying to say Thomas?"

"I need to call your mom first. Listen to her. Papasok nalang ako pag tapos na kayong mag-usap. Okay?"

"I can't understand you."

"Just promise me, you'll gonna be strong. Promise me."

"Okay. Promise."

"I love you Ara."

Ano ba kasi ang nangyayari? Pwede na talagang pang best actor tong si Thomas. Ano ano nalang ang pinagsasabi. Okay, lumabas na siya. Tinatawag na ata niya si Mama. What's going on? I can't understand.

Pumasok na si Mama.

"Kamusta ka anak?"

"I'm perfectly fine Ma."

"Anak, di lahat ng akala mo okay ay okay na. minsan kasi mashoshock ka nalang sa malalaman mo."

Pati ba naman si Mama? Anu ba to?

"I can't understand you Ma."

"Gusto mo ba kumain?"

"Tell me Ma. What's going on? Pareho kayo ni Thomas eh."

Tiningnan ko si Mama. Namumugto na yung mata niya. Ba't ba kasi sila umiiyak? don't tell me? </3

"Mahina na yung pumping ng heart mo anak. Mas mababa na sa normal."

"...."

"But, it's not what you think anak."

"...."

"May medication siya but it would just stay so long."

"....."

"naover-exercised kasi siya masyado. Plus di pa tama yung pagkain mo."

"..."

"The doctor said na di ka na daw muna pwede sa mga hard activities."

Shooot! Ano daw? </3 sakit sa puso eh. Akala koi to nay un. Okay na si Thomas. Okay na lahat. All I need is to say yes to him. Mabubuo na naming angarap naming. But I was wrong again. What's happening now? How could this be?

Sira na nga happiness ko, masisira pa career ko. WTH? Ayoko. Gusto ko na umiyak.

"Don't worry anak. We'll always be ere for you. I'll just call Thomas. Kayo lang ang magkakaintindihan ngayon. "

I thought this would be the real beginning. Masaya na eh. Di ko lang talaga matake kasi okay naman ako eh. Malakas ako eh. Bakit bigla nalang lalabas yung sakit nay un? Is this another problrm?

A way of God to test how strong we are? Yes, I know it. But,

I'm tired. Di ko na kaya. Lagi nalang. Wala na bang iba? Di na ba ako pwede sumaya? Is my happiness taken already? Nagkulang ba ako?

Naging mabuting anak naman po ako. I know I've never been a good girlfriend but I did everything. I've been a better volleyball player. Ginawa ko na lahat.

I did my best. But I guess, my best was not really enough.

I guess this is the time to give up.

A time to realize that not all things are ending up according to it's places.

Not all love stories end with a 'they lived happily ever after.'

Not all things are meant for me.

Maybe, I don't deserve Thomas Torres.

Maybe, I've been a bad person in my past life.

I guess, this time, this would be the ending.

An ending for our love story.

Mabuti na siguro yung ganito. Di ko na kailangan pang maghirap. Maybe it's time for me na magpahinga. It's just that, Thomas Torres is not for me. It's just me who does insist.

May nagbukas ng pinto. It's Thomas

-------------

Dahil isa akong pabtin na author, bibitinin ko muna kayo sa makabagbag damdaming pangyayari na iyon.

</3 Chakeet eh. How do you feel? ;( Nasasaktan na ako eh. Bakit pa kasi kailangang magkasakit si Ara?

Ano kaya mangyayari? Will Ara give up? Or Thomas will continue fighting for her? What would be their decision? Happy or sad ending?

Sometimes, if it's not meant to be, we must stop insisting because we will just end up hurting ourselves.

Last chap na sa sunod. Byie guys! :] I enjoyed your accompany. Nagpapasalamat rin ako kasi you supported this story of mine.

See you soon! :* Thank you!

--AM xx </3

RUNAWAY (Completed)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon