RUNAWAY (Completed)

He's Coming Back

“Dad, I’m going back to Philippines.”

“Are you sure with that?”

“Yes Dad.”

“Papaano na yung kalagayan mo diba 5 years pa dapat? 1year pa lang naman.”

“Don’t worry about me Dad. I can handle myself. I’ll call you anytime I’ll need help.”

“Well, I guess you already grown up.”

“Yes Dad. I guess this time, I’ll choose my happiness over my condition. I want to explain everything to Ara. Gusto ko magpaliwanag sa kanya kung bakit ko siya iniwan. I can’t afford to lose her.”

“I’m proud of you son. Explain everything to Ara. I know she’ll understand because she loves you so much.”

“Thank you Dad.”

“Basta anytime you need anything, call me.”

“Yes Dad. I will.”

Ako si Thomas Torres. Life for me means Victonara Galang. I love her so much. Siguro hindi niyo maintindihan kung bakit ko siya iniwan. I have a valid reason. But I’ll tell it first to Ara. Huwag excited readers. Kailangan si Ara muna ang makakaalam ng lahat. Joke! :p you’ll know in time.

Noong una, hindi ko rin akalain na papaibigin ko ang isang Victonara Galang at mapapaibig niya din ako. Kakaiba siya sa lahat ng mga babaeng nakilala ko. She’s so simple. She’s hard on the inside but once you’ll know her, she’s so fragile in the inside.

I was so happy when she finally said yes to me when I asked her to marry me. Di madali ibigin ang isang Ara Galang but since I really love her, I have taken all the risks just to make her fall for me. Mataray siya, masungit, boyish, astig at mas lalaki pa sa lalaki. That’s why Iove her.

2 days before our wedding day, I called her. I told her everything that I wanted to do with her  when we are married. I told her all about my dreams that I wish to fulfil  being with her. I don’t know pro ang sarap kasi niyang mahalin. Yung tipong di nakakasawa kasi all the time makakabiruan mo siya. I believe, opposites do attract each other.

Naalala ko tuloy yung mga panahon na nililigawan ko pa lang siya. Bibisitahin ko siya sa dorm nila every after training. Bago ako makapasok kailangan ligawan ko din muna yung mga teammates niya. Kaya I always bought them donuts or anything na makakain nila. Minsan nabubully pa ako ng Bullies kasi ang sweet ko daw kay Ara.

I always watch her game. At ako naman, masaya akong nakikita siya tuwing may laro kami sa UAAP even though alam kong hindi ako ang dahilan kasi required talaga para sa kanila ang manood ng games ng basketball team. Her presence is already enough.

Hindi ko talaga ginusto na iwan siya. Isang pangyayari lang talaga ang naging dahilan kung bakit kailangan ko talagang umalis at iwan siya. Isang pangyayaring magpapabago sa takbo ng buhay ko. Isang pangyayaring di ko alam kung matatanggap ko ba.

Naaawa na rin ako kay Ara kasi may connection ako kay Jeron kaya nagkakaroon ako ng update tungkol sa nangyayari sa kanya. Sabi ni Jeron, lagi nalang daw siyang tulala. Pilit nalang niya inaaliw yung sarili niya kahit alam naman niyang sa gabi, bubuhos at bubuhos pa rin yung mga luha niya kaya ihinabilin ko siya kay Jeron. Alam ko namang andun si Mika eh pero alam kong bago pa man mawala yung lungkot niya eh kailangang ako talaga ang magsabi sa kanya lahat ng nangyari.

1 year is a long time. Napagisip-isip na din ako kasi I’m already torturing Ara. Ayaw kong nasasaktan siya pero alam kong mas masasaktan siya sa reason kung bakit ko siya iniwan. I guess yun din ang magiging katapusan sa pagitan naming dalawa. But I won’t let that happen. Ara is happiness for me. I’ll do the best decision I’ll ever make in my life. I’ll choose Ara.

Uuwi ako ng Pilipinas. I’ll explain everything to Ara. Sana hindi pa huli ang lahat kasi para sa akin, walang nagbago. It would be forever me and Ara. Sana nga lang ganoon din ang nasa isip niya. Ayaw kong masayang lahat ng mga memories na nabuo namin dahil lang sa isang pangyayaring  di ko inaasahan. Ang who would have thought na mangyayari yun sa akin?

“Pare, kamusta na?”

“Thomas?”

“Oo paps. Ako nga.”

“As in for real? The Thomas Torres is calling me?”

“Stop it Jeron. Para kang bakla.”

“Paps! I miss you! I love you na rin!”

“Haha. Baliw.”

“Ano bay an. Ngayon na nga lang uli tayo magkakausap, tinawag mo pa akong baliw? Ouch pare. I hate you.”

“Paps. Sorry. I miss you na rin. And I love you too!”

“Clingy much paps. Anyway, bakit ka pala napatawag? Miss mo na si Ara noh? Kaso galing pa lang ako sa gym nila for training. Sayang di mo naabutan.”

“Yes pare, I do miss her a lot.  Okay lang. Gusto ko lang naman sabihin eh, I’m going back.”

“Really? Kailan pare? I’ll make sundo you nalang.”

“Paps, ang conyo mo! Yan ba ang epekto ng isang Mika Reyes sa’yo?”

“Hahaha. Wala ka na dun. Anyways, icontact mo nalng ako pare sa details ng pag-uwi mo. May board meeting pa kasi kami eh.”

“Cge pare. Salamat. Sorry na rin pala sa istorbo. Bye!”

“Okay lang yun. Anytime paps! Bye.”

Tinawagan ko na rin ang parents ni Ara. I explained everything to them and they understand me. Kay Ara nalang daw ako magexplain ng lahat kasi si Ara naman daw talaga ang nagsuffer. Yes. Nagsuffer. Naguiguilty tuloy ako. Pero first thing na gagawin ko is I’ll tell her everything. Wala akong iiwanang kahit isang sikreto.

I booked the nearest available flight. Ayaw ko nang palampasin ang pagkakataong ito.

This time, I’ll make things right.

Hi readers! :))

Ano kaya yung pangyayari na sinasabi ni Thomas? Shocking ba? Abangan nalang natin. :)

Kamusta yung story? Sabaw ba? I’m sorry naman.

Sa lahat pala ng nagvote at nagcomment, salamat! :) You made me happy. ^______^V

Plano ko sana tapusin agad to kasi nappiga utak ko. Pero if gusto niyo, I’ll try my best. What you’d say? Please make kwento naman. Thank you! :))

Btw, sorry sa typos huh. Medyo bangag ako eh.

Sayang Talo DLSU. Di natuloy 4-peat nila. :(( Sakit sa puso! Pero yaan na natin kasi plan naman siguro yun ni daddy God! :’>

~Please continue supporting. If ever nagustuhan niyo yung update na to, click nalang the Vote button. Thank you and God Bless! :**

PS.

Medyo matatagalan ako sa pagupdate, malapit na kasi graduation namin :3 Madami kailangan gawin. Sorry!

--AM xx