RUNAWAY (Completed)

Epilogue

“She’s crying. You can go to her room now.”

Nakaupo ako ngayon ditto sa lobby. Alam ko nang iiyak siya. Wala. Iyakin talaga. Pero sino nga ba ang hindi iiyak diba?

“Okay, tita. I’ll try to comfort her.”

“You should. Go now.”

Naglakad na ako papunta sa room niya. Ang bigat ng pakiramdam ko.

Kung kalian okay na lahat. Okay na ako, okay na kami, okay na magiging future naming. Siya nalang pala hindi okay. Hay.

This isn’t the right time to give up. She never gave up on me. I must also fight for her.

In this time, I know kailangan niya ako. Alam kong masakit para sa kanya kasi she’s the one involved. Pero may medication daw yung sakit niya pero matagal-tagal pa daw. Okay nay un. Kaysa naman sa wala diba?

I’ll try to comfort her. This all she need.

Pumasok na ako sa kwarto niya.

Takte!  pagpasok ko pa lang, nasasaktan na ako. Umiiyak na talaga siya. Nakasubsob na mukha niya sa mga binti niya.

Naglakad ako papunta sa tabi niya at uupo sa kama niya.

“Yan kasi, minahal mo ako ng sobra. Nasaktan tuloy si hearty mo.”

Tumawa siya. I’m glad na nakuha pa niyang tumawa. Bigla nalang niya ako yinakap. Umiyak lang siya ng umiyak dun.

“Don’t worry baby. I’ll help you. Sasamahan kita.”

“….”

“I know you need me right now.”

“….”

“You didn’t gave up on me nung ako ang nasa kalagayan na ganito. Ngayon, I’m giving you back the favour. Di ako aalis sa tabi mo.”

“….”

“It’s not the right to give up Ara. Ngayon pa ba? Kakayanin mo to. Kakayanin natin to.”

“….”

“Sakit lang yan. Hindi matitibag ang isang Ara Galang. I know it’s hard for you kasi mastostop ka maglaro ng volleyball. Matitigil yung career mo. But don’t worry. Ako, di na ako aalis. I’ll be by your side.”

“….”

“Medyo matatagalan yung medication mo pero mas mabuti nay un kaysa naman walang chance diba? Makakabalik ka ulit sa paglalar tapos magpapakasal na tayo kung papaayag ka na.”

“….”

“We can do everything we want just stay strong baby. Promise me you’ll never give up kasi ako, I’ll never give up.”

“Napapagod na ako Thomas. I guess, it’s time for me to give up. Mahaba-haba na rin kasi yung napagdaanan ko. Di ko na ata kaya. Maybe, I’m just fooling myself and pilt ko lang iniinsist na para ako sa’yo. Pagod na akong lumaban kasi naisip ko, you don’t deserve me and I don’t deserve you. I love you Thomas pero siguro, di talaga tayo para sa isa’t-isa.”

Am I really hearing this now? Mula pa talaga sa bibig ni ara? How could this be? NO! I will not give her up. Ngayon pa? ngayon pa na handa akong maghintay kahit gaano pa katagal.

“No baby. Kahit di tayo para sa isa’t-isa, pipilitin ko. Please don’t say that. We’re going to fight against your condition. Di lang yun simple Ara. Sa dinami-dami ng pinagdaanan natin, ngayon mo pa naisipan maggive up? Huwag. Please be strong. Yun lang. kung alam ko lang na ganoon din ang mangyayari sa’yo at iiwan mo lang ako, buti pa siguro kung hindi nalang ako nagunder ng operation.”