[ The Criminal ] 🔄 (w trakcie zmian i popraw)

[ Rozdział. 17 ] "Dotknij mnie"

Do domu dotarliśmy dopiero wieczorem.

Miałem nadzieję, że wrócimy nieco szybciej, ale nie dość, że zamknęli drogę to na dodatek na tej, którą jechaliśmy, był bardzo długi korek. Nie zastaliśmy nikogo w domu - Kae'a nie było i psa również więc pewnie poszedł go wyprowadzić.

- haaa.. mimo tego, że nic nie robiłam, czuje się zmęczona. Jayden, jesteś głodny? może moglibyśmy-..

Nawet nie wysłuchałem do końca pytania Caitlin, tylko szybko poszedłem na górę. W międzyczasie ściągnąłem kurtkę i wchodząc do pokoju rzuciłem ją na łóżko. Walnąłem wszystkimi dokumentami o stolik; naprawdę nie miałem ochoty tego przeglądać, ale kiedy na nie spojrzałem, to dostrzegłem, że pod wpływem siły przesunęły się ukazując tylko jeden widoczny dokument. Zdziwiłem się, na ilość zapisanych informacji o moim ojcu. Nie chętnie sięgnąłem po kartkę i zacząłem czytać, ale już na samym wstępie ogarnęła mnie złość. Właśnie analizowałem uwydatnione słowa, napisane czarną grubą czcionką - upozorowana śmierć. Przecież to niemożliwe, żeby mój ojciec...

Nie, nie mogę być taki naiwny.

Na to musi być jakieś wyjaśnienie.

Jednak.. było tam rozpisane wszystko.

Jakiś rozpracowany plany, fałszywe akta i dokumentacje, informacje na jego temat oraz wiele innych rzeczy, których nie potrafiłem zrozumieć. Po kilku minutach przestałem to czytać a z nerwów porwałem papier w dłoniach i z powrotem zszedłem na dół. Postanowiłem spalić ten dokument, dlatego podchodząc do pieca wyrzuciłem go w ogień przyglądając się jak kawałki papieru zaczynają płonąć. 

- Jayden.. - usłyszałem jej głos za sobą, ale nie odwróciłem się. -  co ty wyprawiasz?

- nie widzisz? - odparłem bezuczuciowo a ona stanęła przede mną; musiała się szybko przebrać, bo aktualnie była w zwykłej czarnej koszulce na ramiączka a nie w swetrze. Patrzyła na mnie pytająco, dlatego między tą pieprzoną ciszą westchnąłem pod nosem. - po prostu niszczę to, czego nie chciałbym się dowiedzieć w najbliższym czasie. Zresztą, nie powinno cię to w ogóle obchodzić. - powiedziałem odchodząc od niej. - muszę się czegoś mocnego napić zanim zwariuje.

Idąc do kuchni, a dokładniej to do lodówki po butelkę whisky. Omijając brunetkę, która akurat w tej chwili obserwowała każdy mój ruch, wróciłem do pokoju rozsiadając się na kanapie z westchnieniem.

- nie wierzę.. ty naprawdę zamierzasz się teraz upijać? - spytała, aczkolwiek nie zareagowałem. - Jayden, powiesz mi w końcu co się stało? - dodała niepewnie i usiadła na kanapie tuż obok mnie. - hm?

Zanim się odezwałem to otworzyłem butelkę i napiłem sie z niej przez co dziewczyna się od razu skrzywiła widząc, jak wziąłem kilka łyków bez zapijania.

- aishh.. - potrząsnąłem głową na boki czując pieczenie w ustach, jednak zaraz potem odchyliłem głowę w tył i przymknąłem oczy. - ..w tym.. wiesz, dokumencie..  był wpis o tym.. o tym, że.. że ten pieprzony.. że on-..

- ..spokojnie, nie spiesz się, mamy czas. - nagle mruknęła kładąc swoją dłoń na moje ramie; pokręciłem głową i wstałem patrząc na nią zdenerwowany wzrokiem. - huh..?

- ..o tym, że.. mój ojciec żyje, Caitlin! - powiedział stanowczo.  - wiesz, co on zrobił? - parsknąłem. - podobno upozorował własną śmierć.. ahhh, ssibal! [ kurwa! ]  - niemalże krzyknąłem na cały salon. - ..ty nawet sobie nie wyobrażasz, jakie to wszystko jest dla mnie nienormalne i męczące.. nie chcę mi się w to wierzyć..