UKTE

12- Güven

Bir an önce bölümü yazmak istedim Keyifli Okumalar UKTELER:")!

Merve'nin Ağzından

Sabah erkenden kalkıp kahvaltıyı hazırlamaya başladım. Bugün günlerden cumartesiydi ve benim içim içimi yiyordu. Neden mi? Çünkü, Ömer ve Aleyna şu lanet projeyi yapıyorlardı. Gururumdan Ömer'i de arayamamıştım. Ama o da beni aramamıştı.

İç sesim birden oturduğu yerden kalıp bana çemkirdi. Her yerden engelledin ya çocuğu!

Somurtarak KEMGÖZ grubuna girdim. Gerçi Ömer yoktu ama...

Merve: Buraya gelin ya bir...
Zelal: Noldu yine bacım?
Merve: Benim içim içimi yiyor.
Gizem: Kızım bu kadar üzülüyorsan git ara çocuğu.
Merve: Hayatta aramam!
Gizem: Al işte mal.
Zelal: Ben arıyım mı?
Merve: Ayneeen ararsan bir hafta kölen olurum.
Zelal: Peki.
Kübra: Merve,
Kübra: Sen cidden malsın
Kübra: Pazartesi günü MATEMATİK sınavı var farkındaysan?
Merve: Ne diyorsun bacııım...
Merve: Ya da neyse, kendimi 0 almaya bile hazırladım yeter ki Ömer'in o kızla ne halt ettiğini öğrenebiliyim...
Kübra: Aferin.
Zelal: Aradım,
Zelal: Evdeymiş, yani kendi evinde.
Zelal: 0 alma pahasına kendi evinde projeyi yapmıyormuş.
Zelal: Senin aptal kıskançlık krizlerinden dolayı 0 alacak çocuk
Zelal: Ben ne dediysem vazgeçiremedim bir de sen dene.
Merve: Ya..
Merve: Çok büyük bir ikilemde kaldım.
Gizem: Merve ona haksızlık ediyorsun.
Merve: Niyeymiş o?
Gizem: Daha sevgili bile değilsiniz farkında mısın?

Whatsapp'dan çıkıp interneti mi kapattım. Cidden haksızlık mı etmiştim ona, bilmiyorum. Onu arayıp projeyi yapabilirsin diye izin mi vermem gerekiyordu? Hem her şeye rağmen, biz sevgili de değildik.

Elime telefonumu alıp rehberimi açtım. Elim Ömer'in üstüne geldi ve engelini kaldırdım. Evet, gerçekten her yerden engelledim. Sonra aryıp telefonu kulağıma götürdüm.

"Merve," Hemen ilk saniye de açılan telefona gülümsedim. Sesini cidden özlemiştim.

"Ömer," diye mırıldandım ben de telefonun diğer ucuna.

"Hayırdır engelimi kaldırmışsın?" Yarı alay yarı ciddi ses tonunu işitip yüzümü buruşturdum. Haka benimle dalga geçiyordu!

"Seninle ilgili değil! Ben-" Ben ne diyordum. Seninle ilgili değil de ne demek. Saçmaladığımı fark edip yüzümü buruşturdum.

"Of, her neyse. Kaldırıp aradım işte." Ömer hattın diper ucundan gülmeye başlayınca bir süre o huzur dolu gülüşünü dinlemeye koyuldum.

"Çok iyi yapmışsın çünkü sesini çok özlemiştim." Gözlerim fal taşı gibi açılırken kalbimin sesini kulaklarımda hissedebiliyordum.

"Hmmm," diye bir mırıltı çıkardım. Ben pek romantik bir insan değildim malesef! Ömer'de bunu bildiği için güldü ve telefonda kısa süreli bir sessizlik oluştu. Diyeceğim şeyi toparlamaya çalışırken telefonun ucundan sabırla beklemesini taktir etmiştim.

"Bak Ömer, hiç sözümü kesmeden beni dinle tamam mı? Ben Aleyna dene kızla 9. Sınıfın ilk gününden beri kavgalıyım. Nedenini ise sonra anlatırım. O kız, ne bileyim kötü kız derler ya. İşte o tarz bir insan. Ben de ondan nefret ediyorum. Ve evet, bundan dolayı senin gitmeni istemedim oraya... Ama projeyi yapmalısın Ömer, o kızın evine git hem ben sana..." Duraksadım cidden ona füveniyor muydum?

"Güveniyorum," Ben bu hayatta pek bir insana güvenmezdim aslında. Bizim kızlar ve abim... Listem bu kadardı. Ancak bu adam da o listeye girmeyi başarmıştı.