Harry Potter Ship-verhalen

V Dramione

Hermelien en Ginny liepen de bibliotheek binnen. Ze gingen aan een tafeltje zitten. 'Wat doet híj hier?' vroeg Ginny en ze knikte in de richting van Draco. 'Hij doet iets wat je hoort te doen in een bieb, hij maakt huiswerk' zei Hermelien. Ginny geloofde dat niet helemaal en deed alsof ze recht ging zitten zodat ze op Draco's papier kon kijken. 'Nee hoor, hij tekent hartjes en hij is hier wel vaak' zei Ginny. 'Misschien heeft hij van zijn vader op zijn kop gekregen dat hij meer moest doen voor school?' suggereerde Hermelien. 'Nee, Hermelien! Denk toch eens na! Hij tekent hartjes, dus ik denk dat hij verliefd is, hij zit hier vaak en is dus verliefd op iemand die hier vaak zit en ik heb ook al een vermoeden wie. Ik heb nooit gedacht ooit de slimme te moeten uithangen bij jou' zei Ginny. 'Wacht, denk je dat- dat-' begon Hermelien. 'Hij op jou is? Ja dat denk ik' zei Ginny. 'Ginny, het is wel Draco Malfidus, de Modderbloedjes hater, de pester!' zei Hermelien. 'Hermelien, verliefdheid hou je niet tegen, hij kan verliefd op je zijn, maar het niet willen' zei Ginny. 'M-moet ik wat
t-tegen hem z-zeggen?' stamelde Hermelien. 'Ja' zei Ginny enthousiast. 'Maar wat- wat nou als, ik het fout heb?' vroeg Hermelien. 'Dan is het gênant' zei Ginny simpelweg schouderophalend. Ginny ging weer rechterop zitten en keek op Draco's perkament. 'Hij tekent een hartje met daarin H plus D' zei Ginny. Hermelien verzamelde al haar moed bij elkaar, stond op en liep in de richting van Draco. Ze ging bij de dichtstbijzijnde boekenkast staan en pakte wat boeken. Moeizaam liep Hermelien weer in de richting van Ginny, maar ze liet halverwege haar boeken vallen. Ginny stak onopvallend haar duim op en Hermelien begon de boeken op de rapen. 'Zal ik helpen?' vroeg Draco. Hij legde zijn hand op haar schouder en hurkte. Er ging een warme schok door Hermelien heen. Ze bloosde. 'Jij?' vroeg Hermelien. Draco zuchtte. 'Niemand van mijn vrienden is hier, dus geef me een kans' zei Draco. 'Dus je bent bang voor je vrienden? Dat ze ons samen zien?' vroeg Hermelien. 'Nee, maar jij bent een Mod- Dreuzeltelg en ik een Malfoy-' zei Draco en Hermelien stond boos op liet de boeken en Draco achter en ging weer bij Ginny zitten.

Draco had een idee en zou eens even laten zien hoeveel ze van Hermelien hield. Of het een slim idee was wist Draco niet, maar hij zou het doen.

Hermelien ging aan de Griffoendor tafel zitten om avond te eten. Draco liep de grote zaal in en hield iets achter zijn rug. Hij liep langs de Griffoendor tafel en bij Hermelien stopte hij, ging hij op een knie zitten en keek Hermelien er aan. 'Ik wil heel graag jou als vriendinnetje, en zo laat ik zien dat ik niet bang ben voor mijn vrienden, zoals je wilde, ik hou van je, en liefde kun je niet tegen gaan' hij haalde een bosje zonnebloemen achter zijn rug vandaag en kreeg toen het besef dat iedereen mee luisterde. 'Het maakt me gewoon niet meer uit dat je ouders Dreuzels zijn, ik hou van je en ik hoop jij ook van mij' zei Draco. Met een glimlach pakte Hermelien het bosje zonnebloemen aan en legde ze op tafel. Ze sprong in Draco's armen en zoende hem. 'Je bent echt dapper' zei ze zacht. De leerlingen om hen heen juichte, behalve een paar Zwadderaars, en Draco en Hermelien voelde zich gelukkiger dan ooit.