Harry Potter Ship-verhalen

VIII Bellamort

Er was in Villa Malfidus een Dooddoener bijeenkomst. Bellatrix van Detta was er als eerste zodat ze zo dicht mogelijk bij Voldemort kon zitten en kon laten zien hoe loyaal ze was. Toen iedereen zat begon Voldemort met spreken. Bellatrix keek hem dromerig aan. Ze hield van zijn kille stem. 'Ik zal de Potter jongen moeten doden, niemand van jullie moet dat doen' sprak hij. 'Laat Griffel maar aan mij over, heer. Dat vieze Modderbloedje mag eens wat pijn voelen!' krijste Bellatrix opgewonden. Voldemort toverde een valse glimlach tevoorschijn. 'Maar natuurlijk' zei hij. 'Ik zal wel een andere toverstok nodig hebben' zei Voldemort en hij stond op. Hij liep naar meneer Malfidus. 'Misschien die van jou?' zei Voldemort. Het liefst had Malfidus geweigerd, maar dat kon hij niet tegenover zijn heer. 'Geef die stok!' siste Bellatrix. Dat deed Malfidus. Voldemort ging weer zitten. 'Bellatrix, Narcissa, ik heb jullie nog niet gefeliciteerd met jullie nicht die is getrouwd met een weerwolf' zei Voldemort. 'Ja, dom wicht dat het is!' krijste Bellatrix meteen. Narcissa Malfidus kreeg dat niet uit haar mond. Zelf trouwde ze liever met een weerwolf dan dat ze hier was. 'Ze is echt een schande voor de familie! U was zeker wel blij toen ik Zwarts had vermoord?' glimlachte Bellatrix. 'Zeker, zeker. Ik hou van je loyaliteit' zei Voldemort. Bellatrix glimlachte. Voldemort, die aan het uiteinde van de tafel zat, keek recht vooruit naar een lichaam dat boven tafel hing. 'Dit is mevrouw Bingel, zij geeft Dreuzelkunde op Zweinstein en is er van overtuigd dat tovenaars en heksen veel gemeen hebben met Dreuzels en er wat over moeten leren' zei Voldemort. Bellatrix was het daar natuurlijk totaal niet mee eens. 'Wat? Dat meen je toch niet? Martel haar!' riep Bellatrix. 'Severus...' klonk de wanhopige stem van Bingel. Sneep keek met pijn in zijn hart daar beneden. Hij wilde haar gezicht niet zien. 'Severus...' probeerde ze nog een keer. 'Avada Kedavra!' zei Voldemort. Met een plof klapte ze op tafel. Bellatrixs lach galmde door de ruimte. Na de bespreking ging iedereen van tafel behalve Bellatrix. 'Heer' begon ze met een glimlach. Voldemort keek haar aan. 'Als u nog Modderbloedjes tegenkomt, dan wil ik ze best martelen' glimlachte ze. 'Ik waardeer je loyaliteit, Bellatrix, je bent de beste Dooddoener' zei Voldemort. Bellatrix bloosde. 'Dank u, heer' zei ze. 'Je bent heel speciaal, anders dan de anderen, eentje die niet angstig is en werkelijk van me houdt' zei Voldemort. 'Ja, heer, natuurlijk heer' knikte Bellatrix. 'Het spijt me, ik wilde Bingel even dood hebben, ik zal je alle Modderbloedjes verder geven' zei Voldemort. 'Dank u, mijn heer' zei Bellatrix.

'Is het waar? Ben je- ben je-' vroeg Narcissa. 'Zwanger? Ja!' maakte Bellatrix enthousiast af. 'O, dat word later zeker de opvolger van de heer van het duister?' zei Narcissa een beetje teleurgesteld. Bellatrix, die dat gelukkig niet door had krijste blij: 'Wie weet! Ik ga haar Delpini noemen!' Narcissa toverde een glimlach tevoorschijn, maar echt blij was ze niet. Bellatrix was zo blij dat ze het niet zag. 'En Rodolphus? Wat vind die er van?' vroeg Narcissa. 'Geweldig! En hij is blij dat hij peetvader wordt' zei Bellatrix. Narcissa was er heilig van overtuigd dat Rodolphus het heel wat minder leuk vond, maar dat kon hij natuurlijk niet zeggen. Huppelend liep Bellatrix weg.