Harry Potter Ship-verhalen

VI Wolfstar

'Lily is zo lief en schattig hè?' zei James dromerig 'En zo knap...' voegde hij eraan toe. 'James, nu weten we het wel' zei Sirius geïrriteerd. James keek hem geïrriteerd aan. 'Dat jij nou nooit verliefd bent' zei James. Sirius werd rood en keek naar het haardvuur. 'Moet je me wat vertellen?' vroeg James grijnzend. 'N-nee' stamelde Sirius. 'Echt wel!' zei James. 'Je gaat dit nooit geloven' zei Sirius. 'BEN JE OP SECRETUS?' riep James door de Griffoendor leerlingenkamer. 'WAT? NEE!' riep Sirius er gauw achterna. Sommige leerlingen keken naar waar het geschreeuw vandaan kwam. 'Kom mee naar onze slaapkamer' snauwde Sirius. James liep Sirius achterna. Voordat Sirius de trap opstapte riep hij nog: 'IK BEN NIET OP SECRETUS!' Ze plofte allebei op Sirius' bed. 'Op wie dan?' vroeg James grijnzend. 'Remus' mompelde Sirius onverstaanbaar. 'Wie?' vroeg James. 'Remus' zei Sirius iets harder. 'Remus?' vroeg James. 'Ssst! Niet zo hard! Je verteld dit niet door!' snauwde Sirius. 'Maar Paddie, je wilt toch met hem krijgen?' zei James grijnzend. 'Ja, maar jouw hulp wil ik daar niet bij! Ik weet het dan wel weer, of het gaat fout, of je moet er grappen over maken of-' zei Sirius. 'Ja, ja, ik snap het' zei James. 'Help me, straks is hij niet op mij' jammerde Sirius. 'Je wilde mijn hulp toch niet' lachte James en Sirius keek hem vernietigend aan. De deur zwaaide open. Remus en Peter kwamen binnen. James tikte Sirius aan. Sirius rolde met zijn ogen en liep de kamer uit. 'Siri' zei James en hij liep Sirius achterna. 'Padfoot' zei James op de trap en Sirius draaide zich om. 'Als je hem echt wilt dan-' zei James, maar hij werd onderbroken door Sirius. 'Remus is alleen nog maar op meisjes geweest' zei Sirius. 'Er bestaat ook zoiets als biseksueel, slimmerik' zei James. 'Ja, maar-' begon Sirius. 'Luister, een man kan op dertig meisjes zijn gevallen en dan opeens een jongen leuk vinden, het ligt er aan wie diegene leuk vind' zei James. Sirius zuchtte.

'S avonds lag hij in zijn bed. Hij zuchtte. Hij durfde Remus niet te vragen. Hij had een grote mond, maar niet in dat opzicht. Hij keek uit het raam waar nog net een straaltje maanlicht doorheen viel. 'Wauw, vollemaan...' dacht Sirius. Opeens schrok Sirius op. Hij keek naar Remus' bed. Hij gromde en de andere jongens werden ook wakker. Remus veranderde langzaam in een weerwolf. 'Hij is vergeten dat het vollemaan vannacht is!' riep Peter in paniek. Sirius veranderde in een hond, James in een hert en Peter in een rat. Sirius trok Remus mee. Aangezien hij als dier niet kon praten moest hij Remus naar het krijsende krot trekken. Het ging nog al lastig, Remus wilde niet mee werken. Remus huilde als een wolf en viel de andere drie aan. De hele kamer werd overhoop gehaald. Remus stormde op James af en wilde hem bijten. Sirius sprong er nog net optijd voor. Hij blafte. Sirius had een idee. Hij zette het raam met zijn bek open. Hij zou Remus er doorheen duwen, hij kon over het dak van de school heen lopen en zo naar het krijsende krot toe. Hij had geen tijd om zichzelf in een mens te veranderen en het uit te leggen, hij deed het gewoon. Hij trok Remus naar het raam. James snapte er niks van, maar vertrouwde Sirius en trok Remus ook mee. Peter ging als aas op het raam kozijn staan. Dat lekkere hapje wilde Remus wel en hij sprong op het raam af. Peter dook optijd weg en Remus belandde op de school. Hij rende van de school af en zagen hem over het grasveld rennen richting de beukwilg. De andere drie veranderde terug. 'Dat was mijn idee' hijgde Sirius. 'Ga er achteraan' hijgde James op zijn beurt. 'Wat?' vroeg Sirius. 'Je hoorde me wel' zei James. 'Je wilt dat ik hem morgen ochtend ga vragen hè?' vroeg Sirius. 'Wat?' mengde Peter zich met het gesprek. James knikte. 'Legt James wel uit' zei Sirius en hij veranderde in een hond en klom het raam uit. Hij liep onder de beukwilg door die hevig met zijn takken sloeg. Hij hoorde van alles kapot gaan in het krijsende krot. Hij wachtte. Langzaam werd het ochtend. Door de deur viel zonlicht. Sirius ging voorzichtig als mens naar binnen. Hij zag Remus staan weer gewoon als mens. 'Sorry, ik- ik- ik was het vergeten' zei Remus meteen. 'Het is oké' suste Sirius en hij liep naar Remus toe. 'Jullie zijn erg dapper geweest, opnemen tegen je vriend is moeilijk lijkt me' zei Remus. 'Zeker, want ik wil je geen pijn doen' zei Sirius. Remus zuchtte. 'Er is iets dat je moet weten' zei hij. 'Ja, ik heb je ook wat te vertellen' zei Sirius. 'Jij eerst' zeiden ze in koor. 'Ik vind je leuk' zeiden ze daarna in koor. Verbaasd keken ze elkaar aan. 'Dus dan eh-' begon Remus. 'Hebben we iets?' vroeg Sirius hoopvol. 'Ja!' zei Remus enthousiast. 'Kom hier Weerwolfje' zei Sirius en hij gaf Remus een zoen.