Harry Potter Ship-verhalen

XVII Geomoine

'Diffindo!' zei George en hij richtte op Hermeliens tas. Die scheurde open. 'O, jee!' zei ze en ze begon boeken op te rapen. 'Lopen jullie maar door' zei ze tegen Harry en Ron. Die deden dat. George deed alsof hij toevallig langs kwam gelopen. 'Zal ik je helpen?' vroeg hij en zonder op antwoord te wachten hielp hij Hermelien. George pakte Hermeliens tas. 'Reparo!' zei hij en de tas heelde weer. 'Je bent een held!' zei Hermelien toen de boeken weer in haar tas zaten. 'Ik een held? Na alles wat jij hebt meegemaakt?' vroeg George. Hermelien hees haar tas over haar schouder. 'Alsjeblieft, schoonheid' zei George en hij drukte wat Chocokikkers in haar hand. 'Probeer je me nu te versieren?' vroeg Hermelien. 'Nee, je bent al mooi genoeg' zei George grijnzend. Hermelien glimlachte en liep verder. George hoorde gelach en keek op. Fred was aan het lachen, Angelique grinnikte en Leo deed moeite om zijn lach in te houden. 'Zo versier je nog niet eens een Flubberwurm!' zei Fred lachend. 'Hou je kop' zei George. 'Zo versier je haar echt niet' zei Angelique. 'Ze wist volgens mij niet wat ze met je aan moest' zei Leo proestend. 'Ja, ja, oké, maar wacht maar. Jullie praten anders als ik met d'r heb' zei George. 'Lukt je niet, wedden?' zei Fred. 'Oké, prima' zei George. 'Vijftien Galjoenen, als je met d'r krijgt, dus vijf van elk persoon' zei Fred. 'En als het je binnen achtenveertig uur niet lukt, krijgen wij tien Galjoenen' zei Leo. 'Twee dagen?' vroeg George ontzet. 'Vijftien Galjoenen is niet niks' zei Angelique. 'Oké, oké, goed dan' zei George.

Het was middag en veel mensen waren aan het eten. 'Hey Hermelien!' zei George toen hij de Grote Zaal binnen kwam. Harry, Ron en Hermelien keken op. 'Kijk wat ik kan' zei George en hij trok zijn toverstok en richtte op Hermelien. Harry en Ron keken verbaasd toe. 'Hij gaat je vervloeken!' riep Ron hysterisch. 'Orchidea!' zei George en er spoten bloemem uit zijn toverstok. Ze raakte Hermelien in het gezicht. Veel mensen keken hen aan. Hermelien werd rood. Het had er namelijk heel debiel uit gezien. Hermelien glimlachte naar George en keerde zich weer tot haar eten. George hoorde gelach en wist precies wie het waren.

Bij het avondeten probeerde hij het nog een keer. George pakte perkament en schreef: Je bent super knap en slim, Hermelien xxx George. Hij vouwde een vogeltje van het stukje perkament en behekste hem zodat hij echt kon vliegen. Hij gooide het in Hermeliens richting. Die las het perkament. Ron probeerde het af te pakken en las het ook.

Die volgende dag liep hij door de gang. 'Je probeert Hermelien te fiksen hè?' vroeg Rons serieuze stem toen hij hem tegen kwam in de gang. 'Misschien, wat gaat jou dat aan?' vroeg George geïrriteerd en hij deed een poging tot doorlopen. Ron hield hem tegen. 'Ze krijgt nu rot opmerlingen van Malfidus en Park en Korzel en Kwast staan er dom bij te grinnikten' zei Ron boos. 'Wat zeggen ze dan?' vroeg George. '"Griffel, soort zoekt soort, daarom krijg je niks beters dan Wemel" of "Griffel, kijk uit! Straks word hun volbloed familie nog verpest" en nog vele andere dingen!' Ron moest zich een soort van inhouden om zijn broer niet aan te vliegen. 'Maar wat kan ik daar aan doen?' vroeg George verbaasd, maar hij kreeg wel een beetje een schuld gevoel. 'Wat jij daar aan kan doen, is minder debiel doen! Je maakt het heel gênant voor d'r en doet het ook waar iedereen bij is, en maak je geen zorgen, Malfidus en Park heb ik al op hun donder gegeven' zei Ron. 'Sorry ik- oké' zei George en hij liep verder. Hij had tot morgen ochtend de tijd anders zou hij tien Galjoenen moeten betalen, maar hij had er nog een missie bij, Hermelien versieren zodat alleen zij het merkt. Hij liep peinzend door en botste bijna tegen Hermelien op. 'Herm- Hermelien' stamelde George. 'Hoi' zei Hermelien glimlachend. 'Sorry dat je die opmerkingen krijgt van die Zwadderaars' zei George. 'O, dat' zei Hermelien. 'Het kwam omdat ik zo'n idioot ben' zei George. 'Ach, ik vind het wel schattig dat je zo veel moeite doet' zei Hermelien. 'Wil je het me dan gemakkelijk maken door nu met me te nemen?' vroeg George grijnzend. Hermelien glimlachte. 'Jij liet mijn tas open scheuren' zei ze. Ze was zo zeker van haar zaak dat ze het niet eens vroeg. 'Ja ik-' stamelde George. 'Ssst' zei Hermelien en ze legde haar vingen op George lippen en gaf hem een kus. Daarna vroeg George: 'Wacht, zou je nog wat voor me willen doen?'

Ze liepen de Grote Zaal in en gingen aan de Griffoendor tafel zitten voor Fred, Leo en Angelique. 'Zullen we zoenen?' vroeg Hermelien opeens. George haalde zijn schouders op. 'Oké, kom maar op met die vijftien Galjoenen'