Harry Potter Ship-verhalen

Rorry

'Het is stom, ik weet het' mompelde Harry beschamend. 'Nee' zei Hermelien snel 'Nee, je kunt er niks aan doen' Het was leeg in de leerlingenkamer omdat het rond één uur 's nachts was. Ron was moe dus die was al gegaan. Harry had Hermelien verteld wat hij voor hem voelde. En dat betekende, dat hij meer voelde als alleen een vriend. Hermelien keek naar het haardvuur. 'Ik- ik weet niet wat Ron-' begon ze. 'Ik durf het ook niet te zeggen tegen hem' zuchtte Harry. Hermelien snakte naar adem. Ze was snel van de schrik bekomen en zei: 'Sirius!' Harry schrok op uit zijn gedachtes en ging op het haard kleedje zitten. 'Ik ben hier om je brief te beantwoorden' zei Sirius glimlachend. 'Heb je een brief gestuurd?' vroeg Hermelien verontwaardigd. 'Ja, over m'n litteken en, ja Ron' zei Harry die het nu genânt vond om over Ron en zijn gevoelens daar voor te praten. 'Nou als eerste, het is logisch dat je litteken pijn doet nu Voldemort terug is, al wil het ministerie het niet geloven, maar goed, ga naar Perkamentus-' zei Sirius, maar Harry begon door hem heen te praten. 'Ik ga niet naar Perkamentus om over Ron te praten!' riep Harry. 'Ssst! Omber!' siste Hermelien. 'Nee, ik had het nog over je litteken, weet je laat ook maar, je bent dus verliefd hè?' zei Sirius grijnzend. Harry leek opeens heel erg geïnteresseerd te zijn in de bakstenen van de haard en werd een beetje rood. 'Ach, maar goed dat je op een jongen bent, die begrijp je tenminste, ik lees de gebruiksaanwijzing van meisjes niet en ga er vol voor, slecht idee, daarom was het uiteindelijk Remus' grinnikte Sirius. 'Je hebt met Remus-' vroeg Hermelien die verbaasd was, maar het wek schattig vond. 'Doet er niet toe' zei Sirius gauw. 'Je moet gewoon eerlijk zijn tegen je beste vriend' zei Sirius wijs. Harry zuchtte. 'Vertel eens over jou en Remus' vroeg Hermelien geïnteresseerd. 'Nou op een dag vergat hij dat het vollemaan was...' Harry liet Sirius het verhaal tegen Hermelien vertellen. Zelf stond hij op en deed hij zijn spullen in zijn rugzak. 'Weltrusten' zei Harry en hij liep de slaapzaal in. Hij zette zijn rugzak neer en deed zijn pyama aan. Hij gooide zijn glas op dat een rinkelend geluid op de houte vloer maakte. Alleen Ron werd wakker. 'Sorry' zei Harry gauw en met een zwiep van zijn toverstok was het glas weer heel. ''t Is goed, truste' zei Ron en hij draaide zich weer om. 'Nu je toch wakker bent, we hebben Si- Snuffel gesproken' zei Harry. 'Ja?' vroeg Ron en hij draaide zich om. Hij lag op zijn zij en keek Harry aan. Hij steunde op een elleboog. 'Ja, hij zei dat pijn in mijn litteken nu normaal was omdat Voldemort terug was-' Harry negeerde zoals altijd zijn gezicht die een grimas trok bij die naam '- en hij vroeg hoe het zat in de liefde, typisch Sirius' lachte Harry. Dat loog hij natuurlijk, maar hij moest op de een of andere manier bij dat onderwerp komen. 'Ja' grijnsde Ron. 'Ik zei dat Cho wel iets was' zei Harry. Ron knikte. 'En jij dan?' vroeg Harry. 'Ik denk dat ik- nou ja, kijk me niet raar aan oké?' vroeg Ron onzeker. Harry's hart sprong op. Ging hij toegeven dat hij op hem was? 'Nee, beloofd' zei Harry. 'Ikvalopjongens' zei Ron snel. 'Je valt op wat-?' vroeg Harry voor de zekerheid. 'Jongens' zei Ron die dat woord snel achter de rug wilde hebben. 'Waarom zou ik dat raar vinden? Ik val ook op jongens, en meisjes, dus allebei, Sirius zei dat het in je voordeel kan werken, aangezien je jongens snapt' zei Harry. 'Ben jij op een jongens geweest?' vroeg Ron nieuwsgierig. Harry leek even te moeten nadenken. 'Ja' besloot hij 'Jij?' 'Ja ik ook, maar hij niet op mij' zuchtte Ron. 'Dat is- vervelend' zei Harry. Dus hij was al op iemand anders? 'Weltrusten' zei Harry teleurgesteld. Ron had dat waarschijnlijk niet door. 'Ja, slaap lekker' zei Ron.

'Waarom vroeg je niet op wié?' vroeg Hermelien ontzet aan de Griffoendor tafel. Ron speelde verderop toverschaak met Fred. 'Nou, omdat ik nog al teleurgesteld was dat hij niet op mij was, maar hoezo wil ik het weten?' vroeg Harry. 'Jij misschien niet, maar ik ben benieuwd' zei Hermelien. Harry zuchtte. 'Je hebt nog kans als diegene niet op Ron is' zei Hermelien. 'Maar dan is Ron op diegene en niet op mij' zei Harry. 'Ja, ik weet ook niet' zuchtte Hermelien. 'Schaakmat' hoorde ze Ron dof zeggen. 'Nog een potje?' vroeg Fred. 'Nee, sorry' zei Ron en ze ruimde het spelletje op. 'Liefdesverdriet' mompelde Hermelien. 'Hoe weet je zo snel-' vroeg Harry. 'Ik ben Hermelien, ik weet bijna alles' zei Hermelien grijnzend. Ron plofte naast Hermelien neer tegenover Harry. 'Ron, alles oké?' vroeg Hermelien bezorgd. Ron mompelde wat en at niet, wat een wonder was. 'Sorry?' vroeg Hermelien die een arm om hem heen sloeg op zijn rug wreef. 'Liefdes verdriet' mompelde Ron boos. 'Hoor eens- nu je, nu je-' stamelde Harry. 'Nu ik ben afgewezen?' vroeg Ron nors. 'Ja, nou, kijk, Hermelien' zei Harry en hij keek Hermelien hulpeloos aan. 'Harry is verliefd op je' fluisterde Hermelien. Ron sloeg met zijn vuist op tafel. 'Niet waar je bent op die vieze Chang!' riep hij boos. Verschillende leerlingen keken zijn kant op. 'Dat was omdat ik niet durfde te zeg- wacht eens' zei Harry achterdochtig. 'Ja ik was op jou' zei Ron zacht en fel. 'Ik ook op jou, wat een toeval' zei Harry. 'Maar je hebt Chang' zei Ron en hij stond met een ruk op en liep de zaal uit. Harry rende achter Ron aan. Hermelien bleef zitten. Ze stonden in de Grote Hal en Harry hield Ron tegen. 'Hoor eens- wat is er niet duidelijk aan "Ik ben op je?"' vroeg Harry geïrriteerd. 'Chang' piepte Ron. 'Dat was een list, om te zorgen dat we er over praatten en zo' zei Harry. 'Slim, kan ik nog wat van leren' glimlachte Ron. 'Niet waar' zei Harry en hij kon zich niet meer langer inhouden en kuste Ron.