Harry Potter Ship-verhalen

Roco

Draco werd met zo'n kracht weggeduwd dat hij bijna tegen de muur op knalde. Ron trok snel zijn shirt aan. Dit had niet mogen gebeuren, dacht hij. Draco keek gekwetst en haalde een hand door zijn haar. Nee hè, nu was hij nog knapper! Dacht Ron. 'Hoezo kan dit niet?' vroeg Draco zacht en gebroken. 'Gewoon je, je bent een Malfidus en, je familie en jij- je-' stamelde Ron. 'Ik ben veranderd, weet je' zei Draco en hij pakte Rons hand, waardoor Rons oren rood werden. 'Nee, dit kan niet, doe niet zo stom! Jij weet ook waarom!' zei Ron en hij had waterige ogen. 'Nou en, je bent toch dapper? Griffoendortje' zei Draco grijnzend. Zonder nog iets te zeggen stapte Ron langs hem heen en liep de wc uit. De paar tranen die ontsnapten uit zijn ogen veegde hij ruw weg. Hij zou niemand vertellen wat er was gebeurd. Zelfs Harry en Hermelien niet. De persoon die hij het meeste haatte had hij net gezoend. Hij liep de Grote Zaal in voor het avond eten en ging tegenover Harry en Hermelien zitten. 'Je bent laat' zei Hermelien. Ron schepte gauw wat worstjes en aardappels op. 'Ja dat werkstuk voor professor Sinistra is een hoop werk' zei Ron. Hij probeerde een hap te nemen, maar merkte al gauw dat hij geen trek had. 'Ik heb geen tijd om te eten, bedenk me net dat dat werkstuk voor Toverdranken ook af had moeten zijn morgen' zei Ron en hij stond weer op. 'Ron, dat hebben we gisteren samen gedaan, weet je nog wel?' zei Hermelien achterdochtig. 'Ik- wat? Ja? Mooi' zei Ron die besloot weer te gaan zitten. Ze hadden verder geen huiswerk dus was er geen uitweg meer. 'Ik begin te vermoeden dat er wat is' zei Harry. Rons ogen werden groot. 'Ik wil mijn huiswerk een keer niet uitstellen! Ik ga vooruit, ik word verstandig!' zei Ron verontwaardigd. 'Dat is het niet, ik heb het idee dat je, weg wilt?' vroeg Harry. 'Ja dat denk ik ook' zei Hermelien. 'Nee hoor' zei Ron en hij begon zijn worst te snijden. 'Als er wat is-' begon Hermelien die ruw onderbroken werd. 'Er is niks!' snauwde Ron. Harry en Hermelien keken elkaar aan net waneer Ron naar zijn bord keek. Zij waren Rons beste vrienden dus wisten ze wel beter. Draco kwam niet veel later binnen. Ron zat met zijn rug naar de Grote Zaal deuren en keek automatisch om. Hij wendde snel zijn blik af. Toen Harry, Ron en Hermelien de zaal wilde verlaten stonden Draco, Korzel en Kwast ook op. 'Gaan jullie maar, ik ga nog even naar de wc' zei Ron tegen Harry en Hermelien. Die knikten en liepen de marmeren trap op. Ron bleef echter bij de Grote Zaal deuren staan. Draco, Korzel en Kwast kwamen naar buiten. Toen Ron en Draco's blik kruisden zei Draco: 'Gaan jullie maar' tegen Korzel en Kwast zonder zijn blik van Ron af te wenden. Korzel en Kwast leken er niet op te letten en liepen door. Draco liep naar Ron toe die hem een lege gang in trok. 'Blijf alsjeblieft uit mijn buurt, oké?' smeekte Ron. 'Maar-' begon Draco. 'Doe nou maar, Harry en Hermelien worden achterdochtig en ik wil niet dat ze er achter komen' Ron hield Draco's kraag vast. Er prikten tranen in zijn ogen en hun hoofden waren dichtbij elkaar. 'Ron, we kunnen ook stiekem-'
'Nee, nee dat gaat fout! We horen dit niet te doen!' zei Ron en er rolde een traan over zijn wang. Draco hield Rons hoofd vast en veegde de traan met zijn duim weg. 'Je wilt me niet weg doen, ik zie het' zei Draco. 'Het is beter, even doorbijten en daarna zoeken we een andere leuke partner' zei Ron, maar hij klonk niet overtuigd. Draco die zich niet langer meer kon inhouden kuste Ron. Ron duwde hem weer weg. 'Nee, zei ik' zei Ron al had hij het liefst door willen gaan. 'Als je je bedenkt, dan hoor ik het' zei Draco en hij kon ook elk moment in tranen uitbarsten. Hij duwde een kusje op zijn hand en deed alsof hij hem weg blies. Ron deed de moeite niet om een waterig glimlachje te voor schijn te toveren, dat zou toch niet lukken, nu hij zijn prins had weg gedaan. Somber liep hij naar de Griffoendor kamer. Het is nu beter, hield hij zichzelf voor. Hij stapte door het portret gat. Harry en Hermelien waren er nog. Ron plofte bij hen neer. 'Heb je gehuild?' vroeg Hermeliem bezorgd die naar de bloeddoorlopen ogen van Ron keek. 'Nee!' snauwde Ron. 'Je kunt ons alles-' begon Harry tevergeefs. 'Er is niks! Hoe vaak moet ik dat nog gaan zeggen?' siste Ron. Nijdig stond hij op en liep hij stampvoetend naar de slaapzaal. De volgende ochtend werd Harry wakker en was Rons bed leeg. Hij wilde duidelijk geen vragen meer van Harry en Hermelien. Harry kleedde zich aan en wachtte in de leerlingen kamer op Hermelien. 'Wat zou er met Ron zijn?' vroeg Harry meteen toen Hermelien de kamer in kwam. 'Geen idee' zuchtte ze. 'Ik ben bezorgd' zei Harry. 'Ik ook, laten we hem zoeken, of hij het nou wilt of niet' zei Hermelien. 'Wacht, ik pak de Sluipwegwijzer' zei Harry. Hij rende naar boven en toen naar beneden. 'Hij is bij de Uilenvleugel' zei Harry die op Rons naam op het perkament wees. Ze rende er naar toe. Ze hoorde gesnik en liepen de uilenvleugel binnen. Ron zat in een hoekje te huilen. Hij keek op, veegde zijn tranen ruw weg en besefte dat hij niet meer kon verzwijgen dat er niets was. Hermelien ging naast hem zitten en sloeg een arm om hem heen. Ron vertelde wat er was gebeurd. Bij Harry was nog niet alles doorgedrongen. Voral het stukje "Ik vind Draco Malfidus leuk" omdat hij hem altijd haatte. 'Wat maakt het ons uit met wie je gaat, als je maar gelukkig bent' zei Hermelien en ze glimlachte. Harry knikte instemmemd, want hij was het met haar eens. 'Maar dit is nog steeds raar' zei Ron. 'Ik geloof dat ik weet wat je bedoeld, maar het doet je pijn om hem weg te doen, je wilt toch niet elke dag hier gaan zitten?' vroeg Hermelien. Ron stond op. 'Dan ga ik nu naar hem toe' zei hij krachtig en zelf verzekerd, maar Draco kwam net de uilenvleugel in. 'Ik ben jullie gevolgd, ik dacht al dat jullie Ron gingen zoeken' zei Draco. 'Kom hier' zei Ron en hij nam Draco in een omhelzing.