Hayatımın Hatası 1

☆Bölüm 4☆

Düzenlenmiş bir bölümdür...

"Hasan Derin'in eşi Selda Derin siz misiniz ?" dediklerinde gözlerimi zorlukla açıp, doktora bakmıştım. Çok kötü bir şey olacaktı... Bunu hissediyordum. Her ne kadar bugün mutlu olsam bile sonunda yine kötü bir şey oluyordu.

"Evet Doktor bey ?" dediğinde annem, doktor yine gevelemeye başlamıştı.

"Eşiniz..." dediğinde sinirlenip, ayağa kalktım.

''Ne olmuş eşime söylesenize Doktor Bey ?''

''Cenaze işlemlerini başlatsak iyi olur'' dediğinde yere çömelip, doktorun neler söylediğini anlamaya çalıştım. Sonunda anladığımda ayağa kalkıp, doktorun boğazına sarıldım.

''Bu ne demek Doktor Bey ?'' dedim sesim titreyerek. Annem ve Toprak beni tutsa da, ben doktorun boğazını bırakmıyordum.

''Maalesef Hasan Bey'i kaybettik'' Babam... Benim babam ölemezdi. O beni bırakıp, gidemezdi.

''Bana bakın ! Benim babam ölemez anladınız mı ? Benim babam ölemez !!'' Bir yandan kendime zarar veriyor bir yandan ise doktorlara zarar veriyordum.

''Benim babam ölemez ! Benim babam...'' dediğimde kendimi kaybediyordum... Yeni bir kişi oluyordum, yeni bir Okyanus.

''Okyanus Hanım sakin olun'' Tek hatırladığım Toprak'ın gelip, bana sarılmasıydı.

☆☆☆☆☆☆☆

Gözlerimi açtığımda, bembeyaz bir odadaydım. Ve karşımda babam vardı. Çok şaşırıp, ona sarıldım. Gerçekti, o benim yanımdaydı. Beni bırakıp, gitmemişti.

''Baba'' dedim sesim titreyerek.  Ondan ayrılıp, karşısına dikildim.

''Kızım kendine ve annene iyi bak. Biz bir daha görüşemeyeceğiz'' dediğinde geriye doğru gittim. Bana üzgün bir şekilde bakıp, gitti.

''Baba ! Hayır, bırakma beni. Özür dilerim her şey için. Size öyle davrandığım için. Affet beni...''

''Baba ! Bırakma beni'' dediğinde yatakta sallanıyordum.

''Okyanus uyan'' Gözlerimi hızlıca açıp, dikildim. Toprak bana gelip, sarıldı. Ben de ona karşılık verip, ayağa kalkmaya çalıştım fakat beni geri yatağa yatırdı.

''Toprak... Babam nerede ?'' dediğimde gözlerini kaçırıp, yüzü düştü.

''Okyanus...'' dediğinde ise dikilip, ona sertçe baktım.

''Nerede babam ?!'' dediğimde başını eğip, dudaklarını araladı.

''Okyanus... Baban''

''Toprak, öldü dimi o ? Beni bırakıp gitti...'' dediğimde gözlerimin içine bakıp, bana sarıldı.

''Okyanus...'' deyip, sımsıkı sarıldı bana tekrardan. En yakınım, ailem...

''Okyanus... Gitmemiz gerek'' dediğinde kafamı sallayıp, ona zoraki bir şekilde tebessüm ettim.

''Nereye ?'' dediğimde gözleri, saçlarıma gitti.

''Cenazeye katılmayacak mısın ?'' dediğinde gözlerim doldu. Saçlarımı elimle düzeltip, babamın aldığı kolyeye dokundum. Babam bunu bana on yaşımdayken almıştı. Şimdi babamın hasretini kolyemden çıkarıyordum. Beni bırakıp gitmişti işte herkes gibi...

☆☆☆☆☆☆☆☆